Kategorie
Rezydencje

WARUNKI ZABUDOWY // A. Grabowski, Z. Szumski

„Warunki zabudowy” to tytuł projektu z pogranicza teatru plastycznego i performance, którego autorami są Arti Grabowski i Zbigniew Szumski. Artystów połączyła fascynacja teatrem absurdu, surrealistami i Tadeuszem Kantorem. Zaowocowało to w projekcie odniesieniami do tego formatu sztuki, a osią przekazu, która zdominowała tę eksperymentalną, artystyczną fuzję jest malarstwo. Motywami przewodnimi spektaklu będą kwadrat i linia, metaforycznie przedstawiające plac i mur. To historia szamana, budowniczego placów i murów podziałów, próbującego odczarować wydarzenia z Placu Niebiańskiego Spokoju z 89’, Trzech Kultur 68’, Murów: berlińskiego, palestyńskiego, chińskiego, meksykańskiego. Spektakl kolażowo oparty jest na tekstach własnych, Franza Kafki „Historia budowy muru Chińskiego“, Alejandro Jodorowskiego „Podręcznik Psychomagii”, Deyan Sudjica „Kompleks gmachu. Architektura władzy” i Alfreda Kubina „Po tamtej stronie”. 

„Zetnij rosnące pośrodku drzewo, następnie konsekwentnie wykarczuj połać amazońską. Sproszkowany Księżyc wymieszaj z cementem, a z tak uszlachetnionej zaprawy uformuj miliard jeden kostek brukowych, którymi wyłóż powstałe karczowisko. Na tak przygotowanym placu zabaw postaw zamek, pomnik z piaskowej babki, a teren ogrodź murem zwieńczonym tulipanami, kolczastym horyzontem i fosą utkaną z jarmułek, hidżabów, ukraińskich koszul – i czymkolwiek, co tam jeszcze bezużytecznego masz w szafie. Podczas uroczystego otwarcia nowo powstałego Placu wmurować należy tablicę upamiętniającą – koniecznie ze składem chemicznym wszystkich podziałów, recepturą na selekcję wykolejonych, tęczowych, ufarbowanych, tych co to pod prąd myśleli, że płyną. Po latach obal babkę, a foremki przetop na pochodnie i czołgi…Pamiętaj jednak, że i tak możliwe będzie zatrzymanie natarcia zwykłymi reklamówkami, w których przenoszona jest pamięć”. – Arti Grabowski


WARUNKI ZABUDOWY
A. Grabowski, Z. Szumski

Scenariusz: Zbigniew Szumski i Arti Grabowski

Reżyseria: Zbigniew Szumski

Występuje: Arti Grabowski

Światła: Przemo Kruk

Asystentka: Katarzyna Lewińska

Technika: Aleksandra Kołodziej, Jacek Kobra

Statyści: Krzysztof Mrug, Sebastian Mager

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Partner: Teatr CINEMA

Premiera: 21 II 2020

fot. Maciej Zakrzewski


Twórcy_czynie

dr hab. Arti Grabowski

Absolwent Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Artysta interdyscyplinarny: malarz, performer, aktor, reżyser teatralny. Zajmuje się również sztuką wideo oraz ‘instalakcją’. Występował na festiwalach sztuki performance, biennale oraz przeglądach sztuki w różnych zakątkach świata. Kierownik Pracowni Sztuki Performance na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Kurator Międzynarodowych Spotkań Performerów w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie oraz kilku wystaw o zasięgu międzynarodowym: “Kwiaty Zła”, “Stan zagrożenia”. Wyreżyserował monodramy: “Kamica79” oraz “W zawieszeniu”. Współpracował z poznańskim teatrem „Porywacze ciał”, z którym zrealizował pięć spektakli; Teatrem “Brama” oraz Stowarzyszeniem “Fort Sztuki’.

Arti to nieskrępowana ograniczeniami, dualistyczno-periodyczna osobowość twórcza. Nomadyczne, niesubordynowane zwierzę uodpornione szczepionką absurdu, dystansu i entuzjazmu. Społecznik, pasjonat biegów górskich oraz wszelakich aktywności psychofizycznych. Lubieżnik kulturalny, furiat faszerowany romantyzmem i cynicznym pietyzmem. Miłośnik minimalizmu, artystycznych przewyższeń, kulinarnych przeciążeń, nietuzinkowych fetyszy, herbaty matchy, oplątw, obrzęków, a nade wszystko nosaczy sundajskich.

Zbigniew Szumski

Studiował na wydziale malarstwa i grafiki w PWSSP w Gdańsku, dyplom u prof. Jerzego Krechowicza w 1983 r. Zajmuje się rysunkiem, plakatem, grafiką, scenografią i reżyserią teatralną. Jest współzałożycielem i reżyserem wszystkich przedstawień Teatru Cinema, który działa od 1992 roku. Mieszka i pracuje w Michałowicach w Karkonoszach.

