Kategorie
Rezydencje

RÓŻA // A. Jakimiak, M. Atman

WYDARZENIE MUZYCZNE

Róża Luksemburg, której rozważania dotyczące przyszłości globalnego kapitału i związanych z nią niebezpieczeństw do dzisiaj służą jako jeden z najważniejszych punktów odniesienia dla teoretyków ekonomii politycznej i lozofów, w Polsce wciąż pozostaje postacią kontrowersyjną. Nie jest znana i doceniana jako myślicielka, a potoczne wyobrażenia o jej teoriach stają się przyczynkiem dla powierzchownych ataków ze strony osób, które widzą w niej przede wszystkim przeciwniczkę niepodległościowych dążeń Polski.
„Róża” to projekt, który za punkt wyjścia obiera twórczość i polityczną działalność polsko-niemieckiej teoretyczki i rewolucjonistki. W centrum naszego zainteresowania znajduje się jednak nie jej biograa, lecz próba przeszczepienia jej rozważań na teren „wyobrażonego dzisiaj”: Co by było, gdyby rozpoznawalne przez wszystkich miejsce zasiedlić innymi widmami? Gdyby wpuścić w nie inną historię? Jak mogłyby wyglądać współczesne społeczeństwa, gdyby idee Róży Luksemburg miały realny wpływ na ich kształtowanie? Jak mogłyby wyglądać stosunki ekonomiczne?  Co by było, gdyby rozpoznawalne przez wszystkich miejsce zasiedlić innymi widmami? Gdyby wpuścić w nie inną historię?


RÓŻA
A. Jakimiak, M. Atman

Stworzyli: Mateusz Atman, Agnieszka Jakimiak, Krzysztof Kaliski, Jaśmina Polak, Cezary Kołodziej
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 25.06.2016.


Twórcy_czynie:

MATEUSZ ATMAN – dramaturg; studiował wiedzę o teatrze, filologię polską oraz dziennikarstwo i komunikację społeczną w Poznaniu; asystował Olivierowi Frljicowi przy spektaklu „Nie-boska. Wyznanie”, Agacie Maszkiewicz przy „Błękitnie”; pracował też z Wiktorem Rubinem przy „Detroit” i Pawłem Wodzińskim przy „Samuelu Zborowskim”.

AGNIESZKA JAKIMIAK – dramatopisarka, dramaturżka i eseistka. Absolwentka MISH na Uniwersytecie Warszawskim i studentka dramaturgii na Wydziale Reżyserii krakowskiej PWST; recenzentka teatralna i filmowa, laureatka I miejsca w Konkursie o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka. Publikowała m.in. w „ResPublice”, „Dwutygodniku”, „Didaskaliach”, „Kinie”. Autorka opracowania dramaturgicznego i tekstów do spektakli w reżyserii Weroniki Szczawińskiej, m.in. „Geniusz w golfie”, „Jak być kochaną”, „Re//mix Zamkowy: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem”. Wraz z Goranem Injaciem i Joanną Wichowską współpracowała jako dramaturżka z Olivierem Frljiciem przy spektaklu „Nie-boska komedia. Szczątki”.

KRZYSZTOF KALISKI – gitarzysta, twórca projektów dźwiękowych, kurator. Autor muzyki do spektakli w reżyserii Bartosza Frąckowiaka: „Ksiądz H. czyli anioły w Amsterdamie”, „Gniew”, „W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych”, „Komornicka. Biografia pozorna” i muzyki dokumentalnej gry miejskiej „Hans Paasche: Grosspolen Hero” (Wielkopolska: Rewolucje) oraz do spektakli w reżyserii Weroniki Szczawińskiej: „Kamasutra. Studium przyjemności”/ „Artyści prowincjonalni”, a także koncepcji muzycznej słuchowiska według tekstu „Dźwiękowego zapisu doliny” Tymoteusza Karpowicza. Współpracował również z Pawłem Wodzińskim, Moniką Pęcikiewicz , Iwoną Pasińską. Autor muzyki do filmu „Heavy mental” w reżyserii Sebastiana Buttnego. W 2012 roku otrzymał, wraz z innymi twórcami spektaklu „Komornicka. Biografia pozorna”, wyróżnienie w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

