Kategorie
Projekty

Warsztaty Technik Scenicznych // realizacja dźwięku i światła

Czarna grafika z pomarańczowymi napisami. W centrum zdjęcie przedstawiające mężczyznę przy konsoli.

Odbyły się u nas dwa cykle warsztatów technik scenicznych pod okiem doświadczonych realizatorów dźwięku i światła! Warsztaty odbywały się w wybrane weekendy od marca do czerwca i składały się z trzygodzinnych bloków poświęconych osobno pracy realizatora dźwięku i światła.

Zajęcia zostały pomyślane tak, aby przygotować osoby uczestniczące od podstaw do samodzielnego prowadzenia spektakli i innych wydarzeń w teatrze. Możesz zatem wziąć udział w obu cyklach, ale istnieje także możliwość zapisania się tylko na jeden blok, np. związany z dźwiękiem lub wzięcia udziału w pojedynczym warsztacie.

 

Maksymalna liczba uczestników to 8 osób. O dostaniu się na warsztaty decydowała kolejność wpłat.

Warsztaty skierowane były do osób od 18 roku życia.

Harmonogram warsztatów
WEEKEND 1 DZIEŃ 1

29.03 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. podstawowe zagadnienia z zakresu akustyki jako zagadnienia fizycznego;
2. historia urządzeń i omówienie, na czym aktualnie pracuje się z dźwiękiem w teatrze;
3. na czym polega praca dźwiękowca w teatrze i na co zwracać uwagę przygotowując i realizując dźwiękowo spektakl;
4. co to jest rider techniczny i dlaczego jest bardzo ważny.

29.03 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. podstawowe zagadnienia na temat prądu – teoria, prąd stały, prąd zmienny, bezpieczeństwo (z prądem, stroboskopy, drabina), rodzaje żarówek, dioda led, dimmery;
2. krótka historia protokołu DMX i co go poprzedzało, wady i zalety, rodzaje połączeń;
3. kanały 8 bitowe i 16 bitowe, czemu w teatrze jest to bardzo ważne (pozycje);
4. co to jest rider techniczny i dlaczego jest tak bardzo ważny.

WEEKEND 1 DZIEŃ 2

30.03 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. eksperymenty z mikrofonami;
2. jak połączyć ze sobą mixer i głośniki;
3. różne zastosowania tych urządzeń;
4. podstawowe typy kabli.

30.03 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. rodzaje reflektorów żarowych, alternatywy ledowe, różnice między nimi, widmo światła widzialnego i niewidzialnego, CRI, głowy i urządzenia wieloelementowe;
2. nowinki i porównanie ze starszymi modelami – co kiedyś zachwycało, czemu teraz się od nich odchodzi i co jest planowane w przyszłości;
3. porównanie świateł teatralnych z filmowymi i “eventowymi”, gdzie zastosowania się pokrywają a gdzie rozjeżdżają.

WEEKEND 2 DZIEŃ 1

26.04 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. szczegółowe omówienie urządzeń, którymi dysponujemy w teatrze, porównanie ich z technikami
estradowymi, ze świata filmu i próba ich połączenia;
2. trudności i zagwozdki w pracy realizatora dźwięku i sposoby ich rozwiązywania;
3. przygotowanie do pracy na przykładzie spektaklu „Spójrz na mnie”.

26.04 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. integracja scenografii;
2. w jaki sposób dobrze wykonana/przygotowana instalacja skraca czas montażu i jakich metod się do tego używa;
3. zaprezentowanie przykładów ze spektaklu “Nasza Racja” – dlaczego światła zostały zrealizowane w taki sposób, jak można byłoby je usprawnić i dlaczego.

WEEKEND 2 DZIEŃ 2

27.04 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. porównanie i omówienie kilku riderów technicznych i stworzenie własnego;
2. omówienie, podpinanie i konfiguracja urządzeń multimedialnych;
3. omówienie połączeń niesymetrycznych i symetryzacja ich za pomocą DI BOXa.

27.04 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. dym i relacja z rekwizytem;
2. “motywy” i przyjęte standardy typu “noc”, przestawianie scenografii, teatr cieni, skojarzenie kolorów.

