Premiera spektaklu Michała Przybyły i Marcina Miętusa miała miejsce 6 i 7 października 2022 roku w Teatrze Nowym.
Czarny kolor to przestrzeń marzeń i wyobrażeń.
Czarny kolor to pokój z dzieciństwa, w którym odbywały się̨ pierwsze pokazy tańca.
Czarny kolor to peleryna, maska i tarcza.
Czarny kolor to ciało w kryzysie zdrowia psychicznego.
Czarny kolor to rozwarstwianie i rozbrajanie.
Czarny kolor to wdech i wydech.
Jaką rolę w procesie integracji ciała ma oddech? Podstawowa funkcja organizmu, o której często zapominamy – w przeciwieństwie do delfinów, u których oddech jest świadomy – może być drogą do wyzwalania się z systemu opresji, odzyskiwania ciała i rozpoznawania manifestowanych w nim emocji.
Spektakl Michała Przybyły (choreografia i wykonanie) i Marcina Miętusa (dramaturgia) porusza zagadnienie dezintegracji ciała, stanowiącego archiwum gestów i emocji. Jak ująć własne doświadczenia za pomocą ruchu? Czy taniec może być świadectwem przemiany?
„Czarny to mój szczęśliwy kolor” opowiada o możliwości. O przyzwoleniu sobie na świadome podejmowanie decyzji, wynikających z głębi ciała, na przekór zewnętrznym ramom i formatom – ciasnym, ograniczającym, budzącym wątpliwości. To niekończący się proces obnażania i transformacji, w którym ciało performera staje się podmiotem, dążącym do pełnej integracji, samoakceptacji oraz odkrywania na nowo swojego potencjału.
Chciałbym rozszczelnić temat utraconej ekspresji w wyniku depresji. Bazując na prywatnych doświadczeniach pracy w teatrze i na scenie tańca, konkursach i audycjach, doświadczeniach związanych z przymusem ciągłego udowadniania talentu i wszechstronności, spróbuję nazwać emocje, jakie mogą towarzyszyć performerom w momencie oceniania ich przez osoby, które mają władzę i decydują o ich przyszłości. Przybliżę sytuacje zagnieżdżonych w ciele sytuacji opresji, manipulacji oraz kwestionowania moich umiejętności i wartości, które pogłębiały poczucie porażki i bycia niewystarczającym. Spróbuję poprzez własne praktyki ruchowe i sceniczne ucieleśnić stany generowane przez takie sytuacje i potraktować je jako bazę do choreograficznych rozważań, w których ciała funkcjonują jednocześnie jako podmiot i jako przedmiot. Chciałbym aby ten spektakl stał się głosem w pewnym stopniu reprezentatywnym dla wielu osób nie tylko ze środowiska teatru i tańca, aby nakreślił wizję przyszłości, w której wszystkie osoby doświadczające kryzysu zdrowia psychicznego będą mieć odwagę mówić o tym głośno.
Michał Przybyła
Koncepcja, choreografia, wykonanie: Michał Przybyła Dramaturgia: Marcin Miętus Muzyka: Przemek Degórski Kostium: Mateusz Bidziński Reżyseria światła: Krystian Szymczak Produkcja: Michał Przybyła & Dominika Mądry, Scena Robocza, Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego w Warszawie Partnerzy: Teatr Studio w Warszawie, Centrum Pendulum w Poznaniu Sponsorzy: CENEGA S.A.
Spektakl jest rozwinięciem rezydencji artystycznej w Instytucie im. J. Grotowskiego, która miała miejsce w marcu 2022 roku.
BIO:
Michał Przybyła – tancerz, choreograf, performer. Jest absolwentem studiów licencjackich na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w zakresie tańca i choreografii. Studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku Media Interaktywne i Widowiska. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ukończył program MASA organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz staż w KCDC. Wraz z Dominikiem Więcekiem założył nieformalny kolektyw twórczy Direct Message Collective i stworzył spektakl „Bromance” (koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie) w ramach rezydencji „Nowa Generacja” organizowanej przez Scenę Roboczą w Poznaniu, który został laureatem II Konkursu na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best OFF”, wyróżnienie podczas 54. Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt 2019. Stworzyli również spektakl/instalację ANIMALIA w ramach programu Pawilon Otwarty w Poznaniu.
W latach 2016-2020 był artystą tancerzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, z którym brał udział m.in. w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca w Lublinie i Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Szanghaju w Chinach. Współpracował z takimi artystami jak: Yoshiko Waki, Rami Be’er, Jo Strømgren, Maciej Kuźmiński, Ewa Wycichowska, Jacek Przybyłowicz, Aleksandra Dziurosz, Marta Ziółek, Tomasz Bazan, Marcin Liber, Mikołaj Mikołajczyk.
W 2020 roku otrzymał stypendium twórcze Miasta Kraków oraz został rezydentem Centrum Teatru i Tańca w Warszawie, gdzie stworzył spektakl „Symetria” oraz „Śmierć i Ofelia”. Wraz z Dominikiem Więckiem był rezydentem TanzFaktur w Köln w Niemczech w ramach programu INKUBATOR 2020. Był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2020/II.
Jego krótka praca solowa „This thing inside me is a rickety bridge of impossible crossing” otrzymała III nagrodę podczas Warszawskiego Konkursu Choreograficznego w 2021 roku, była prezentowana w Krakowie, Gdańsku, Łodzi oraz Wrocławiu. Jest współtwórcą spektaklu „HUMANIMAL”, który powstał w ramach festiwalu „Rolleercoaster. Młodzi kreatorzy wrażeń” w 2021 roku w Krakowie. Jako freelancer współpracuje z Teatrem Studio w Warszawie („Panie władzo to są tylko tańce”), Teatrem Powszechnym w Warszawie („Filoktet ex machina”), Fundacją Ciało/Umysł („Na 4. Terra Incognita”), Krakowskim Teatrem Tańca („Okno holenderskie” – nagroda specjalna im. Stanisława Wyspiańskiego dla zespołu artystycznego w 2021 roku), Teatrem Tańca Zawirowania („Tańcząc Boską Komedię”). W marcu 2022 roku był rezydentem Instytutu im. J. Grotowskiego we Wrocławiu. https://www.michalprzybyla.com
Marcin Miętus – Dramaturg spektaklu „Więcej niż jedno zwierzę” w reżyserii Roba Wasiewicza (2019, Teatr Studio w Warszawie), w którym bierze również udział jako performer. Dramaturg i autor adaptacji powieś ci Joan Lindsay „Piknik pod wiszącą skałą” w reżyserii Miry Mańki (2020, Teatr Współczesny w Szczecinie), dramaturg spektaklu „MISSPIECE” choreografii i wykonaniu Dominiki Wiak (2022, Krakowskie Centrum Choreograficzne). Rezydent (wraz z Robem Wasiewiczem) „Terenu wspólnego”, w ramach którego powstał „Musical o musicalu Metro” (Komuna Warszawa, 2020). Stypendysta MKiDN Kultura w sieci – dramat „Muzeum rzeczy zagubionych”. Laureat konkursu “Nigdy nie będziesz szła sama” organizowanego przez TR Warszawa (2021). Finalista 10. edycji konkursu choreograficznego 3…2…1…TANIEC! organizowanego przez Krakowskie Centrum Choreograficzne (2021); zdobywca pierwszej nagrody przyznanej przez Weronikę Pelczyńską za solo choreograficzne exit. Stypendysta Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu na rok 2022.
Przemysław Degórski – Kompozytor, dyrygent, artysta sztuk medialnych; absolwent kierunków: Reżyseria Dźwięku (UAM Poznań , Wydział Fizyki), Media Interaktywne i Widowiska (UAM Poznań , Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej), Dyrygentura Symfoniczno – Operowa (Akademia Muzyczna w Poznaniu). W 2018 roku rozpoczął studia doktoranckie w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów Wydziału Antropologii i Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Laureat stypendium Młoda Polska (Narodowe Centrum Kultury) w kategorii Muzyka. Jego praktyka artystyczno-badawcza jest skupiona wokół odkrywania bezpośrednich interakcji i zależności pomiędzy dźwiękiem a ruchem, analizowaniu relacji sonicznych w obrębie dźwiękowych środowisk. Współpracował przy produkcjach spektakli teatru tańca, a także przy intermedialnych projektach dźwiękowo-ruchowych z pogranicza art&science (Centrum Badawcze Humanities/Art/Technology w Poznaniu, Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe).
Mateusz Bidziński – Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi i Wyższej Szkoły Artystycznej w Warszawie. Kostiumograf Filmowy i teatralny. Współpracował, m.in. z Teatrem Chorea w Łodzi, Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Studio w Warszawie, Teatrem Komuna Warszawa. Jego prace były pokazywane na wystawach indywidualnych i grupowych, m.in. w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Etnograficznym we Lwowie, Galerii Titanikas w Wilnie. Od 2020 roku prowadzi zajęcia dla studentów I stopnia w Pracowni Kostiumu Teatralnego i Filmowego w Łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych.