JAŚMINA POLAK – absolwentka Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie (2014). Brała udział w projektach reżyserów młodego pokolenia: Krzysztofa Garbaczewskiego („Gwiazda śmierci”, 2010), Eweliny Marciniak („Zbrodnia”, 2012 – rola Cecylii przyniosła jej nagrody w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej i na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy), Radosława Rychcika („Powstanie”, „W letni sierpniowy dzień”, 2012). Zagrała też w spektaklu „UFO. Kontakt” Iwana Wyrypajewa (2013) oraz w opartym na materiale dokumentalnym zwycięskim spektaklu festiwalu berlińskiego HAU „Delfin, który mnie kochał” Magdy Szpecht (2014). Od 2014 roku związana z Teatrem Starym w Krakowie ( m.in. „Do Damaszku” i „Król Lear” reż. Jan Klata). Wyróżniona za kobiecy debiut aktorski na 39. Festiwalu Filmowym w Gdyni (2014) za rolę Oli w „Hardkor Disko” Krzysztofa Skoniecznego.

CEZARY KOŁODZIEJ – aka bit detektyw, aka, pastor c. Muzyk, producent, dj. Związany był z grupą muzyczną napszykłat i drum machina. Aktywny uczestnik wielu wydarzeń artystycznych łączących różne gatunki muzyki i sztuki: Muzyka Świata 2001-2004 Poznań, Warsztaty artystyczne Zamek Ujazdowski Warszawa 1998, 2000. Współpracował z Polskim Teatrem Tańca, uczestnik Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Malta. W 2000 roku współpracował z francuskim teatrem TranseExpress  występując wspólnie w Paryżu na centrum Pompidou. Współautor muzyki do projektu Wielkpolska: Rewolucje (gra miejska Hans Paasche, Listy na wolności), do słuchowiska w reżyserii Weroniki Szczawińskiej według tekstu Dźwiękowy zapis doliny Tymoteusza Karpowicza (Wrocławski Teatr Wpółczesny, 2012). Współautor muzyki do filmu Heavy Mental w reżyserii Sebastiana Buttnego (2012), do spektaklu Dom lalki w reżyserii Michała Siegoczyńskiego (Teatr Nowy w Poznaniu). Autor muzyki do spektaklu Sophie w reżyserii Kamili Michalak (Teatr Nowy w Poznaniu, 2015) i do spektaklu ato.MY (Teatr Nowy w Poznaniu, 2016).

Kategorie
Rezydencje

SZKŁEM I DYMEM PISANE // Teatr Fuzja

20:00_Dymem napisali, szkłem wzięli w nawias.
00:00_Szkłem przekreślili, co dymem dopisali.
2:00_Szkło zaparowało dymem i trzeba było pisać od nowa.
5:00_Zabrakło szkła, dymem samym nic się nie napisze.

„Bar, jakich w mieście wiele. Barmanka? Na pierwszy rzut oka widać, że z każdym klientem sobie poradzi. Stołki, a między nimi leżą zmęczeni życiem imprezowicze.
Z głośników sączy się dość natarczywa muzyka. Ona i ruch będą głównymi bohaterami. Zmęczeni bywalcy wracają do rzeczywistości i prawdopodobnie próbują odtworzyć to, co się poprzedniego wieczoru albo nocy wydarzyło. Albo to, co się zdarza niemal w każdym barze, kiedy ludzie za dużo wypiją, za dużo wypalą…”
– Stefan Drajewski, Głos Wielkopolski


SZKŁEM I DYMEM PISANE
T. Rozmianiec

Obsada: Agnieszka Mikulska, Krystyna Lama Szydłowska, Piotr Wojtyniak, Jakub Woźniak, Michał Kozłowski, Filip Kwiatkowski