WEEKEND 3 DZIEŃ 1

17.05 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. zapoznanie z mikrofonami bezprzewodowymi – typy mikrofonów bezprzewodowych, konfiguracja, dostrajanie, dobieranie właściwych typów do pracy;
2. oprogramowanie przy pracy w teatrze;
3. efekty dźwiękowe, ich rodzaje i zastosowanie w praktyce.

17.05 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. pozycjonowanie i bezpieczne wieszanie świateł, kiedy świeci się od tyłu, od boku i od przodu albo wszystkie naraz;
2. oświetlanie aktorów / muzyków i co można poradzić bez kompromisów w poziomie ich widoczności.

WEEKEND 3 DZIEŃ 2

18.05 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. omówienie, co to są miksery cyfrowe, jak są zbudowane, jakie możliwości stwarza praca z nimi;
2. omówienie procesorów dynamicznych, ewualizacji i procesorów efektów w mikserze cyfrowym, porównanie tego z analogowymi rozwiązaniami.

18.05 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. ekrany i projekcje, co daje nam wideo, co nam zabiera, jak pozycjonować ekrany;
2. dla przykładu spektakl “Migotanie” Anny Nowickiej, reżyseria światła Aleksandr Prowaliński;
3. inne przykłady realizacji świateł, “Elizabeth Costello” reż. Aleksandra Bielewicz Teatr Polski w Szczecinie, “Arytmia” grupa Połowisko teatru Kana w Szczecinie, “Totentanz Circus “Fundacji Antygrawitacja” reż. Łukasz Kowalski jako widowisko plenerowe, (nasza) “Nasza Racja” w kontekście wychodzenia z sali (granie w Gdyni), “Sit Down Tragedy” teatru Kana w Szczecinie.

WEEKEND 4 DZIEŃ 1

07.06 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. przygotowanie do próby spektaklu;
2. jak wygląda praca z aktorem, na co powinniśmy zwracać uwagę;
3. próba z aktorami i pozostałą techniką.

07.06 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. co to jest “cue” i dlaczego sprawia, że praca jako świetlik potrafi być trudna;
2. możliwości automatyki i spektakle typu “one click”, ich zalety i wady;
3. powtarzalność jako wiarygodność.

WEEKEND 4 DZIEŃ 2

08.06 | 10:00-13:00 | realizacja dźwięku

1. na czym polega realizacja spektaklu, omówienie problemów i rozwiązań;
2. przygotowanie pracy przed spektaklem;
3. realizacja świateł do próby generalnej spektaklu.

08.06 | 15:00-18:00 | realizacja światła

1. wyreżyserowanie świateł do dowolnego dramatu np. “Policji” Mrożka

 

Miejsce: Studio Scena Robocza, ul. Wroniecka 6

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

O prowadzących warsztaty

Czarno biały porter mężczyzny siedzącego na krześle z nogami położonymi na stole.

Maciej Frycz – muzyk, kompozytor, producent muzyczny i realizator dźwięku z dwudziestoletnim stażem. Jako realizator współpracował z zespołami: Muchy, Pustki, Snowman, Kobiety i WaluśKraksaKryzys. Wyprodukował wiele płyt jazzowych, folkowych, awangardowych i rockowych, m. in. dla wytwórni MULTIKULTI, LADO ABC, KILOGRAM RECORDS. Tworzy muzykę do spektakli teatralnych i filmów współpracując z reżyserem Adamem Ziajskim. Muzyk i założyciel poznańskiego kolektywu muzycznego GOLDENBOYS.

Michał Kurasiński – ur. w 2001 roku w Szczecinie. Technik teatralny i estradowy specjalizujący się w oświetleniu. Kulkuletni technik przy festiwalach teatralnych, takich jak „Bramat” w Goleniowie, „Kontrapunkt” w Szczecinie. Na co dzień współpracuje z poznańską Sceną Roboczą, Stargardzkim Centrum kultury, goleniowskim Domem Kultury oraz Teatrem Kana. Wielokrotnie współprodukował wystawy ze szczecińską galerią sztuki „TRAFO” oraz niezależnymi artystami. Prywatnie muzyk, pisarz oraz entuzjasta elektroniki.