Krystian Szymczak – kostiumograf, scenograf, projektant mody i reżyser świateł. Ukończył kierunki Projektowanie Ubioru i Scenografia na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W swojej twórczości łączy teatr z modą, bawi się stylami i konwencjami. Eksperymentuje z formami i tworzy własne tkaniny. Koncentruje się na twórczości teatralnej – scenografii, kostiumie i reżyserii światła. Współpracuje z czołówką polskich reżyserów teatralnych. Pracował w Teatrze Nowym w Poznaniu, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Teatrze Słowackiego w Krakowie, Teatrze Capitol w Warszawie, Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu.
Spektakl powstał w ramach programu OFF Polska organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Czym jest Free Shop? To darmowy lumpeks, w którym odwiedzający nas mogą wybrać dla siebie ubranie, przymierzyć je, ale także uzyskać garść potrzebnych informacji.
Materiały dydaktyczne do spektaklu “Żyjesz naprawdę w innym świecie” to świetny sposób na przeprowadzenie rozmowy z uczniami o tożsamości, wykluczeniu i konstruowaniu swojego “ja” w dzisiejszym świecie.
Materiały zawierają:
FILM DYDAKTYCZNY: to rozmowa z twórcami o spektaklu “Żyjesz naprawdę w innym świecie”. Jest to nie tylko rozmowa o samym spektaklu, ale także o tym czym jest teatr dokumentalny i jak oparcie spektaklu na historiach prawdziwych ludzi zmienia perspektywę.
FILM-INSTRUKCJA dla nauczyciela, który szczegółowo przedstawia sposób wykonania zaproponowanych ćwiczeń.
KARTY DYDAKTYCZNE do ćwiczenia “Krok naprzód” – zawiera karty z rolami oraz opisy sytuacji (dostępne do pobrania na dole strony).
MUZYKA DO ĆWICZEŃ, która zapętlona jest tak, aby przez godzinę dawać Wam ukojenie i uspokojenie do pracy (dostępne do pobrania na dole strony).
Za każdym razem, kiedy wpisuję swoje imię i nazwisko, Microsoft Word podkreśla je na czerwono jako błąd. Mojej tożsamości nie ma w słowniku. Moich praw nie ma w konstytucji. O mojej godności nie mówią w telewizji. Istnieję tylko wtedy, kiedy ktoś wejdzie ze mną w relację, kiedy ktoś będzie chciał uszanować to, kim jestem i kim się czuję. Nawet kiedy próbuję kliknąć „dodaj do słownika”, to system i tak wysyła komunikat „słownik niestandardowy pełny, wyraz nie został dodany.” Więc znowu wybieram „zignoruj wszystko”.
Pracując nad spektaklem dokumentalnym twórcy i twórczynie udają się w podróż do swoich tożsamości. Wykorzystując prywatne materiały video, zapisy z dzienników oraz wywiady przeprowadzone na potrzeby spektaklu, starają się nakreślić obszary społeczno-kulturowe, które mają wpływ na kształtowanie tożsamości albo nazwać te aspekty, które ten kształt odgórnie narzucają. Myśląc o przyszłości, wchodzą w dialog z przeszłością. Odpowiadając teraźniejszości, tworzą perspektywę wspólnotowego i równościowego działania.
Jedną z dwóch części rezydencji „Dzieci Saturna” jest umieszczony w internecie hipertekst umożliwiający podróżowanie szlakiem prawdziwych historii bohaterek i bohaterów opowiadających o własnych doświadczeniach. Są to w większości osoby już dorosłe, które w bardzo młodym wieku zmagały się lub wciąż zmagają z kryzysem zdrowia psychicznego. Znajdziemy tam też historię opowiedzianą z perspektyw matki dziecka chorującego na ciężką depresję czy 17-letniej dziewczyny, która dzięki pomocy psycholożki przestała się samookaleczać.
Na stornie internetowej „Dzieci Saturna” opublikowane zostały fragmenty rozmów przeprowadzonych z osobami, które podzieliły się z nami swoimi doświadczeniami.
Nasza strona nie ma na celu udzielenia profesjonalnej pomocy psychologicznej.
Jeśli potrzebujesz takiej pomocy w zakładce STACJA POMOCOWA znajdują się namiary na miejsca gdzie możesz ją znaleźć.
Nasze bohaterki i bohater są na różnych etapach radzenia sobie ze swoimi problemami. Ich opowieści w żadnym razie nie wyznaczają normy przebiegu kryzysu zdrowia psychicznego ani uniwersalnego sposobu radzenia sobie z nim. Każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia.
Większość naszych bohaterów związana jest ze środowiskiem artystycznym. Wynika to tylko i wyłącznie z faktu, że szukając osób gotowych opowiedzieć nam o swoim doświadczeniu zamieściłyśmy ogłoszenie w mediach społecznościowych. W związku z czym w pierwszej kolejności odezwały się do nas osoby związane z naszym środowiskiem. Zależy nam na podkreśleniu tego faktu, ponieważ nie chciałybyśmy utwierdzać stereotypu, że problemy psychiczne dotyczą konkretnych grup zawodowych.
Zebrany materiał przedstawiłyśmy pedagożce, specjalistce w dziedzinie suicydologii Lucynie Kicińskiej. W wyniku konsultacji jako artystki stanęłyśmy przed trudnym dylematem. Co i jak można mówić? Czy szczere wyznanie osoby zmagającej się z kryzysem zdrowia psychicznego, może zawierać treści potencjalnie szkodliwe dla innej osoby zmagającej się ze swoim kryzysem lub dla samego narratora/narratorki?
O problemach i dylematach pojawiających się w trakcie naszej pracy chciałybyśmy m.in. porozmawiać podczas panelu dyskusyjnego, który odbędzie się 1 czerwca 2020 na fanpage”u Sceny Roboczej:
Wydarzenie współfinansowane ze środków budżetowych Miasta Poznania oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Dofinansowane ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu “Kultura w sieci”.
„sTWÓRZ | zROZUM” to 2-letni projekt realizowany we współpracy ze szkołami podstawowymi, skierowany do uczniów klas szóstych i siódmych, zorientowany na pogłębianie wrażliwości oraz poszerzanie aparatu krytycznego młodych ludzi. Celem projektu jest propagowanie aktywnego, świadomego oraz twórczego uczestnictwa w kulturze na poziomie: czynnego udziału, interpretacji oraz indywidualnej wypowiedzi artystycznej. Istotą „sTWÓRZ | zROZUM” są działania zaprogramowane w sześciu komplementarnych modułach warsztatowych: opowieść, dźwięk, przedmiot, wideo, gra komputerowa oraz teatr. Motywem spajającym poszczególne moduły jest tradycja antyczna przenikająca, a niejednokrotnie także inspirująca wybrane formy wyrazu artystycznego, opracowywane w ramach warsztatów. Należy podkreślić, iż antyk nie będzie rozpatrywany w swej formie pierwotnej. Dostęp do niej – jeśli w ogóle możliwy – zarezerwowany jest bowiem dla wąskiej grupy specjalistów. W szerokim obiegu kultury współczesnej (w tym kultury popularnej) antyk uobecnia się zaś przede wszystkim poddany uprzednio procesowi recepcji, aktualizacji oraz reinterpretacji jego znaczenia i funkcji. Stąd dla uświadomienia młodemu użytkownikowi kultury trwałości tradycji antycznej oraz jej fundamentalnej wagi należy wykorzystać technikę narracji transmedialnej.
Media się zmieniają, a wraz z nimi zmienia się sposób tworzenia i prezentowania narracji. Jedna platforma coraz częściej już nie wystarcza współczesnemu odbiorcy, a zwłaszcza młodzieży wychowanej w świecie zdominowanym przez media do niedawna zwane nowymi. Zgodnie z potrzebami młodych użytkowników kultury temat powinien zostać opowiedziany za pomocą różnych, wzajemnie się uzupełniających form przekazu, takich jak komiks, utwór literacki, muzyczny, instalacja wizualna, gra komputerowa. Dzięki takiemu rozwiązaniu odbiorcy wciąż odkrywają nowe znaczenia poprzez ciągłą aktualizację treści. I to właśnie w tej mnogości form składających się na transmedialną opowieść antyk istnieje w percepcji młodzieży, choć częściowo nieuświadomiony.