Reżyseria: Tomasz Rozmianiec

Inscenizacja: Anna i Tomasz Rozmianiec

Scenariusz: Teatr Fuzja

Muzyka: Artur Sosen Klimaszewski

Kostiumy: Alicja Zygadlewska

Grafika: Małgorzata Fabian

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 01.04.2016

Kategorie
Rezydencje

NIE MÓW NIKOMU // A. Ziajski

„Jestem głęboko przejęty i zawstydzony stanem językowej wspólnoty. Mam nieodparte wrażenie, że używanie słów i ich znaczeń z coraz większą intensywnością staje się narzędziem zbiorowej konfrontacji, walki wszystkich ze wszystkimi. Nie budujemy przestrzeni do spotkania w dialogu, szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Daliśmy przyzwolenie na życie w świecie budowanym ze strachu i uprzedzeń, w świecie, w którym zawłaszczanie języka realizuje się w fakcie odbierania innym prawa do głosu.

Do realizacji spektaklu zaprosiłem osoby niesłyszące. Wśród nich jest również jedna osoba niewidoma. Na początku czułem się zawstydzony tym jak reaguję i co o nich wiem. Dzisiaj chciałbym krzyknąć: wybieram milczenie! Ale jak tu wykrzyczeć takie wyznanie?” Adam Ziajski

Spektakl inspirowany osobistym doświadczeniem twórców a także reportażem Anny Goc pt. „Głusza”.

Spektakl grany w języku migowym z polskimi.

„…Nowa premiera Sceny Roboczej była dla mnie naprawdę dużym zaskoczeniem – nie spodziewałam się, że można mówić o komunikacji tak prostymi, a jednocześnie wyrazistymi środkami. Odcięcie od zewnętrznych bodźców dźwiękowych nie tylko pozwala usłyszeć bicie własnego serca, ale też skupić się na odczuwanych emocjach – tak jak aktorzy odczuwają dźwięki jedynie poprzez drżenia własnego ciała. Najbardziej dojmujące jest poczucie samotności – która dopada każdego, gdy nie potrafi porozumieć się ze światem. I może się przytrafić zarówno tam, gdzie brakuje wymiany informacji, jak i w sytuacjach, gdy jest ich za dużo. Ziajski przyjął dla swojej rezydencji hasło „Wolność, Równość, Teatr” – nadając tym samym teatrowi rolę budowania wspólnoty. I nie pomylił się – dawno nie spotkało mnie teatralne doświadczenie tak bardzo uwrażliwiające na drugiego człowieka.”
Anna Rogulska


NIE MÓW NIKOMU
Adam Ziajski

Występują: Jacek Frąckowiak, Zofia Mądra, Kazimierz Mądry,
Agnieszka Turek, Piotr Nowak, Karina Akseńczuk, Adam Ziajski
Wideo: kolektyw WOOOM visuals
Dźwięk: Maciej Frycz, Robert Gogol
Kostiumy i scenografia: Grupa Mixer
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 25.11.2016

Nagrody:
– Grand Prix dla najlepszego spektaklu TOPOFFFestival 2017 w Tychach- Nagroda im. Zygmunta Duczyńskiego dla indywidualności artystycznej festiwalu KONTRAPUNKT 2017 dla Adama Ziajskiego

Kategorie
Rezydencje

WOT TAKAJA ŻIZŃ // Teatr Biuro Podróży

Każdy nosi w sobie inny obraz Rosji. Na wrażenia składają się wspomnienia, lektury, przeżycia, obecność na miejscu zdarzeń. Dla nas najważniejsze były nasze podróże na Wschód, spotkania z ludźmi, przyjaźnie, obserwacje. Bezpośrednim impulsem do powstania spektaklu stały się opowiadania Dmitra Głuchowskiego „Witajcie w Rosji”, bez których nie wpadlibyśmy na pomysł opowiedzenia o tym kraju. Choć w spektaklu jego literatura nie istnieje namacalnie, to jego duch towarzyszył nam w pracy.
Czuliśmy, że o Rosji trzeba opowiedzieć szczególnie dzisiaj, kiedy polityczne zwierciadło wykrzywia obraz Rosjan, a imperialne mrzonki po raz kolejny budzą trwogę i śmiech.