Czarno-białe zdjęcie przedstawiające uśmiechniętego mężczyznę na rusztowaniu pomiędzy dwoma reflektorami.
Kategorie
Projekty

SCENA KRÓTKOMETRAŻOWA // pokaz filmów krótkometrażowych

Postrzępiona, fragmentaryczna grafika w formie kolażu ze zdjęć informuje o wydarzeniu: Scenie Krótkometrażowej. Napisy umieszczone są na czarno-fioletowym tle.

Co to? Na scenę wkradł się ekran? 6 czerwca odbył się  przegląd filmów krótkometrażowych, połączony z panelem dyskusyjnym. Celem było stworzenie przestrzeni wspólnej dla niezależnych twórców filmowych i amatorów filmu. Projekcje puścilismy w dwóch sekcjach, które były historiami fabularnymi, dokumentalnymi, ale też poeksperymentowały z formą. Jak wiadomo – małe jest piękne, a krótkie bywa intensywne.

ROZKŁAD JAZDY ▷

⟶ SEKCJA I: filmy fabularne/dokumentalne

▷ Śmiertelna pomyłka (13 min)
reżyseria: Dariusz Henka
zdjęcia: Marcin Kotowicz
montaż: Dariusz Henka
Śmierć przychodzi po młodego chłopaka. Okazuje się jednak, że jest to pomyłka.

 ▷ Minuty (22 min)
reżyseria: Piotr Szewczyk, Natalia Koktysz
zdjęcia i montaż: Piotr Szewczyk
„Minuty” to dokument skupiający się na istocie czasu w życiu prywatnym i zawodowym ratownika medycznego oraz pielęgniarki oddziałowej. Przedstawia trudne do pogodzenia z życiem rodzinnym zawody medyczne oraz to, jak ich skutki wzajemnie się przecinają, jednocześnie kontrastując ze zwykłą, spokojną codziennością miasta.

 ▷ Między półkami (15 min)
reżyseria: Sandra Ostaszewska, Zuzanna Nicgorska
Zdjęcia: Sandra Ostaszewska
To opowieść o miejscu, w którym można znaleźć wszystko – oprócz obojętności na przeszłość. To historia wielu pokoleń zgromadzonych w małej piwnicy centrum miasta.

PRZERWA ▷

⟶ SEKCJA II: filmy eksperymentalne

 ▷Blood and flowers (18 min)
reżyseria, zdjęcia, montaż: Sabina Gryczan
Pewnego dnia Dziewczyna zabija wszystkich w okół siebie i wyrusza w podróż z duchem swojego Psa.

 ▷ Duszno (12 min)
reżyseria i montaż: Adrianna Metryka
zdjęcia: Filip Strzelczyk
Matylda, szukając odosobnienia, osiedla się w chacie w środku lasu. Z biegiem czasu zaczyna odczuwać narastający dyskomfort, a przestrzeń wokół niej zdaje się przekształcać w odbicie jej własnych lęków i niepokojów. Duszność stopniowo przejmuje nad nią kontrolę, zamieniając rzeczywistość w labirynt wewnętrznych konfliktów.

 ▷ Panie profesorze (15 min)
reżyseria, montaż, animacja: Dominika Tkaczyk
Zauroczona Panem Profesorem Profesiurskim uczennica Panna Haczyk próbuje uratować go przed karą wypalenia stu papierosków, jednak niebieskie miasto próbuje jej w tym przeszkodzić.

KIEDY: 6 czerwca, godz. 19:00
GDZIE: Studio Scena Robocza (ul. Wroniecka 6)

Wydarzenie kuratorowane przez Sandrę Ostaszewską i Zuzę Nicgorską.

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

Kategorie
Projekty

Laboratorium Praktyk Współtwórczych #10 spotkanie z Justyną Makowską

Na łososiową grafikę ozdobioną limonkowymi prostokątami naniesiono portret Justyny Makowskiej oraz czarne napisy z informacjami o tytule, dacie, godzinie i miejscu spotkania.