Kategorie
Rezydencje

HARMONIA VULGARIS // J. Hałas

Świat w siedmiu muzycznych obrazach: Preludium/Narodziny, Kobieta, Mężczyzna, Profanum, Wesele, Sacrum, Śmierć/Postludium

Pitagorejczycy twierdzili, że świat został stworzony z chaosu przez dźwięk i harmonię, zgodnie z zasadami muzycznych proporcji. Siedem planet znajdujących się w ciągłym ruchu wytwarza owe dźwięki o doskonałej harmonii, zaś odległości między nimi odpowiadają interwałom muzycznym. Pojęcie Harmonia Mundi nie odnosi się bezpośrednio do tego świata, który staje się, rozpada, by znów się odrodzić na naszych oczach; świata doraźnych niedoskonałości, skażonego złem, dotkniętego brakiem, z każdą chwilą przemijającego – ale do świata idei, do stałego miernika i wzorca wszelkiej rzeczywistości doraźnej. Ten kosmiczny porządek kosmiczny ma odbicie w duszy ludzkiej, co z kolei przekłada się na harmonię i porządek dzieł ludz­kich, a zwłaszcza muzyki, która w jakimś stopniu odwzorowuje tę niesłyszalną harmonię kosmiczną.

Od lat zajmuję się praktykowaniem ludowej muzyki, śpiewu oraz tańca, i niezmiennie towarzyszy mi pytanie, co kryje się pod pojęciem Tradycji? Czy ten zbiór melodii, rytmów, zachowań, obrzędów, artefaktów, wyobrażeń na temat kultury ludowej, którym dziś dysponujemy wskazuje na to, iż była to kiedyś całościowa wizja świata, w pełni go opisująca i porządkująca? Czyż Tradycji nie można by wręcz uznać za spadkobierczynię owej antycznej idei Harmonii Mundi, ale w formie ludycznej, popularnej, swojskiej – Harmonia Vulgaris? 

W naszej niefabularnej opowieści przeprowadzimy was przez kolejne kręgi ludowych wtajemniczeń, uruchomimy kosmiczny zegar, poruszymy siedem sfer ludzkiej egzystencji.  Wielkopolska muzyka w niestylizowanej, organicznej formie oprawiona jak klejnot w „rzemieślniczą” scenografię Piotra Rogalińskiego stanie się wehikułem, który zabierze Was poza granice regionu, czasu, historii.

Hałasowi i jego artystom udało się stworzyć przedstawienie, które na wielu poziomach odczuć i emocji spotyka się z naszą świadomie może zarzuconą, ale podświadomie trwałą potrzebą Piękna – czyli duchowości głębszej niż sama estetyka. (…) Tak, jak Harmonia Mundi była ideą sensu świata, a nie rzeczywistością – tak myśl o Harmonii Vulgaris wydaje mi się tęsknotą do Świata, który lepiej zaspokaja poczucie sensu. Świata uosobionego przez wiejskie społeczności przechowujące „odwieczną” Tradycję.

– Andrzej Niziołek, czaskultury.pl (cała recenzja)

(…) spektakl warto zobaczyć zarówno z uwagi na sam pomysł, na jego walory plastyczne, jak i na udział muzyków ludowych, ze szczególnym uwzględnieniem kapeli Manugi. Ale warto też podkreślić, że ważne role (…) grają tu Julia, Jonasz i Jakub Hałasowie, a zatem dzieci Autora. Z perspektywy widza można odnieść wrażenie, że spektakl staje się również zbiorowym, rodzinnym doświadczeniem, w najlepszym znaczeniu tych słów. Że oto sztuka staje się wspólnym odkrywaniem świata w jego fundamentalnych aspektach. A językiem, w którym się o tym opowiada, jest język muzyki tradycyjnej.

– Tomasz Janas, polskieradio.pl (cała recenzja)


HARMONIA VULGARIS
Jacek Hałas

Reżyseria: Jacek Hałas

Występują: Jadwiga Tomczyk i Julia Grzelaczyk, Witek Roy Zalewski, Krzysztof i Maria Polowczyk, Manugi (Michał Mocek, Patryk Szulc, Zbigniew Kasperski, Wojciech Wojciechowski), Basia Wilińska i Joanna Szaflik, Jonasz i Jakub Hałas, Julia Hałas, Jacek Hałas i Piotr Rogaliński

Muzyka: Jacek Hałas, utwory ludowe

Scenografia: Piotr Rogaliński

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Partnerstwo: Dom Tańca Poznań

Premiera: 13 XII 2019

Szczególne podziękowania dla
Muzeum Stolarstwa i Biskupizny w Krobi

fot. Maciej Zakrzewski

Skip to content