WOT TAKAJA ŻIZŃ
Teatr Biuro Podróży

Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenariusz: Paweł Szkotak, Marta Strzałko
Aktorzy: Marta Strzałko, Bartosz Borowski, Łukasz Kowalski, Tomasz Wrzalik
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 11.12.2015

Kategorie
Rezydencje

WKLĘSŁY // E. Otrębowska-Piasecka

„Dotąd bywałam widzem i recenzentem. Czasem marzyło mi się, żeby wejść w świat spektaklu i pobyć w nim z aktorami naprawdę. Może nawet zostać tam na zawsze. Przyjaciele mówią (z nutą ironii), że bardziej wierzę w teatr niż w życie.
Ten spektakl śni mi się od wielu miesięcy. Jako próba powrotu do czasu, który minął. Jako hołd dla „Wypukłego” Teatru Wierzbak, który ukonstytuował mojej myślenie o sztuce znacznie wyraźniej niż cokolwiek innego. Jako ukłon dla aktorów, których kocham od lat: Grażyny Wydrowskiej i Janusza Stolarskiego. Jako spełnienie marzenia Patryka Krause, który wierzy w teatr znacznie mocniej niż ja.”
– Ewa Obrębowska-Piasecka


WKLĘSŁY
E. Otrębowska-Piasecka

Reżyseria: Ewa Obrębowska-Piasecka
Aktorzy: Grażyna Wydrowska, Patryk Krause, Janusz Stolarski
Światło: Renata Stolarska
Muzyka: Magdalena Mateja
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 02.10.2015

Kategorie
Rezydencje

HEART BREAK HOTEL // Z. Szumski, D. Skibiński

Elvisa poznałem osobiście, choć ze słuchu, dość dawno. Utrzymywałem z nim ścisły kontakt korespondencyjno-listowy. Nie posiadałem w ówczesnych czasach telefonu, dlatego nasze rozmowy telefoniczne, jeśli takowe były można nazwać zakłóconymi, czy też – nie będę tego faktu komentował. Ani nie zaprzeczam, ani nie potwierdzam i jak to się mówi w telewizji: kiedy Cię dopuszczą.

Jeśli chodzi o listy, letters, to one dochodziły do Elvisa na pewno, bo amerykańska poczta jest częścią niezawodną amerykańskiej demokracji. Czyli moje dochodziły, a listy Elvisa do mnie nie, czyli jak w miłości – jeden dochodzi, a drugi nie. O tym śpiewał Elvis wielokrotnie. Ja listy pisałem po polsku, a wiadomo, że ludy amerykańskie nie bardzo znają języki obce. Tego się mogłem spodziewać.

Życie Elvisa wyglądało zresztą tak, jakby nic nie rozumiał z tego co do niego pisałem. Albo nieżyczliwi mu ludzie przekręcali moje własne słowa, pozbawiając mnie własności myśli. To się często zdarza w życiu sławnych ludzi – niedocenianie rad od ludzi mniej znanych. Ja zresztą także nie słucham rad ludzi ode mnie mniej znanych. Pozdrawiam Państwa do czasu mojego występu. Bratt Elvis.


HEART BREAK HOTEL
Z. Szumski, D. Skibiński

Skład: Dariusz Skibiński
Reżyseria, scenografia: Zbigniew Szumski
Muzyka: Katarzyna Klebba, Paweł Paluch
Video art: Piotr Chlipalski
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA, A3Teatr
Premiera: 26.06.2015

Twórcy_czynie

Po 10 latach przerwy połączyli ponownie siły – Cinema Teatr i A3Teatr Kolekcjonerzy Wzruszeń.
Od 20 lat Darek Skibiński i Zbigniew Szumski związani w Cinemie przyjaźnią i pracą artystyczną. Tworzą własny świat – autorskie spektakle, charakterystyczne postacie sceniczne i rozpoznawalną stylistykę. Wyłuskują z rzeczywistości perły absurdu, ironizują i drwią. Celebrują minimal art powtarzalnej codzienności. Mają wielką swobodę aktorską i bagaż cinemowskiego stylu gry. Drążą materię aktorską, osadzają ją w wyrazistości czytelnych intencji, bez ubierania jej w efektowne zabiegi formalne. Bazują na prawdziwości bycia, realności aktu. Na rodzących się emocjach – jasnych, znaczących.