Laboratorium Praktyk Współtwórczych #10 – spotkanie z Justyną Makowską

 

Instytucje: jakie? z kim? dla kogo?

W ramach spotkań z cyklu Laboratorium Praktyk Współtwórczych przyglądamy się zapleczu działania instytucji kultury. Próbujemy wskazać najważniejsze problemy, jakie są spotykane „za kulisami” działalności kulturalnej, a następnie – wspólnie z osobami uczestniczącymi – znaleźć dla nich potencjalne rozwiązania.

Spotkanie #10 – Lokalna kultura = lokalne potrzeby?

Najbliższa nam kultura to ta, która dzieje się za rogiem – bez względu na to, czy podąża za globalnymi trendami, czy bardziej za wskazówkami swoich sąsiadów. I to właśnie przed takimi lokalnymi placówkami stoją dziś największe wyzwania! Jak funkcjonują instytucje kultury, dla których organizatorami są samorządy? Czy planowanie działań kulturalnych w poszczególnych miejscowościach może uwzględniać potrzeby społeczne i zainteresowanie publiczności? Czy da się zachęcić młode osoby do uczestnictwa w kulturze? Jaką rolę w kształtowaniu lokalnego krajobrazu kulturalnego odgrywają organizacje pozarządowe, na jakie wsparcie mogą liczyć i przed jakimi wyzwaniami stoją?

Justyna Makowska – dyrektorka Wydziału Kultury Urzędu Miasta Poznania; absolwentka filologii polskiej, doktora nauk humanistycznych; założycielka Stowarzyszenia Kulturownik.

Spotkanie poprowadził Miłosz Markiewicz – doktor nauk humanistycznych zatrudniony w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów UAM, badacz przemocy strukturalnej w instytucjach kultury. Kurator cyklu Laboratorium Praktyk Współtwórczych w Scenie Roboczej.


Rozmowa była rejestrowana, niebawem zostanie opublikowana na naszym kanale na Spotify

Spotkanie było skierowane do osób pracujących w instytucjach, animujących i produkujących, a także dla wszystkich tych, których ciekawi przyszłość instytucji.

 

Autorem zdjęcia jest Grzegorz Dembiński

Autorką grafiki jest Kornelia Nowak

Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

 
Kategorie
Projekty

Free Dance // odkryj swobodę w ruchu

Zielona, geometryczna grafika z informacjami na temat wydarzenia oraz zdjęciem pełnej skupienia prowadzącej w swobodnej pozie.

Za nami cykl trzech warsztatów Free Dance, będących połączeniem swobodnego ruchu, pracy z ciałem, oddechem i uważnością. Celem zajęć było stworzenie przestrzeni, w której można było pozbyć się codziennego napięcia, wsłuchać się w siebie i pozwolić ciału wyrażać się poprzez taniec. 

Podczas zajęć nie uczyliśmy się choreografii. Warsztaty skupione były na uwalnianiu emocji i odkrywaniu drzemiącej w każdym z nas kreatywności i spontaniczności. Poprzez freedance mogliśmy doświadczyź chwili obecnej, obserwować własne myśli, uczucia i to, co dzieje się w naszych ciałach w sposób obiektywny, bez oceniania. 

O prowadzącej warsztaty

Nastia

Anastasiia Miedviedieva – aktorka, reżyserka, instruktorka teatralna i animatorka kultury. Organizuje i koordynuje międzynarodowe projekty teatralne w obszarze social community art. Jest absolwentką Narodowego Uniwersytetu Sztuki w Charkowie (Ukraina) na wydziale Aktor Teatru Animacji. Od 2014 roku mieszka w Polsce. Współpracowała z Teatrem Brama, Teatrem Ósmego Dnia, Teatrem Animacji w Poznaniu oraz Teatrem Cinema. W pracy z ciałem inspiruje się Contact Improvisation, Authentic Movement, Body-Mind Centering, 5 Rytmów Gabrielle Roth oraz technikami aktorskimi.