Chcemy zaprosić młodzież do zmiany perspektywy i otworzenia się na odmienny sposób patrzenia na kulturę, tak by mogli dostrzec niewidzialne nici łączące, a często spajające jej poszczególne artefakty. Jednym z tych spoiw niepodważalnie jest tradycja antyczna, doskonale młodzieży znana nie tylko z zajęć lekcyjnych, ale także z czytanych bądź przeglądanych komiksów, gier komputerowych, oglądanych filmów. Przy pomocy różnorodnych form warsztatowych, bazujących zarówno na tradycyjnych formach ekspresji artystycznej, jak i wykorzystujących nowe technologie i media zaangażujemy młodzież do stworzenia autorskiego i eksperymentalnego uniwersum transmedialnego, bazującego na ich własnym sposobie pojmowania antyku. Każdy moduł zakłada wytworzenie jednej części będącej zamkniętą całością. Dzięki takiemu rozwiązaniu każdy z uczestników pojedynczego modułu, zachowując świadomość konstruowania uniwersum, zyska poczucie uczestnictwa w skończonej i autonomicznej jednostce projektu. Zwieńczeniem rocznej pracy wszystkich uczestników będzie transmedialne i autorskie widowisko, bazujące na nabytych wcześniej umiejętnościach i wytworzone pod opieką profesjonalnych artystów i animatorów.
MODUŁY WARSZTATOWE:
I OPOWIADAJ!
Cloud Theater, Michał Stankiewicz, Maria Ratajczak
Moduł rozpoczynający rozważania na temat tradycji antycznej w szeroko pojętej kulturze współczesnej. Młodzież podczas spotkań warsztatowych przejdzie cały proces tworzenia spójnej narracji. Pierwszą część modułu poprowadzi Maria Ratajczak, która zapozna młodzież z podstawowymi strategiami konstruowania opowieści i technikami teatry Kamishibai. Kolejne spotkania warsztatowe poprowadzą artyści z wrocławskiego Cloud Theater, którzy wspólnie z młodzieżą przetransformują za pomocą współczesnych środków technologicznych utrwalone opowieści w instalacje wizualne. Ostatnie warsztaty w module przeprowadzi reżyser Michał Stankiewicz, który zapozna uczestników z różnymi modelami tworzenia narracji oraz wspólnie zastanowią się nad przekraczaniem granic w teatrze.
II SKOMPONUJ!
Hubert Karmiński
“Skomponuj!” to drugi moduł tworzenia narracji transmedialnej, zakładający wykorzystanie stworzonych w pierwszym module opowieści jako inspiracji dla skomponowania własnych aranżacji dźwiękowych. Artysta Hubert Kamiński zaznajomi młodzież z technikami tworzenia utworu muzycznego od podstaw na syntezatorach. Celem modułu jest uruchomienie w uczestnikach abstrakcyjnego myślenia oraz pokazanie im możliwości opowiedzenia historii bez odwołowywania się do reprezentacji tekstualnych czy wizualnych.
III ZBUDUJ!
Adam Karol Drozdowski
Moduł zakładający pracę z przedmiotem i jego relacjami z przestrzenią, użytkownikami i innymi przedmiotami. Wykorzystując materiały z poprzednich modułów młodzież zastanowi się wraz ze scenografem i konstruktorem lalek Adamem Karolem Drozdowskim jak dźwięk i różne sposoby narracji korespondują z otoczeniem materialnym. Podczas działania uczestnicy dowiedzą się również, jak ważna jest przestrzeń w tworzeniu widowiska, a także, jaką rolę odgrywa przedmiot w spektaklu teatralnym. Warsztaty mają również otwierać wrażliwość młodego widza na możliwości jakie daje metafora wizualna.
IV NAGRAJ!
Krystian Koźbiał, Anna Paprzycka
W module “Nagraj!” uprzednio poznane technik narracji transmedialnej zostaną uruchomione w celu stworzenia utworu filmowego. W trakcie warsztatów zaprezentowane zostaną różne techniki animacji, a także poszczególne etapy powstawania filmu przez młodych artystów: Annę Paprzycką oraz Krystiana Koźbiała. Uczestnicy otrzymują możliwość bezpośredniego poznania warsztatu filmowego, a także praktyczną wiedzę o procesie tworzenia filmów. Będą mieli również możliwość uczestnictwa w laboratorium nowych mediów. We współczesnym świecie zdominowanym przez sztuki audiowizualne, film animowany stał się podstawowym (a zarazem szczególnie bliskim młodym ludziom) środkiem przekazu: kulturowego, społecznego, artystycznego i etycznego.
V ZAPROGRAMUJ!
Jakub Alejski
Programowanie jest jedną z kluczowych umiejętności we współczesnym świecie – wszak komputery towarzyszą nam na każdym kroku, a wciąż niedoceniana mimo, iż niezwykle dochodowa sztuka tworzenia gier jest jedną z najlepiej opłacanych branży na rynku. Programowanie to nie tylko cenna, praktyczna umiejętność, ale także nauka logicznego i analitycznego myślenia, ucząca również poszukiwania optymalnych rozwiązań, samodzielności i zaradności. Ponadto pozwala rozwijać coś niewątpliwie najważniejszego – kreatywność. Gry łączą wszystkie wcześniej zaprojektowane typy narracji, są podobnie jak film interdyscyplinarną ale przy tym interaktywną formą opowieści. Realizacja wątku antycznego jest tematem wiodącym we współczesnych grach. Chcemy bazować na tym, co jest już obecne wśród młodzieży, a mianowicie na fabule, którą doskonale znają, a jest fundamentem współczesnej kultury – na kulturze antycznej. Pozwoli to poszerzyć i uświadomić jak ważną rolę odgrywa mit w obecnej kulturze, jak współczesne medium bazuje na motywach stworzonych w odległej epoce oraz jak mogą go wykorzystać na potrzeby zrealizowania własnych gier.
VI ZAGRAJ!
Grażyna Tabor
Jest to ostatni moduł realizacji zadania, w ramach którego odbędą się kompleksowe i różnorodne warsztaty teatralne z doświadczoną instruktorką teatralną Grażyną Tabor. Celem tych zajęć jest zapoznanie uczestników z różnorodnością technik i formalnych rozwiązań wykorzystywanych we współczesnym teatrze. Warsztaty w znacznej mierze oparte będą na ruchu oraz sztuce komunikacji niewerbalnej. Pozowali to na artykulacje opracowanej przez uczestników przewodniej opowieści projektu za pomocą centralnego medium jakim jest ludzkie ciało. Współczesny teatr łączy wszystkie typy wcześniej wypowiedzianych narracji.
FINAŁ:
Grażyna Tabor, Adam Karol Drozdowski, uczestnicy/czki projektu
Etapem podsumowującym roczne działania będzie stworzenie przez uczestników projektu finałowego transmedialnego widowiska, które może przyjąć dowolną formę wypowiedzi artystycznej. Jej kształt uformuje tylko i wyłącznie wyobraźnia młodych użytkowników kultury oraz ich recepcja kultury antycznej. Szansa na stworzenie autorskiego widowiska łączącego wszystkie poznane typy narracji daje przestrzeń młodym użytkownikom kultury do świadomego i krytycznego komentarza dotyczącego rzeczywistości. Będzie to również moment, w którym wszyscy uczestnicy projektu wymienią się nabytym doświadczaniem. Ostatnim etapem projektu, już jako część ewaluacyjna czy też dokumentacyjna będzie wydanie transmedialnej powieści w formie cyfrowej. Publikacja będzie złożona z cząstek składowych projektu, czyli z każdej pracy wieńczącej dany moduł oraz z materiałów zachowanych po finałowym widowisku. Jest to ciekawa i innowacyjna forma dokumentacji projektu, która pozostawia trwały stały ślad po działaniach.
10-11 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza
17-18 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza
24-25 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza
LISTOPAD – praca nad finałowym widowiskiem
1 XII / FINAŁOWE WIDOWISKO / Scena Robocza
2019
MODUŁ I
OPOWIADAJ
4 IX / 10:00-12:00 / POKAZ OTWIERAJĄCY / Scena Robocza
14-15 IX / 11:00-15:00 / Maria Ratajczak / Scena Robocza
21-22 IX / 11:00-15:00 / Cloud Theater / Scena Robocza
28-29 IX / 11:00-15:00 / Cloud Theater / Scena Robocza
5-6 X / 11:00-15:00 / Michał Stankiewicz / Scena Robocza
12-13 X / 11:00-15:00 / Maria Ratajczak / Scena Robocza
MODUŁ II
SKOMPONUJ
15 X / 10:00-12:00 / POKAZ OTWIERAJĄCY / Scena Robocza
26-27 X / 11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny
9-10 XI / 11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny
16-17 XI / 11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny
MODUŁ III
ZBUDUJ
21 XI / POKAZ OTWIERAJĄCY / Teatr Animacji
23-24 XI / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza
30 XI -1 XII / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza
14-15 XII / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza
16 XII / 10:00-12:00 / POKAZ ZAMYKAJĄCY PIERWSZĄ CZĘŚĆ PROJEKTU / Scena Robocza
BIOGRAMY OSÓB WSPÓŁTWORZĄCYCH PROJEKT:
Dominika Mądry – kuratorka projektu i jego producentka, absolwentka Wiedzy o Teatrze oraz Mediów Interaktywnych i Widowisk na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, absolwentka studiów podyplomowych Audience Development w ramach międzynarodowego projektu Connect. Prezeska Stowarzyszenia Wspólne działającego na rzecz kultury, edukacji i nowych mediów. Od 2018 koordynatorka festiwalu Nowa Siła Kuratorska, którego była jedną z kuratorek podczas IX edycji Festiwalu Nowa Siła Kuratorska. Od czerwca 2017 roku współtworzy zespół Stowarzyszenia Scena Robocza jako osoba ds. marketingu oraz edukacji. Kuratorka projektów z zakresu animacji i edukacji kulturalnej. Współzałożycielka kolektywu artystyczno-kuratorskiego l a t e r collective oraz JTB collective.