Kategorie
Rezydencje

FOLWARK // Teatr Srebrna Góra

Człowiek nie jest jedynym i najważniejszym mieszkańcem Ziemi. Jest raczej zapatrzonym w siebie egoistą i ignorantem, który zapomniał, o tym jak bardzo jego życie uzależnione jest od świata przyrody. W człowieku głęboko zakorzenione jest przekonanie, że zwierzęta i natura istnieją tylko dla ludzkiej przyjemności – jako surowiec, przedmiot, rozrywka, pokarm. Z drugiej strony człowiecze wizje raju pełne są obrazów dzikiej, nieskażonej i dziewiczej natury, którą zamieszkują w bogactwie, spokoju i szczęśliwości, bez chorób i trosk, w symbiozie ze zwierzętami.

Spektakl jest próbą przyjrzenia się współczesnej cywilizacji poprzez jej stosunek do zwierząt. To, co przysparza zwierzętom cierpienia, to uwięzienie ich w byciu podobnymi do ludzi, w ciasnym ludzkim świecie.


FOLWARK
K. Donner

Reżyseria: Katarzyna Donner
Scenariusz: praca zespołowa
Scenografia: Bartek Wielgosz
Aktorzy: Magdalena Prochasek, Marcelina Szczepaniak, Kamil Mróz, Mateusz Brodowski
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 24.04.2015

Laureaci drugiej edycji konkursu rezydencyjnego NOWA GENERACJA.

Kategorie
Rezydencje

ACH ŻYLIŚMY. Hommage dla Kantora i TÓD // L. Raczak

Pamięć.
Teatr istnieje dzięki pamięci: jego forma materialna – przedstawienie – trwa, a raczej kotłuje się, wrze zaledwie przez kilkadziesiąt minut, choć jego strzępy, rozbłyski mogą nam towarzyszyć przez całe życie. Klasyczny teatr od wieków istnieje dzięki literaturze dramatycznej – ta pamięć teatru zapisana jest w książkach i ciągle odnawiana przez kolejne inscenizacje; paradoksalnie niezmienny kanon jest dla teatru dramatycznego źródłem odnowy języka i ekspresji.


Cóż więc z perspektywami rozwoju teatru alternatywnego, który odrzuca literaturę, neguje dramaturgię jako niezbędny impuls dla twórczości? Czy nie pozbawia się w ten sposób istotnej płaszczyzny porównawczej, punktów odniesienia niezbędnych dla własnej samoświadomości i rozwoju? W jaki sposób może ocalać i pielęgnować żywą pamięć o sobie samym? Może powinien – choćby rzadko – wracać do ułomnej biologicznej pamięci,wspomaganej istniejącymi szczątkami materialnej dokumentacji (zapisy, notatki, zdjęcia,fragmenty filmów) by przetwarzać wspomnienia o dawnych dokonaniach?Być może z tych powodów w polskim teatrze alternatywnym zaistniała ostatnio seria przedstawień nawiązująca do historycznych dzieł – ich remake’ów (które ja wolałbym nazywać używanym w ubiegłym wieku francuskim słowem hommage, w którym zawiera się i wysiłek rekonstrukcji i reinterpretacji, i hołd).

W spektaklu wykorzystano teksty Czesława Miłosza i Lecha Raczaka; cytuje się fragment wiersza Fryderyka Hoelderlina; piosenka z muzyką Katarzyny Klebby; wykorzystano fragment „Reguiem” W.A. Mozarta.