 

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

Kategorie
Projekty

Grande Donna Freiheit & Her Spiders from the Squat // SIKSA + jazda afterparty

Alex Freiheit razem z osobą z publiczności robią muzykę na żywo. Szeroka, wypukła soczewka i ostre światło fleszu obejmują publiczność na całej sali.

Muzyczno-performerski duet SIKSA zaprezentował 9 maja w Scenie Roboczej swój materiał koncertowy: Grande Donna Freiheit & Her Spiders from the Squat.

Na rozwalonej nie przez nas mapie świata coraz mniej jest miejsc, w których można inspirować się wzajemnie swoją głupotą. Zamknięcia, wypowiedziane umowy najmu, podniesiony czynsz, małe kluby w tarapatach, a do tego brak ubezpieczenia i kasy na terapię.

By dobić resztki nikomu nie potrzebnego i niemożliwego do spieniężenia pojebaństwa, Grande Donna Freiheit została oskarżona o manipulacje oraz namawianie do robienia rzeczy niepotrzebnych, durnych, prymitywnych i naiwnych. Na jej mały choć wielki zespół Grande Donna Freiheit & Her Spiders from the Squat rzucony został cień delegalizacji i wyrzutów sumienia. Co robić w tej pieprzonej sytuacji? Może po prostu przypomnieć, że wszyscy w głębi serca jesteśmy pająkami i wystarczy tylko skrzyknąć zespół na nowo? No i oczywiście nagrać raz jeszcze kasetę, na której był on najokrutniej głupi, a przez to najbardziej rebel & together?

SIKSA’s „Grande Donna Freiheit & Her Spiders from the Squat” is the most insignificant and unnecessary story ever told.

 Forbes Magazine

Po koncercie byliśmy z kolektywem jazda na DJ-skim afterparty!

Autorką grafiki jest Wiktoria Szydłowska

Realizacja dźwięku – Maciej Frycz
Realizacja światła – Michał Kurasiński

Autor zdjęć: Piątaesencja

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

 
Na zdjęciu widać oboje członków duetu SIKSA w czarnych strojach na białym, pustym tle. Pełne sylwetki postaci widoczne są z półprofilu, w samym centrum fotografii.

SIKSA (słowo z języka jidysz, pot. pogard. młoda dziewczyna postrzegana jako wulgarna, niedoświadczona i niedojrzała) to feministyczny duet ułożony na głos, bas, tekst i ciała. Koncerty SIKSY łączą z sobą energię koncertu punkowego, poezji performatywnej czy tańca współczesnego a w interakcji z publicznością nabierają jedynych w swoim rodzaju walorów dramatycznych. W ograniczeniach instrumentarium i obecności scenicznej duet znajduję siłę, by stworzyć własną drogę.  Opiera się czasem o wspomnienia z dzieciństwa, innym razem o bajki i legendy, czy rzeczywistość przetworzoną przez nieskrępowane i niepohamowane spojrzenie SIKSY. W jej twórczości to co osobiste spotyka się z politycznym a to co niewypowiedziane z tym co wykrzyczane. SIKSA zagrała ponad 400 koncertów w całej Europie, Turcji oraz na Kaukazie od małych klubów i skłotów, przez galerie sztuki współczesnej aż po największe europejskie festiwale.

jazda to post-cringe kolektyw artystyczny z Poznania. Jego działania obejmują tworzenie oddolnych wydarzeń skupiających młode osoby queerowe oraz te, które są otwarte na nowe doświadczenia muzyczne, wyrzekając się dotychczas przyjętych norm i zasad. W jego skład wchodzą dwie osoby DJskie: @hoelass oraz @acheless, które poza podbijaniem największych klubów w Polsce, z przyjemnością odwiedzają mniejsze miejscowości, aby dzielić się miłością do dobrej muzy. Jedziemy z latin club, electro, ukg, speedhouse, dubstep, bassuwy, oklou, blog house, hyperpop, sroga vixa, deconstructed club.