Aleksandra Białek – kuratorka projektu, absolwentka Wiedzy o Teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, studentka Mediów Interaktywnych i Widowisk na tym samym Uniwersytecie oraz absolwentka studiów podyplomowych Audience Development w ramach międzynarodowego projektu Connect. Wiceprezes Stowarzyszenia Wspólne działającego na rzecz kultury, edukacji i nowych mediów. Kuratorka i producentka projektu “Kierunek: BIAŁORUŚ” na Festiwalu Nowa Siła Kuratorska. Redaktorka poznańskiego mediów. Kuratorka projektu “Historie osobiste. Miasto opowieści”, w lokalnej społeczności Pniew, który to zakładał zaangażowanie młodzieży w utworzenie multimedialnej wystawy z wykorzystaniem nowych mediów i technologii. Uczestniczka Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań w Instytucie Grotowskiego oraz współzałożycielka Grupy Roboczej Teatru na Faktach w tymże Instytucie. Asystentka reżysera w spektaklu „Korporacje” w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu.
Adriana Molenda – producentka projektu, absolwentka filozofii i filologii hiszpańskiej na UAM w Poznaniu. Edukatorka i animatorka społeczna. Koordynowała międzynarodowe projekty na rzecz pokoju, praw człowieka i społeczności lokalnych oraz inicjatywy kulturalne i ekologiczne. Pracowała jako tłumaczka oraz trenerka edukacji globalnej i komunikacji międzykulturowej. Biegle włada językiem angielskim, hiszpańskim i ukraińskim. Jako artystka brała udział w wystawach sztuki współczesnej i festiwalach w Polsce i za granicą. Jako koordynatorka projektów, trenerka, ekspertka i tłumaczka współpracowała między innymi z: Galerią im. J. Tarasina w Kaliszu, Galerią Dzyga we Lwowie, Stowarzyszeniem “Jeden Świat” w Poznaniu, Państwowym Muzeum na Majdanku, Stowarzyszeniem Społeczno – Kulturalnym “Polska – Ukraina”, Urzędem ds. Cudzoziemców (ośrodki w Lininie i w Dębaku), Politechniką Lwowską, Instytutem Zachodnim w Poznaniu, Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Service Civil International. Publikowała min. w Tygodniku Powszechnym. Od 2018 roku Managerka finansów w Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA.
Maria Ratajczak – absolwentka Wiedzy o Teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studentka studiów magisterskich na tej samej uczelni na kierunku Pedagogika. Od 2016 roku współpracuje ze Stowarzyszeniem Zielona Grupa, w którym jest animatorką i koordynatorką projektów głównie skierowanych do dzieci i młodzieży. Chętnie angażuje się w działania na rzecz lokalnych społeczności. Jest również autorką tekstów bajek kamishibai.
Michał Stankiewicz – studiował dziennikarstwo, wiedzę o teatrze oraz dramatopisarstwo, reżyser teatralny. W teatrze interesuje się projektowaniem sytuacji, w której mogą zajść autonomiczne zdarzenia wobec spektaklu. . Zajmuje się teatrem dokumentalnym, przygląda się pojęciu tożsamości i skupia się na osobistych przeżyciach bohaterów, z którymi pracuje.
Cloud Theater – teatr w chmurze, to niezależny zespół artystów, technik, miejsc i rozwiązań technologicznych, założony w 2016 roku przez wrocławskiego twórcę Teo Dumskiego. Teatr zachwycił publiczność swoją pierwszą produkcją – Krótkim Zarysem Wszystkiego (premiera w Kinie Nowe Horyzonty). Przedstawienie o historii wszechświata – kompilacja teatru, filmu i sztuk wizualnych – było nagradzane i pokazywane na prestiżowych festiwalach (m.in. Boska Komedia w Krakowie, CaFE Festival w Budapeszcie, Studiobühne w Kolonii czy Belaya Vezha w Brześciu.
Hubert Karmiński – muzyk grający na gitarze basowej i syntezatorach oraz producent muzyczny rodem z Kujaw, związany z poznańską sceną eksperymentalno – improwizatorską (członek Poznańskiej Orkiestry Improwizowanej). Uczeń wrocławskiej Szkoły Muzyki Nowoczesnej. Aktualnie producent w studiu nagrań Radia Afera, kurator Kołorkingu Muzycznego an_ARCHE, gdzie cyklicznie organizuje Salon Odsłuchowy oraz Koimpro!
Adam Karol Drozdowski – krytyk teatralny, scenograf, tekściarz, animator kultury. Ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Katedrze Scenografii. Regularnie prowadzi warsztaty krytyczne z młodzieżą i dorosłymi. Od 2014 roku współtworzy niezależną grupę Teatr Alatyr, w której projektuje i buduje scenografie i lalki teatralne, oraz jako pracownik Fundacji Teatr Alatyr współdziała przy organizacji wydarzeń z zakresu edukacji kulturalnej młodzieży. Jako scenograf prowadzi też warsztaty ze świadomości formy teatralnej, których autorski program otwarty jest na modyfikacje w zależności od grup wiekowych uczestników, a z którymi pojawiał się w wielu miastach w Polsce i w Niemczech.
Anna Paprzycka – teatrolożka, medioznawczyni, doktorantka w Instytucie Teatru i Sztuki Mediów (UAM Poznań); interesuje się kreatywnym kodowaniem i game designem. Prowadzi warsztaty twórcze m.in. z języka Processing. Swoje doświadczenie pedagogiczne zdobyte w pracy ze studentami przekłada na edukacje młodzieży w zakresie nowych technologii i mediów interaktywnych.
Krystian Koźbiał – twórca wizualny, reżyser świateł oraz magister kierunku Media Interaktywne i Widowiska na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoje doświadczenie pedagogiczne zdobył przy prowadzeniu warsztatów filmowych i mediów interaktywnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
Jakub Alejski – doktorant związany z Instytutem Teatru i Sztuki Mediów na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek Centrum Badawczego HAT. Jego zainteresowania badawcze dotyczą ludonarracyjnych strategii konstruowania doświadczenia w grach wideo. Związany z games studies zarówno poprzez media cyfrowe, larpy, jak i gry fabularne (role playing games).
Grażyna Tabor – reżyserka teatru, teatru dzieci i młodzieży, aktorka teatralna, absolwentka wydziału reżyserii wrocławskiego PWST. W 1992 roku założyła Teatr Tetraedr w Raciborzu. Prowadzi i organizuje warsztaty teatralne dla różnych środowisk w całej Polsce, przygotowuje etiudy, performances i działania parateatralne. Współpracuje z wieloma teatrami offowymi między innymi z Teatrem Kana czy Teatrem A3. Ze swoim teatrem zrealizowała ponad 30 spektakli, uczestniczyła w dziesiątkach festiwali, przeglądów, spotkań teatralnych w Polsce i za granicami kraju zdobywając liczne, prestiżowe nagrody.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz ze środków budżetowych Miasta Poznania.
„Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki” to projekt dla okolicznych mieszkańców, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci, którego celem jest ożywienie placu przed dawnym Kinem Olimpia. Wspólnie z dzieciakami i sąsiadami od 4 lat wymyślamy, tworzymy i bawimy się, a dotąd zaniedbana przestrzeń staję się coraz piękniejsza. Wypracowałyśmy sprawdzoną formułę, której punktem wyjścia jest wiara w niezwykłą kreatywność dzieci i to one stają się głównymi kreatorami tego, co powstaje i zostawia swój stały ślad na sąsiedzkim skwerze. Z roku na rok jednak Kraina Olimpia staje się coraz bardziej międzypokoleniowa – osoby w absolutnie każdym wieku znajdą w programie coś dla siebie.
KRAINA OLIMPIA – SKWER SĄSIEDZKI 2020
W tym roku w ramach Krainy chcemy eksplorować dźwiękową warstwę rzeczywistości i uwrażliwić na otaczające nas dźwięki w czasach zdominowanych przez kulturę wizualną. Muzyka tak ważna i doceniania w rozwoju każdego człowieka, towarzysząca nam od małego, obecna na każdym kroku, nie tylko kształtuje wyobraźnię, ale wpływa też na rozwój emocjonalny i odgrywa dużą rolę w procesie socjalizacji, wspomaga rozwój człowieka i wpływa na to, aby był on prawidłowy. Ma również działanie relaksujące i terapeutyczne więc obcowanie z nią powinno odbywać się jak najczęściej.