ACH ŻYLIŚMY. Hommage dla Kantora i TÓD
L. Raczak

Reżyseria i scenariusz: Lech Raczak
Aktorzy: Daria Anfelli, Małgorzta Walas-Antoniello, Adam Wojda
Światło i video: Krzysztof Urban
Premiera: 03.12.2014
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA


Twórcy_czynie

Lech Raczak – urodzony w 1946. Reżyser, dramaturg, autor scenariuszy teatralnych, teatrolog. Współzałożyciel Teatru Ósmego Dnia (1964), w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych kierownik artystyczny i reżyser wszystkich przedstawień tego zespołu. W latach 1995-98 dyrektor artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu, od 1993 do 2012 był też dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Malta” w Poznaniu; od 2003 jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu. Współpracował jako reżyser z niezależnymi zespołami w Polsce (Sekta, Asocjacja 2006, przedstawienia dla Centrum Kultury Zamek i Festiwalu Malta) i we Włoszech (Basho w Modenie, Arca w Katanii, Aenigma w Urbino, Uqbar w Weronie). Reżyseruje w teatrach dramatycznych (Teatr Polski w Poznaniu, Teatr Aleksandra Fredry w Gnieźnie, Teatr Studio w Warszawie, Teatr Miniatura w Gdańsku, Wrocławski Teatr Współczesny, Teatr Nowy w Łodzi i Teatr Heleny Modrzejewskiej w Legnicy). Łącznie wyreżyserował prawie 70 przedstawień, jest autorem scenariuszy większości z nich. Kilka przedstawień L. Raczaka zostało zarejestrowanych dla telewizji. Teksty teatrologiczne publikowane były w Polsce, USA, we Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii i we Włoszech. W roku 2012 ukazała się trzytomowa edycja „Pism teatralnych”.

Kategorie
Rezydencje

ŚWIĘTYCH OBCOWANIE // M. Kwiecień

Rozegzaltowana dziewczyna na granicy psychozy, dwaj nieodpępowieni mężczyźni szamoczący się na matczynej smyczy, sfrustrowany artysta, ochrzczony Żyd, trzej bezimienni schizmatycy – to nasi bohaterowie. Trochę dzieci, trochę duchy, a trochę wariaci. Nasi święci polscy, obcujący ze sobą, z nami, z wami w przestrzeni roztrzaskanej wspólnoty, pogruchotanych symboli, przenicowanych mitów. W tym dzikim, radioaktywnym, kipiącym życiem pejzażu, którym jest współczesna duchowość.

Która właśnie się kończy.
Która właśnie się rodzi.


ŚWIĘTYCH OBCOWANIE
M. Kwiecień

Scenariusz i reżyseria: Maria Kwiecień
Scenografia i kostiumy: Anna Gołdanowska
Występują: Kinga Kaczor, Philippe Chauvin, Miron Jagnewski, Piotr Misztela, Dominik Stroka
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 5.09.2014

Laureatka pierwszego konkursu rezydencyjnego NOWA GENERACJA.

Kategorie
Rezydencje

ANTYWESTERN // L. Leish

„Ocaleją Ci, którzy zlikwidują się sami”.

Świat dawno się przeterminował, ale wciąż nie chce się skończyć. Trudno w nim o heroiczne gesty i o ludzi z charakterem – westernowo twardych, szlachetnych i szorstkich. Gdy umierają serca, nie rodzą się bohaterowie, ale może wciąż jeszcze istnieje potrzeba opowieści o nich. Antywestern to historia gorzka i przewrotna. Kino wielkiej przygody zamknięte w formie kameralnego spektaklu i kobieta w typowo męskiej roli – gotowa na wszystko, bezpardonowo zmagająca się z rzeczywistością. Czym zakończy się jej pojedynek ze sobą i światem? Warto się przekonać. W końcu wszyscy żyjemy dziś na bardzo dzikim zachodzie.


ANTYWESTERN
L. Leish

Scenariusz i reżyseria: Ewa Kaczmarek
Występują: Laura Leish, Wojciech Wiński, Piotr Zawadzki
Kostiumy Idalia Mantas
Muzyka: Adam Brzozowski
Wideo: Maciej Domagalski
Motyw graficzny: Anna Olszewska
Współpraca artystyczna: Artur Szych
Współpraca choreograficzna: Ewa Sobkowiak
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza
Premiera: 25.06.2014

Skip to content