Kategorie
Projekty

Laboratorium Praktyk Współtwórczych #009 – spotkanie z Justyną Czarnotą-Misztal

Na szarej grafice obramowanej geometrycznym, jaskrawozielonym wzorem znajduje się zdjęcie uśmiechniętej gościni planowanego spotkania. Czarne napisy informują o miejscu, dacie oraz szczegółach wydarzenia.

Spotkanie #009 – Czy potrzebujemy centralizacji kultury?

24 kwietnia mieliśmy okazję porozmawiać z Justyną Czarnotą-Misztal, dyrektorką Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie. Spotkanie dotyczyło przede wszystkim roli instytucji centralnych. Pytaliśmy: jakim rodzajem wsparcia mogą być – zarówno dla podmiotów publicznych, jak i niezależnych? Jaka jest ich rola? Czy ich funkcjonowanie może przełożyć się na rozwój publiczności związanej ze swoimi, lokalnymi, ośrodkami kultury? 

Istnieją instytucje kultury w mniejszych i większych ośrodkach – każda z nich spełnia nieco inną społeczną rolę, choć profilami działalności są do siebie zbliżone. Oprócz nich istnieją jednak również instytucje centralne, wyspecjalizowane w poszczególnych dziedzinach, w jakiś sposób nadrzędne wobec tych miejsc kulturalnych, z których korzystamy na co dzień. Warto nie tylko uświadomić sobie, że one istnieją, ale również zadać pytanie o to, dlaczego

Justyna Czarnota-Misztal – dyrektorka Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie, pedagożka teatru, trenerka i menadżerka kultury. Prowadziła warsztaty oraz projektowała materiały edukacyjne i rozwojowe dla wielu instytucji i organizacji kultury w całej Polsce. Głównym obszarem jej zainteresowań jest współczesny teatr dla dzieci, młodzieży i rodzin.

Spotkanie poprowadził Miłosz Markiewicz – doktor nauk humanistycznych zatrudniony w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów UAM, badacz przemocy strukturalnej w instytucjach kultury. Kurator cyklu Laboratorium Praktyk Współtwórczych w Scenie Roboczej.

Autorką grafiki jest Wiktoria Szydłowska.

Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

 
Kategorie
Projekty

ALFAMA // spotkanie autorskie z Martyną Rogacką

Różowo-pomarańczowa grafika z czarnymi napisami informującymi o spotkaniu. W prawej górnej części czarno-białe zdjęcie autorki. W lewej części okładka książki "Alfama".

Spotkanie autorskie z Martyną Rogacką 

21 marca gościliśmy Martynę Rogacką w ramach spotkania wokół jej debiutanckiej książki poetyckiej Alfama.

Tytułowa Alfama to najstarsza dzielnica stolicy Portugalii, do której zabiera nas autorka. Język
poetycki kreśli tu mapę intymnych doświadczeń, gdzie przestrzeń staje się bohaterem, a Lizbona
– symbolem nie tylko podróży, ale także tęsknoty i nieoczywistej tożsamości. Autorka przygląda
się paradoksom wymiany kulturowej i niczym nieograniczonej mobilności, które niosą za sobą
nie tylko wolność, ale i poczucie zagubienia. Bo Alfama to przede wszystkim opowieść o
doświadczeniu bycia „znikąd” – znajdowania się na gdzieś pomiędzy językami, tradycjami,
granicami.

Martyna Rogacka – poznańska poetka i slamerka, absolwentka filologii polskiej na UAM. Laureatka drugiej edycji konkursu „Reflektor”, autorka tomu poetyckiego Alfama (2024).

Spotkanie prowadziła Michalina Cendrowska – literaturoznawczyni, kulturoznawczyni, 1/4 Slamki – dziewczyńsko-queerowego kolektywu kuratorskiego i wydawniczego. Poetka przed debiutem w postaci książki.

Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

Kategorie
Projekty

Laboratorium Praktyk Współtwórczych #008 – spotkanie z Aliną Czyżewską

Szara grafika z zielonymi elementami. W prawej części portret Aliny Czyżewskiej. Na grafice napisy informujące o dacie, miejscu i temacie spotkania.