Będziemy wędrować po różnych gatunkach muzycznych, praktykach artystycznych i możliwościach twórczego wykorzystywaniu dźwięku. Stworzymy instrumenty z nieoczywistych materiałów i wielkoformatowe grające obiekty. Odwołamy się do tradycji ludowych, ale też skorzystamy z nowych technologi. Stworzymy autorskie miksy, będziemy podsłuchiwać miasto i budować kolaże dźwiękowe, otwierać swój głos i wydobywać ukrytą i tłumioną moc. Przede wszystkim zbudujemy przestrzeń do wspólnego spędzania czasu, dostrajając się do siebie wzajemnie oraz dzieląc efektami naszych poszukiwań.
W tym roku projekt skierowany jest nie tylko do najmłodszych dzieci, ale także do dorosłych, seniorów i seniorek.
HARMONOGRAM:
☀️ CZERWIEC ☀️
30 czerwca (wtorek) / 14:00 – 19:00
WARSZTATY: SAMORÓBKA
Tworzymy własne instrumenty muzyczne
Prowadzenie: Paweł Romańczuk (Małe Instrumenty)
wiek: 5+, wstęp wolny można dołączać w każdej chwili
Sety muzyczne, premiera ZINa oraz warsztat sitodruku
Wydarzenie jest częścią projektu KRAINA OLIMPIA 2020 współfinansowanego ze środków Miasto Poznań. #poznańwspiera
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
KRAINA OLIMPIA 2019
🌼 W tym roku w Krainie Olimpia towarzyszyć będzie nam roślinność, ekologia i ogrodnictwo. 🌿 Wspólnie będziemy zazieleniać dziedziniec przed starym kinem Olimpia, by stał się dla wszystkich mieszkańców ostoją w mieście. Zaczynamy już na wiosnę, by latem, podczas warsztatów, cieszyć się efektami naszej pracy! Zapraszamy dzieci, dorosłych, seniorów, wasze psy, koty i przyjaciół – DOTKNIJMY ZIELENI! 🌻
Wiosenny cykl ogrodniczych spotkań skierowany do wszystkich mieszkańców Poznania, bez względu na wiek. Wraz z architektką Adą i ogrodnikami wspólnie zastanowimy się czego brakuje nam w tej przestrzeni i nauczymy się jak wykorzystując naturalne materiały możemy, bez nieodwracalnych ingerencji w zastaną tkankę miejską, ożywić ją i zmienić na bardziej dostępną dla odwiedzających.
Druga część projektu, spójnie przeplatająca się z pierwszą, zakłada cykl warsztatów edukacyjnych, dla których tłem i otoczeniem będzie wcześniej wspólnie przygotowana przestrzeń. Zaproszony do współpracy pisarz stworzy legendę o Krainie Olimpii, która będzie zaczynem i inspiracją do wszystkich kolejnych działań i warsztatów. Na jej podstawie stworzymy multimedialny i interaktywny mapping na elewacji budynku oraz słuchowisko transmitowane na żywo w radio. Opowieść będzie też zaczynem do ozdabiania przestrzeni i bacznego obserwowania natury i otoczenia, poszukiwania zapachów oraz jadalnych roślin obecnych dookoła. Poznamy zarówno tradycje ludowe jak i współczesne technologie i kreatywne sposoby przetwarzania rzeczywistości. Nauczymy się wspólnie snuć opowieści i marzyć w pięknej Krainie.
HARMONOGRAM:
31 marca 11-17
Wiosenne porządki!
spotkanie porządkowe i konstruowanie donic
7 kwietnia 11-17
Sadzimy wierzby w Krainie Olimpia!
wspólne sadzenie wierzb i rabatki
19 maj 13-17
Piknik w Krainie Olimpia!
przekąski, gry podwórkowe i ogrodnicze
9 czerwca 13-17
Niedziela z sukulentami!
warsztat tworzenia sukulentowych stołów
prowadzenie Łukasz Antonowicz
17-22 czerwca
BUDUJEMY MACHINĘ OGRODNICZĄ!
tydzień wspólnego konstruowania zielonej architektury
23 czerwca 11-16
Czytadło – abecadło
warsztat tworzenia własnych książek i notatników
dla wszystkich grup wiekowych
prowadzenie Studio Sztuki Kobalt
30 czerwca 11-16
Botanika miejska
nieoczywista gra terenowa dla młodzieży i dorosłych
prowadzenie Studio Sztuki Kobalt
21 lipca 11-16
Zieleń w ruch!
warsztaty z tworzenia wiszących ogrodów metodą kokomeda
dla dzieci i dorosłych
prowadzenie Agnieszka Różyńska
28 lipca 11-16
Wietrzenie Krainy Olimpii
warsztaty z rozpoznawania roślin i tworzenia kadzideł
od 16-go roku życia
Prowadzenia Anna Gruszka
Zabawki z trawki
warsztaty z tworzenia zabawek z przyrodniczych znalezisk
dla dzieci od 5-go roku życia
Prowadzenia Anna Gruszka
11 sierpnia 11-16
Dzika Kuchnia
wspólne roślinne gotowanie
prowadzenie Ada Zawadzka
Plastik Wietrzny
warsztaty z kreatywnego recyklingu
dla dzieci od 5-go roku życia
prowadzenie Olga Beyga
19-30 sierpnia
Ogrody Olimpii
tworzenie międzypokoleniowego słuchowiska na podstawie bajki o Krainie Olimpia
prowadzenie Aleksandra Zielińska
WIĘCEJ INFORMACJI W LIPCU
OBOWIĄZUJĄ ZAPISY
31 sierpnia 17:00
finał słuchowiska Ogrody Olimpii
otwarta premiera słuchowiska
28 września 20:00
WIELKI FINAŁ KRAINY OLIMPIA 2019
Miejska dżungla – mapping dla małych i dużych!
prowadzenie Mikołaj Ludwik Szymkowiak
Osoby tworzące tegoroczną edycję Krainy Olimpia:
Aleksandra Kołodziej – kuratorka i pomysłodawczyni projektu Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki, absolwentka Wiedzy o Teatrze (specjalizacja programowanie i produkcja interdyscyplinarnych projektów teatralnych) oraz Kulturoznawstwa na UAM. W latach 2012-2015 koordynatorka galerii The Rootz, współzałożycielka i członkini nieformalnej grupy KOKS. Od 2013 roku producentka oraz kuratorka projektu Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA. Współautorka projektu „Sąsiedztwo – granice bliskości” (kuratorka A. Różyńska). Poza Sceną Roboczą producentka wielu interdyscyplinarnych projektów m.in kongres Autonomia (Korporacja Teatralna) (2017), wystawy Anti-Static w Poznańskim Muzeum Narodowym (2018), Short Waves Festival (2019).
Ada Zawadzka – Architekt, graficzka, artystka, z zamiłowania kucharka kuchni roślinnej. Studiowała Historię Sztuki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, Grafikę Projektowa na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, Multimedia na Uniwersytecie Artystycznym w Szczecinie, Architekturę i Urbanistykę na Politechnice Poznańskiej oraz Architecture and Urban Planning- Universidade Tecnica de Lisboa Technical. Od czasu ukończenia studiów współpracuje z studiami architektonicznymi w Berlinie m.in. Kleihues + Kleihues Architecture Studio, Baumhauer Gesellschaft von Architekten, Stumpf Architekten w Berlinie, Heberle-Mayer Büro für Architektur und Städtebau w Berlinie. Współpracuje przy projektach artystycznych z artystami sztuk wizualnych t. j. Witek Orski, Maria Toboła. Projektant wystawy “Dziennik Awangarda w Chinach 1993-2003 Danwen Xing” dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie(2017). Jako grafik współpracuje z organizacjami t. j. New Visions, Festivāls Komēta w Rydze. Prowadzi warsztaty i działania związane z upowszechnianiem i propagowaniem kuchni roślinnej w Polsce i Niemczech.
Aleksandra Zielińska – urodzona w roku 1991 w Szczecinku, artystka, projektantka, producentka. Ukończyła studia Architektury Wnętrz na poziomie licencjackim w 2015 roku oraz studia Grafika: Mulitmedia na poziomie magisterskim w 2017 roku na Akademii Sztuki w Szczecinie. Od 2015 roku współtworzy przestrzeń działań artystycznych OS 17 pracując jako organizator, producent i kurator wydarzeń artystycznych. W 2018 roku ukończyła staż w Institut für Alles Mögliche w Berlinie, instytucie rezydencji artystycznych. Od roku pracuje w instytucji kultury Savvy Contemporary w Berlinie jako producent wydarzeń i projektant wystaw. Współpracuje również z Teatrem Współczesnym w Szczecinie jako projektant graficzny. Prowadzi warsztaty dźwiękowe dla dzieci i młodzieży, współpracowała również przy projekcie teatralno terapeutycznym dla dzieci i młodzieży Otwieracz w Teatrze Współczesnym w Szczecinie.
