Miesiąc: styczeń 2012

komuna//warszawa zainaugurowała działalność SCENY ROBOCZEJ premierą akcji „Dlaczego muzyka jest lepsza?”.

“Zaryzykujemy odpowiedź na tytułowe pytanie akcji.
Zaryzykujemy, bo skoro miejscem akcji jest teatr, to twierdzenie, że muzyka jest lepsza, niekoniecznie musi się podobać…
A jednak…
Manifest: dlaczego muzyka jest lepsza: po co pisać – używać słów – skoro muzyka jest lepsza”.

DLACZEGO MUZYKA JEST LEPSZA?
Komuna//Warszawa

Praca zespołowa: Alina Gałązka, Julia Kubica, Grzegorz Laszuk i Bartek Rączkowski

Premiera: 23.09.2012 r.

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Twórcy_czynie

Grupa artystyczno-społeczna; jeden z najbardziej znanych teatrow nurtu eksperymentalnego w Polsce, spadkobierca i pogrobowiec Komuny Otwock. Grupa prezentuje styl z pogranicza sztuk plastycznych, physical theatre, tańca wspołczesnego i performance art., dodatkowo wyrożnia ją oryginalna muzyka grana na żywo podczas spektakli i akcji. K//W chętnie sięga do nowoczesnych technik multimedialnych, szuka też inspiracji w tradycyjnych technikach, takich jak teatr nō.

Zainteresowania grupy skupiają się na pytaniach o człowieka – istotę społeczną, o sens buntu i rewolucji. k//w szuka odpowiedzi, interpretując w swych ostatnich spektaklach biografie intrygujących lub tragicznych postaci – Waltera Gropiusa, Calela Perechodnika, Andreasa Baadera i Ulrike Meinhof, Johna S. Milla, Richarda Buckminstera Fullera. Życiorysy zestawione z teoriami społecznymi oraz filozoficznymi, ilustrują nadzieje i porażki dzieci rewolucji. Ostatnie przedstawienie to futurystyczna fantazja na temat Sławomira Sierakowskiego, uważanego za papieża młodej intelektualnej lewicy.

Jest to projekt teatralny skupiający się na pojęciu statystycznego mieszkańca naszego kraju. Bogactwo materiałów źródłowych (raporty, sondaże, wyniki badań, itp.) w kontekście dynamiki przemian ostatnich lat, pozwala na zbudowanie intrygującego, nie da się ukryć, że bolesnego, choć w dużej mierze zabawnego portretu przeciętnego Polaka (i Polki). W krzywym zwierciadle prostych danych dostrzeżemy być może wiele niepokojących prawd, a może się z prawdą rozminiemy tak dalece, że trafimy na drugie dno? Umiejscowienie akcji spektaklu o takiej tematyce w punkcie sprzedaży odzieży używanej wydaje się rozwiązaniem niezwykle adekwatnym, pozwala także na zbudowanie odpowiedniego nastroju dla mającej się rozegrać tragedii. Bo tragedia przecież musi być…

TRAGEDIA W LUMPEKSIE, CZYLI OPOWIEŚĆ O PRZECIĘTNYM POLAKU (i POLCE)
Circus Ferus

Scenariusz, reżyseria: Zespół Circus Ferus
Występują: Agata Elsner, Kuba Kapral, Karolina Pawełska
Opracowanie dźwiękowe: Jacek Kolasa
Głosy: Jacek Kolasa, Marcin Kęszycki
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 05.10.2012

„Polska jest krajem pogranicznym, miejscem styku i przepływu wielu kultur a ślady tej etnicznej mozaiki tkwią w nas do dziś, ogromny bagaż piękna, technik wykonawczych został zaprzepaszczony wraz z odejściem ludowej, folkowej kultury z naszego codziennego życia.” – Jacek Hałas

“Zegar bije” to liryczna opowieść o śmierci, miłości, wędrowaniu. Każda scena to nowa historia, grana przez dzieci na tle starych sztandarów i wyszywanek, przetykana muzyką i dźwiękonaśladowczą narracją wykonywaną na żywo, na “uszach” widza – by go oczarować, omamić, porwać w świat wyobraźni ludycznej, prostej, pełnej smaku i bezpretensjonalności.

W spektaklu posłuchamy muzyki i pieśni zebranych przez Jacka Hałasa a zobaczymy nową aktorską trupę – młodzież Rodzinnego Teatru Nomadów Kultury.

Zaskakująca, młoda interpretacja starych historii i widzialna muzyka – czyli praca dźwiękonaśladowców, którzy na oczach widzów wydobywają dźwięki z przedmiotów zwyczajnych i niezwyczajnych, a nawet z instrumentów!

Spektakl opiera się na pięciu pieśniach dziadowskich zarejestrowanych przez Jacka Hałasa w 2007 r na CD “Zegar bije” oraz muzyce instrumentalnej skomponowanej na skład rodzinny (akordeon klawiszowy, akordeon guzikowy, trąbka, wiolonczela, ksylofon, bęben). Reżyser Darek Skibiński – traktując pieśni jako swobodną inspirację – stworzył autorskie obrazy, wywodzące się z tradycji dadaizmu, teatru absurdu i realizmu magicznego.
Scenografia oraz rekwizyty – ludowe tkaniny, cerkiewne sztandary, drewniane rzeźby – dzięki zmianie pierwotnej funkcji oraz zestawieniu ich z surrealizmem Magritta i renesansowych grafik budują kolejną poetycką przestrzeń, w której rozgrywa się ta niefabularna historia…

„To właśnie te ślady naszej kulturalnej przeszłości tropią Hałasowie. Powstał z nich spektakl “Zegar bije”. Tekst piosenek to odnaleziona poezja dawnych dziadów – ulicznych śpiewaków, liryczne teksty o śmierci, miłości, wędrowaniu. Każda scena to osobna historia, aktorami są dzieci. Scenografia to sztandary i wyszywanki zrobione przez Jacka Hałasa wraz z drobną pomocą podlaskich szwaczek.”
– Paulina Młyńska „Głos Wielkopolski”

ZEGAR BIJE
D. Skibiński, J. Hałas

Reżyseria: Dariusz Skibiński
Muzyka: Jacek Hałas
Scenografia: Dariusz Skibiński, Jacek Hałas
Występują: Jacek i Alicja Hałas. Julia, Antoni, Jonasz, Jakub Hałas.
Produkcja: Stowarzyszenie Kulturalne Pocztówka, Policzna
Koprodukcja: Scena Robocza, Poznań

premiera krajowa /Jurta/: Festiwal Teatralny Wertep, lipiec 2012
premiera międzynarodowa /plener/: Dania, sierpień 2012
premiera poznańska /sala/: Poznań, listopad 2012