Spotkanie #008 – Społeczna kontrola nad instytucjami kultury

20 marca mieliśmy okazję gościć Alinę Czyżewską, specjalistkę w zakresie społecznej kontroli władzy, członkinię Sieci Obywatelskiej Watchdog Polska, która koordynowała Pogotowie Prawne Kultury Niepodległej. W Collegium Civitas prowadzi zajęcia z narzędzi obywatelskiego wpływu.

W zeszłym roku zastanawialiśmy się wspólnie, jakie wyzwania i problemy trawią kulturę od środka. W grudniu zadaliśmy pytania o to, jakich instytucji sobie życzymy – rozpocznijmy więc kolejną odsłonę naszego cyklu od rozmowy o tym, w jaki sposób pilnować, by instytucje kultury działały tak, jak powinny. Łatwo zapomnieć, że kultura „należy do nas”, bo nie zawsze znamy narzędzia, za pomocą których można się przyglądać jej funkcjonowaniu. A co gdybyśmy podjęli się za nie współodpowiedzialności? Gdybyśmy potrafili świadomie kontrolować instytucje i tym samym dopingować je w wychodzeniu z kryzysów? O tym, jak takie działania mogą wyglądać rozmawialiśmy z Aliną Czyżewską – społeczniczką, która ujawnia nieprawidłowości i nadużycia organów władzy publicznej, wspiera ujawnianie i zwalczanie przemocy w instytucjach publicznych, a przede wszystkim wygrywa w sądach z dyrektorami, premierami, marszałkami, ministrami czy prezydentkami.

Spotkanie poprowadził Miłosz Markiewicz – doktor nauk humanistycznych zatrudniony w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów UAM, badacz przemocy strukturalnej w instytucjach kultury. Kurator cyklu Laboratorium Praktyk Współtwórczych w Scenie Roboczej. 

Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania #poznanwspiera

Kategorie
Projekty

Premiera zina NIE-WIARY-GODNE Stowarzyszenia Slamka

Różowa grafika promująca premierę zina "NIE*WIARY*GODNE"

16 lutego w Scenie Roboczej wybrzmiała poezja. A to za sprawą premiery zina „NIE-WIARY-GODNE” Stowarzyszenia Slamka.

„NIE-WIARY-GODNE” dotyczą praktyk rytualnych, zabobonów, zmyślonych światów, dziwaczności, osobliwości, czarownic, wiedźm i wróżek – wszystkiego, co wymyka się rozumowi.

„NIE-WIARY-GODNE” to kontynuacja cyklu  𝓟𝓞𝓓𝓜𝓘𝓞𝓣𝓚𝓘, w której oddajemy przestrzeń często uciszanym głosom kobiecym i querowym. Powołałyśmy do życia 𝓟𝓞𝓓𝓜𝓘𝓞𝓣𝓚𝓘 z niezgody na to, że w akademickim dyskursie słowo to nieustannie poprawiane jest na męski odpowiednik – podmiot. Z duchem czasu nie idzie nawet najnowsza wersja Worda, która nieustępliwie zaznacza podmiotkę na czerwono. A przecież pisanie zdaje się niemalże wpisane w naszą kobiecą i queerową podmiotowość. Przyjdźcie i posłuchajcie, co mamy wam do powiedzenia!

II część 𝓟𝓞𝓓𝓜𝓘𝓞𝓣𝓔𝓚 jest efektem warsztatów zinowych, które przeprowadziłyśmy jesienią w Scenie Roboczej. Zupełnie inaczej wyglądała praca przy I części zina „Celebracja”, do którego przeprowadziłyśmy otwarty nabór i same dokonałyśmy selekcji i zadecydowałyśmy o kolejności tekstów. Tym razem miałyśmy potrzebę zaangażować osoby autorskie w proces tworzenia zina. Punktem wyjścia dla „NIE-WIARY-GODNE” jest kolektywność i rytualność wspólnego tworzenia.

Spotkanie otworzyło performatywne czytanie tekstów osób autorskich do muzyki Lulu, soundcloud: fairiestakeover.