Łukasz Antonowicz – Architekt krajobrazu, grafik. Od czasu ukończenia studiów prowadzi autorską działalność projektową i wykonawczą w zakresie architektury krajobrazu. Realizował zajęcia z zakresu ogrodnictwa w Zespole Szkół Technicznych i Ogólnokształcących im. Gzowskiego w Opolu. Współorganizator „Warsztatów tworzywa naturalnego” podczas festiwalu Outer Spaces, „Wierzbowych Warsztatów” w przystani portowej Stowarzyszenia Kod Krowa w Cigacicach oraz „Akcji Wikliniarskiej” podczas trzeciej edycji Rzeki Żywej. Współautor i wykonawca Wierzbaz – wierzbowych konstrukcji stworzonych w 10 poznańskich przedszkolach w ramach projektu ConnectingNature. Członek Fundacji Zielona Barć Olesno oraz Stowarzyszenia Kolektyw Kąpielisko. Interesuje się naturalnym budownictwem, zagospodarowaniem wód deszczowych oraz ekologiczną uprawą roślin.
Kamil Tomasz Kadziszewski – od najmłodszych lat blisko związany z naturą, ornitolog amator, członek OTOP, harcerz łączący idę survivalu i puszczaństwa. Przez ostatnie lata pracował nad komercyjnymi projektami z dziedziny architektury krajobrazu i ogrodnictwa oraz renowacji zabytkowych parków i rezerwatów przyrody a także inwetaryzacji dendrologicznych. W wolnym czasie współtwórca wydarzeń kulinarnych Restaurant Day. Wolontariusz przy projektach budownictwa naturalnego Budujemy Dom w Potoczku 2016 i Pszczewie 2017-18 Obecnie zajmuje się techniką dostępu linowego i Arborystyką.
Maria Dutkiewicz – absolwentka Edukacji Artystycznej (specjalność: krytyka i promocja sztuki) na Wydziale Edukacji Artystycznej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Publikowała teksty o tematyce kultury w magazynie Szum i Czasie Kultury. Część dziewczyńskiej kolaboracji Życie na fali. W Krainie Olimpia odpowiedzialna za komunikację projektu.
KRAINA OLIMPIA 2018
W roku 2018 już po raz trzeci zaprosiliśmy dzieci i dorosłych, sąsiadów bliższych i dalszych do wspólnego spędzenia wakacji w Krainie Olimpia! Przez dwa wakacyjne miesiące odbywały się sąsiedzkie spotkania, warsztaty plastyczne dla dzieci, spektakle teatralne: poznawaliśmy się i spędzaliśmy ze sobą miły czas! Tym razem próbowaliśmy przemienić Krainę Olimpię w prawdziwy 💫 KOSMOS! 💫
W ramach lipcowej mikro rezydencji Gosia Bartosik zrealizowała projekt „PLANETY”, który zakładał stworzenie instalacji z kul, które zostały zawieszone między drzewami a budynkiem dawnego kina Olimpia. Poszczególne planety zawierały mechanizmy rozświetlające je od środka, co w rezultacie sprawiło, że stanły się również lampionami i obok zeszłorocznych rzeźb Milosza Flisa i szałasów skonstruowanych przez dzieci będą całoroczną ozdobą dziedzińca. Planety i ciała niebieskie hand made swoją pracą angażowały uczestników i bywalców Krainy Olimpii, głównie dzieci i ich rodziców, dla których co roku realizowany jest wspomniany program. Warsztat rysunkowy, podczas którego zaprojektowały własną planetę, gwiazdę czy asteroidę stanowił bazę do realizacji zadania przestrzennego.
Na sierpień w Krainie Olimpia duży wpływ miał gwiazdozbiór teatru i muzyki. Własnoręcznie tworzyliśmy instrumenty recyklingowe i zastanawialiśmy się jak brzmi kosmos z Malwiną Paszek. Przybyli do nas przybysze z Planety Robotów, by pokazać nam swoich przedstawicieli. Przyjrzeliśmy się również człowiekowi na warsztatach rysunkowych z Marcinem/ Leśnikiem: czyż ludzie to nic innego jak kosmici dla kosmitów? Na cały weekend zagościło u nas Kamishibai, czyli tradycyjnie japońska sztuka opowieści, do której potrzeba tylko pudełka, papieru i słowa. Wysłuchaliśmy trzech bajek z dalekich stron, jak i sami stworzyliśmy naszą historię. Później zadarliśmy głowy w górę z astronomem Adrianem, który opowiedział nam o białych karłach i czerwonych olbrzymach. Pod koniec sierpnia przeprowadzone zostały warsztaty teatralne dla dzieci z Basią Prądzyńską i Kasią Jackowską-Enemuo przy tworzeniu spektaklu “Było, nie było”, premierę którego było można zobaczyć w ostatni dzień Krainy Olimpia 2018!
HARMONOGRAM:
8 VII
🌟 PIKNIK SĄSIEDZKI NA DZIEDZIŃCU 🌟
Zabieramy koce i przychodzimy na sąsiedzką niedzielę na dziedzińcu! Będzie muzyka, popkorn, tańce, wspólne odnawianie zeszłorocznych rzeźb, mebli i ozdób: razem stwórzmy przyjazne miejsce, w którym chce się spędzać czas.
O potańcówkową atmosferę zadbają DJki z Życia na fali.
14-15 VII / 21-22 VII / 28-29 VII
💥☀️☄️ SZAŁ NIEBIESKICH CIAŁ 💥☀️☄️
PROJEKTOWANIE / KREOWANIE / ORBITOWANIE
Prowadzenie: malarka Gosia Bartosik
4 VIII
🌟 USŁYSZ KOSMOS 🌟
warsztaty z tworzenia instrumentów recyklingowych
prowadzenie: Malwina Paszek
💫 PLANETA ROBOTÓW 💫
Robotyka to przyszłość! Najlepiej wiedzą to przybysze z Planety Robotów, którzy podzielą się z nami wiedzą o konstruowaniu, programowaniu i sterowaniu. Roboty z lego, wyścigi robotów, roboty przypominające zwierzęta: więcej słów zachęty chyba nie trzeba?
5 VIII
🌞 WIDZĘ, PATRZĘ, RYSUJĘ 🌞
warsztaty rysunkowe
prowadzenie: Marcin Leśnik
11-12 VIII
🌙 TEATR W PUDEŁKU 🌙
warsztaty teatralne „Kamishibai”
prowadzenie: Stowarzyszenie Zielona Grupa
18 VIII
💥☀️☄️ MAGICZNA OPOWIEŚĆ O GWIAZDACH 💥☀️☄️
spotkanie z astronomem Adrianem Kruszewskim
19 VIII
☄️ CO SŁYCHAĆ, KOSMOSIE? ☄️
warsztaty muzyczne, udźwiękowienie animacji
prowadzenie: Malwina Paszek
22-26 VIII
💥 BYŁO, NIE BYŁO 💥
warsztaty teatralne dla dzieci w wieku 7-11
prowadzenie: Barbara Prądzyńska i Katarzyna Jackowska – Enemuo
26 VIII
🌟💫💥 PREMIERA spektaklu powarsztatowego „BYŁO NIE BYŁO” 🌟💫💥
Kraina Olimpia 2017 stała się magicznym, sąsiedzkim skwerem oraz galerią wielkoformatowych rzeźb, którą wypełniły figury wyjęte wprost z dziecięcej wyobraźni.
Czas na wakacyjną krainę pełną zwierzaków, kryjówek i baz, którą zaprojektować i stworzyć potrafią najlepiej… DZIECI! Dzięki pomysłom najmłodszych, Kraina Olimpia od 8 lipca stała się magicznym, sąsiedzkim skwerem oraz galerią wielkoformatowych rzeźb, którą wypełniły figury wyjęte wprost z dziecięcej wyobraźni. Tak jak w poprzedniej edycji punktem wyjścia była niezwykła, dziecięca kreatywność w wymyślaniu nowych, magicznych światów i ich naturalna skłonność do budowania baz w krzakach lub pod stołem, w celu ukrycia się przed kontrolującym okiem dorosłych, bawienia się w zabawy nie narzucone a stwarzane przez dzieci. Główną osią pierwszych tygodni trwania projektu było stworzenie wraz z zaproszonym artystą (Miłoszem Flisem) projektów a następnie wielkoformatowych rzeźb, które wykreowane przez dzieci i umieszczone na dziedzińcu pośród nieregularnych betonowych wysp, między lub na drzewach a może na dachu, przeobraziły Krainę Olimpię w magiczną przestrzeń, galerię wypełnioną zwierzętami i postaciami wyjętymi wprost z dziecięcej wyobraźni. Dodatkowo tak jak w zeszłym roku spotkania z uczestnikami zostały rozpoczęte od wspólnego planowania i aranżacji dziedzińca tak by cieszył wszystkich przez całe lato.