W drugiej części wieczoru przekazaliśmy mikrofon w wasze ręce. 

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

Kategorie
Projekty

STEALING BEAUTY // wystawa fotografii Moniki Gadzały

Fotografka Monika Gadzała w ramach swojej interpretacji popularnego tematu, jakim jest kobiece ciało, skupia się przede wszystkim na tożsamości osób, które zaprasza przed swój obiektyw: na ich energii i charakterze. Pomysł na dane zdjęcie zawsze rodził się już po poznaniu bohaterki, nigdy przed. Koncepcja i sposób uchwycenia ciał wynikają tu przewrotnie – nie z fizycznych cech kobiet, które widać gołym okiem, a z tego jakie są one wewnątrz.

Nasze ciała są częścią nas samych i naszej tożsamości, choć, jak się okazało w czasie spotkań z Moniką, nie zawsze integralną. Często jako tożsame z nami postrzegamy jedynie nasze twarze. Dlatego nierzadko nie wiemy nawet, jak wyglądamy bez ubrań, nie rozpoznajemy na fotografiach naszych własnych piersi, nóg, czy brzuchów. Często jesteśmy same sobie obce. Dlatego proces powstawania zdjęć, spotkania z Moniką i jej aparatem były także procesem poznawania siebie i zbliżania się do swoich ciał.

Ciała z fotografii Moniki, to wygodne domy dla duszy, bezpieczne przystanie dla nas samych. Monika pomaga nam się w nich rozgościć, zaprasza nas do naszych własnych ciał, aparatem śledzi zapisane na skórze doświadczenia i wspomnienia. W tych domach ma nam być wygodnie, mamy czuć się w nich bezpiecznie. Nie boimy się wejść tu do żadnego z pokoi, nie obawiamy się też panującej w zakamarkach ciemności. Uzewnętrzniamy się aranżując przestrzenie – nie są one w końcu hotelowymi wnętrzami dla każdego i na chwilę. One są dla nas i o nas.

_______________________________________________________________

Monika Gadzała – urodzona w Nidzicy. Na stałe od lat związana z Poznaniem. Absolwentka Kulturoznawstwa na UAM. Posiadaczka wielu pasji, ogromnych pokładów wrażliwości, kreatywności oraz dwóch kotów.

Kilka lat temu ukończyła 3-letnią szkołę fotografii pod okiem wybitnego fotografa Pawła Jaszczuka. Miłość do fotografii pojawiła się wraz z przyjściem na świat córki – Lili. To ona stała się codzienną inspiracją do fotografowania, która przerodziła się ostatecznie w pasję i zawód.
Obecnie Monika Gadzała współpracuje ze znanymi na świecie markami odzieży dziecięcej. Uwielbia fotografować kobiety. Posiada niezwykłą zdolność wydobywania z ich wnętrza: wrażliwości, siły, subtelności, naturalności, klasy. Monika Gadzała podczas sesji nierzadko przenosi swoje modelki do tajemniczego świata, w którym zawsze chciały się znaleźć. To są zdjęcia malarskie. Przyciągają oko, zatrzymują serce.

Niedawno w wyniku kolejnej pasji Moniki, którą jest szycie, powstała marka kolorowych i unikalnych ubrań NOMALIZO. Poddając stare ubrania upcyclingowi i artcyclingowi oraz dzięki niebywałej umiejętności łączenia przez Monikę kolorów i faktur, co widać także na robionych przez nią zdjęciach, ubrania jej marki są niepowtarzalne, a przy tym przyjazne środowisku.

_______________________________________________________________

fotografie: Monika Gadzała
kuratorka: Aleksandra Puk
na zdjęciach: Aneta, Aśka, Magda, Magda, Sylwia, Paula, Paulina, Gosia, Christina, Ewa, Ewka, Naida, Ania, Ola, Ola, Marta, Kasia, Marysia, Pola, Monika, Angelika, Maja, Ara, Mariola, Agnieszka, Krystyna
konsultacja scenograficzna: Dora Gaj


 
 

Autorką grafiki jest Wiktoria Szydłowska

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania #poznanwspiera

Skip to content