W drugiej części wakacyjnych spotkań na dziedzińcu cała uwaga została skoncentrowana na teatrze i jego wydaniu dla dzieci. Scena Robocza jako ośrodek rezydencyjny z założenia pragnie szerzyć wiedzę na temat teatru, a jedną z metod prowadzących do tego jest edukacja oraz stwarzanie demokratycznego dostępu do kultury.
HARMONOGRAM:
8 – 9 VII
AKCJA KREACJA vol. 1 Zbuduj z nami Krainę Olimpię 2017
ZWIERZOKSZTAŁTY park wielkoformatowych rzeźb
Prowadzenie: Miłosz Flis
15 VII
AKCJA KREACJA vol. 2 Oswajamy, ozdabiamy i przeprojektowujemy przestrzeń dziedzińca.
ZWIERZOBARWY Projektujemy polichromię wcześciej powstałych rzeźb! Malujemy wielki format i tworzymy wspólny obraz, w którym motywem przewodnim będą zwierzęta.
Prowadzenie: Miłosz Flis / Aleksandra Kołodziej
16 VII
spektakl dla dzieci ‘KAMIENIARZ’
Teatr Małeke
23 VII
WARSZTAT ŻONGLERSKI
Prowadzenie: Kuba Borkowiczem
Spektakl dla dzieci ‘NASZYJNIKI PRZYJAŹNI – PRZESŁANIE INDIAN MIGMAKÓW’
Tekst, scenografia, muzyka i reżyseria: Teatr Wierzbak Plus – Artur Szych.
Występują: Aleksandra Grabowska – Szych i Artur Szych.
30 VII
Spektakl dla dzieci “DZIWNE ZWIERZĘTA”
Sytuacja Teatr
6 VIII
spektakl “W POSZUKIWANIU DAWNEGO CZASU – ZABAWY I ZABAWKI LUDOWE W POLSCE”
Mozaika
13 VIII
warsztaty twórcze „MAGICZNA MASKARADA”
Prowadzenie: malarkaGosia Bartosik Świat
„BAJKA O PIĘKNYM ŁABĘDZIU”
Teatr Wierzbak Plus – Artur Szych
20 VIII
warsztaty plastyczne „TEATRZYK CIENI”
Prowadzenie: malarka Gosia Bartosik
spektakl dla widzów najmłodszych „CO TO?”
Studio Teatralne Blum
27 VIII
FINAŁ KRAINY OLIMPIA / zakończenie wakacji
Spektakl dla dzieci “MIMI CZARODZIEJE”
reż. Magdalena Płaneta
piknik / set DJ-ski / animacje dla dzieci
koncert finałowy
KRAINA OLIMPIA 2016
Pierwsza edycja Krainy Olimpia rozpoczęła przemianę dziedzińca przed dawnym kinem Olimpia w przestrzeń przyjazną mieszkańcom miasta, wkórej ster przejeły dzieci i stworzyły własną osadę.
Cykl warsztatów BAZA BUM skierowany do najmłodszych członków społeczności naszego miasta był doskonałą alternatywą na spędzenie wakacyjnego czasu w Poznaniu. Dzięki wspólnemu projektowaniu, samodzielnemu budowaniu i ozdabianiu przestrzeni dzieci miały możliwość stworzenia miejsca do zabawy i rozwoju. Na warsztatach powstały między innymi lampiony, ozdoby i dekoracje dziedzińca, które w wyjątkowy sposób uświetniały drugi element cyklu, którym były wieczorne potańcówki z muzykągraną na żywo. Ich koncepcja wywodziła się z przekonania, że muzyka w tradycji zawsze była pretekstem do spotkania, a taniec w swej istocie nie był solowym popisem, ale wspólnym działaniem. Działaniem wymagającym indywidualnego zaangażowania we wspólne budowanie sytuacji. Był językiem który – dziś zapomniany – pozwalał na pozawerbalną komunikację ponad pokoleniami i stanami społecznymi.
HARMONOGRAM:
15-16 VII
ODKRYWANIE KONTYNENTÓW
Katarzyna Waligórska
POTAŃCÓWKA
Hałas Trio
22 VII
ZWIERZĘTA W MIEŚCIE
Dawid Kaźmierczak
POTAŃCÓWKA
Dżezbandyta
29 VII
POTAŃCÓWKA
Katarzyna Hełpa-Liszka z zespołem
30 VII
TEATR OSADNIKÓW
Magdalena Starska
5 VIII
POTAŃCÓWKA
Tomek Grdeń i Malwina Paszek
6 VIII
TWORZENIE OSADOWEJ GAZETKI
Olga Kutzner
13 VIII
TWORZENIE INSTRUMENTÓW MUZYCZNYCH
Kuba Ziołek i Rafał Kołacki
19 VIII
POTAŃCÓWKA
Przodki
20 VIII
GRA PLANSZOWA/KOSTIUMOWA/PRZESTRZENNA
Magdalena Starska
28 VIII
WIELKI FINAŁ / całodzienny piknik sąsiedzki i wieczorna potańcówka
Zamówienia można składać na adres mailowy: biuro@scenarobocza.pl
Niniejsza bajka, autorstwa Mateusza Marczewskiego powstała w ramach projektu Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki 2019, i służyła jako inspiracja do działań warsztatowych oraz scenariusz międzypokoleniowego słuchowiska. Bajka “Oro, Aro i Ptak” jest abstrakcyjną opowieścią o przygodach Oro i Aro, historią o miłości, przyjaźni i zachowaniu harmonii, uważności na naturę i otaczający nas świat.
Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki, ma na celu ożywienie zapomnianego na lata dziedzińca i oddanie go ponownie w ręce mieszkańców, przy jednoczesnym pobudzeniu współodpowiedzialności za przestrzeń wspólną, publiczną. Wraz z dzieciakami i sąsiadami od 2016 roku wymyślamy, tworzymy i bawimy się, a zaniedbana przestrzeń staję się z każdym rokiem coraz piękniejsza. Punktem wyjścia naszych działań jest wiara w niezwykłą kreatywność dzieci i to one nadają ostateczny kształt temu, co powstaje na sąsiedzkim skwerze.
Czy mury teatru usprawiedliwiają zachowanie, które realnie obraża widza? Czy obrażone uczucia nie są etyczną granicą sztuki? Ale czy sztuka nie jest tym terytorium, na którym można bezkarnie wypróbowywać ludzką skłonność do czynienia zła? Czy artysta w imię wolności sztuki jako eksplorator sytuacji granicznych może dopuszczać się czynów etycznie wątpliwych?
Czy radykalne pytanie etyczne wymaga naruszenia paradygmatu etycznego w sztuce? Może tylko przez podważenie granicy można w ogóle ją zobaczyć i uświadomić sobie jej zasadność?
Jaka, z perspektywy etycznej, jest różnica między muszką a słoniem czy wielorybem? Jaka jest różnica między profesjonalnym aktorem, dzieckiem i zwierzęciem na scenie?
Czy Leonardo da Vinci mógł wykradać zwłoki z prosektorium, by studiować anatomię, Caravaggio, malując Zaśnięcie Marii, wykorzystać zwłoki wyłowione z Tybru, Andres Serrano zanurzyć plastikowy krucyfiks we własnym moczu w Piss Christ, Artur Żmijewski zmusić Józefa Tarnawę do odnowienia na własnej skórze numeru obozowego z Auschwitz w 80064?
Czy możemy zachwycać się dobrym spektaklem, jeśli wiemy, że podczas pracy nad nim ludzie zostali nadużyci, źle potraktowani czy zrobieni w bambuko?
W książce tej na te i wiele innych pytań próbują odpowiedzieć współcześni reżyserzy, aktorzy, kuratorzy, badacze teatru, naukowcy. Celem tej książki nie jest dawanie łatwych odpowiedzi na pytania o etykę w teatrze. Celem tym jest ułatwienie czytelnikowi włączenia się w niektóre z aktualnie toczących się debat na temat teatru i etyki w teatrze.
SPIS TREŚCI
Wstęp. I na czym tu oprzeć moralność? Na fikcji
Waldemar Rapior
1.Czy etyka w sztuce to abstrakcja?
Z Jolantą Janiczak i Wiktorem Rubinem rozmawia Krystyna Duniec
2. Lustra moralności
Dariusz Kosiński
3. Etyka i poczucie smaku?
Krystyna Duniec
4. Od teatru przemiany do teatru przemocy i z powrotem Zofia Smolarska
5. Tworzyć teatr inaczej Rozmawiają Małgorzata Wdowik i Dobromir Dymecki
6. Na wyspie byśmy nie przetrwali Rozmawiają Aneta Groszyńska, Agnieszka Jakimiak i Mateusz Atman
7. Niewinni nauczyciele Paweł Mościcki
8. Bardziej bym się martwiła, czy od środka nie zgnijemy Z Eweliną Marciniak rozmawia Jan Karow
9. Zwierzę na scenie Z Romeem Castelluccim rozmawia Dorota Semenowicz
10. Kiedy teatr nie tylko gra i/ale bada Z Wojtkiem Pustołą, Waldemarem Rapiorem, Wojtkiem Ziemilskim,Seanem Palmerem oraz Urszulą Hajdukiewicz rozmawiaZofia Małkowicz-Daszkowska
11. Pożytki z deprowincjalizacji Waldemar Rapior
12. Kuratorowanie doświadczenia Z Agatą Siwiak rozmawia Joanna Pańczak
Wolność, równość, teatr. Pięć lat Sceny Roboczej
Piotr Dobrowolski
Czas Kultury
Rok wydania: 2017
ISBN: 978-83-935637-5-3
Liczba stron: 160
15,00 zł
Zamówienia można składać na adres mailowy: biuro@scenarobocza.pl
„Wolność, równość, teatr. Pięć lat Sceny Roboczej” nie jest książką, która cokolwiek podsumowuje czy zamyka. To zapis chwilowej świadomości na temat zjawiska – inicjatywy, idei, miejsca – które ciągle zmienia się i rozwija. Poznańskie Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza jest żywym organizmem tworzonym przez pracujących tu ludzi, widzów i artystów. Wszyscy oni kształtują jej codzienność, traktując to miejsce nie tylko jako „scenę teatralną”, ale też „przestrzeń wolności”, „miejsce spotkań” czy „instytucję alternatywną”.
Doceniając możliwości, które daje Scena, stawiają też pytania o sposoby jej organizacji, perspektywy rozwoju i oczekiwania wobec przyszłości. Ich głosy są najcenniejszym materiałem tej książki.
Piotr Dobrowolski
SPIS TREŚCI
I. Przestrzeń wspólnych działań
Poza teatralnym gettem _ rozmowa z Ludomirem Franczakiem
II. W świadomości ludzi
Efekt śnieżnej kuli _ rozmowa z sześcioletnią Lili
i jej tatą, Dawidem Gadzałą
III. Miejsce spotkań
Instytucja kultury codziennej _ rozmowa z Krzysztofem Cicheńskim
IV. Przestrzeń wolności
Drożdże demokracji _ rozmowa z Pawłem Szkotakiem
V. Scena teatralna
Teatr ze znakiem zapytania _ rozmowa z Ewą Obrębowską-Piasecką
VI. Off repertuarowy
Warto pytać o wolność _ rozmowa z Lechem Raczakiem
VII. Wytwarzanie więzi
Teatr kształtuje świadomość _ rozmowa z Antoniną Gonet
VIII. Instytucja alternatywna
Zapalnik _ rozmowa z Elżbietą Niewiadomską
IX. Szanse, możliwości, zagrożenia
Scena pracy, scena prezentacji _ rozmowa z Ewą Kaczmarek
X. Projektowość i konkurencyjność
Trzeba szukać publiczności _ rozmowa z Dariuszem Skibińskim
Pytania
Rezydenci Sceny Roboczej
Autorzy cytatów umieszczonych w tekście
Projekty realizowane przez Scenę Roboczą
Podziękowania
“Poznański spacerOFFnik teatralny”
Joanna Ostrowska
Scena Robocza i Wydawnictwo Kontekst
Rok wydania: 2016
Ryga ma szlak secesji, Praga – trasę Franza Kafki, Berlin – szlak muru berlińskiego, Poznań od niedawna szlak miejskich murali (podobnie jak Łódź czy Kraków). Twórcy Poznańskiego spacerOFFnika teatralnego proponują z jeszcze innej strony “ugryźć” miasto – z perspektywy działających tu teatrów pozainstytucjonalnych. Układają turystom (i zdecydowanie także mieszkańcom) wycieczkę po Poznaniu śladem teatrów offowych – zjawiska, które nie ma sobie równych w żadnym innym polskim mieście. Zachęcają, by dotrzeć do miejsc na pierwszy rzut oka nieteatralnych, a przez ostatnie ćwierćwiecze właśnie przez teatr ożywianych i zmienianych. Jest ich w Poznaniu naprawdę wiele.
Spacerownik/nie-spacerownik
Wszystko zaczęło się w Scenie Roboczej – Centrum Rezydencji Teatralnych przy Grunwaldzkiej 22, której szefem jest Adam Ziajski, a która skupia i wspiera poznańskie środowisko nurtu off. “Otóż pewnego dnia, przemierzając nasze piękne miasto, Adam natknął się na wycieczkę odbywającą spacer po “teatralnym Poznaniu” w ramach ogólnopolskiej akcji Spacerownik teatralny” – opowiada we wstępie do książki Joanna Ostrowska, poznańska badaczka poznańskiego życia teatralnego, recenzentka teatralna. I wkurzył się solidnie, gdy odkrył, że trasa tej wycieczki całkiem pomija miejsca związane z teatrem niezależnym.
“A czy można sobie wyobrazić teatralny Poznań np. bez Teatru Ósmego Dnia czy Biura Podróży (…)? Bez ulicznych akcji Strefy Ciszy i animacyjnej działalności Sceny Roboczej? Bez teatrów dla dzieci: Wierzbaka, Atofri, Teatrzyku w Kropki czy Studia Teatralnego Blum? Bez żartobliwej i przenikliwej zarazem krytyki współczesnej kultury Porywaczy Ciał? Bez ostrej i nierzadko brutalnej satyry Kuby Kaprala i Circus Ferus? Bez postaci takich jak Lech Raczak, Janusz Stolarski, Ewa Kaczmarek, Piotr Tetlak czy Ewa Rufo (…)” – pyta w przewodniku Joanna Ostrowska. No właśnie – nie można.
Z Zemsty do kościoła
Autorzy wyznaczyli trzy trasy, które w sumie obejmują cały Poznań. Pierwsza z nich Kurs na miasto prowadzi przez ścisłe centrum, przez miejsca, które zdecydowanie nie kojarzą się teatrem. A jednak: i plac Mickiewicza, i kawiarnio-księgarnia Zemsta, i ulica Młyńska, i poznańska synagoga wielokrotnie zamieniały się w scenę. Podobnie jak lodowisko Bogdanka, Cytadela czy Stara Rzeźnia, którymi m.in. prowadzi Trasa nr 2 – Performanse historyczne i industrialne. Trzecia część – Łazariada, Grunwaliada i ta trzecia z kolei zabiera zwiedzających do dzielnic oddalonych od centrum – na Łazarz, Grunwald i Jeżyce. Od klubu studenckiego Akumulatory, przez przejście pod rondem Kaponiera, gdzie pod koniec lat 80. Teatr Biuro Podróży stworzył Mieszkanie dla żaka po Kościół Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Głogowskiej, gdzie w stanie wojennym grał Teatr Ósmego Dnia.
Ostatni rozdział w przewodniku to minisłownik ludzi i zespołów związanych z teatrem offowym w Poznaniu. Alfabetycznie otwiera go “Adam Ziajski”, a zamyka “Wierzbak”.
SpacerOFFnik… z jednej strony przypomina tradycyjny przewodnik – wyposażony został w mapę z zaznaczonymi trasami i zdjęcia spektakli. Miejscami przyjmuje jednak ton rozprawy naukowej, zwłaszcza rozdział zawierający informacje historyczne o poznańskim offie, czym może zniechęcić “użytkownika”. Nie przekonuje też jego strona graficzna – zwłaszcza słabej jakości zdjęcia. Książka sprawia wrażenie przygotowanej w pośpiechu. Potencjał jednak tkwi w niej ogromny – warto z niego skorzystać.
Sylwia Klimek
Raport o działalności poznańskich teatrów niezależnych
Zakładu Performatyki w Instytucie Kulturoznawstwa UAM
Scena Robocza i Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
rok wydania: 2015
Jesienią 2015 zrealizowane zostały badania nad dorobkiem dwudziestu poznańskich teatrów niezależnych – offowych i alternatywnych, a także związanych z nimi czterech „domów kultury” – miejsc, które zapewniają możliwość pracy i prezentacji swoich przedstawień innym teatrom. Głównym celem tych badań było dokładne ilościowe określenie dorobku artystycznego, animacyjnego i organizacyjnego tychże teatrów w sezonie 2014/15. Kolejny cel: w miarę dokładne określenie całości ich wcześniejszego dorobku.
Dane dotyczące ubiegłego sezonu znajdują się w niniejszym Raporcie, będą również zamieszczone na stronie internetowej Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, który zapewnił znaczną część budżetu tego przedsięwzięcia. Kolejne rezultaty – te dotyczące dalszej przeszłości – opublikowane będą w późniejszym terminie, z uwagi na ogromną ilość uzyskanego materiału.
Opisane tu badania realizuje zespół naukowców i absolwentów związany z Zakładem Performatyki Instytutu Kulturoznawstwa, kierowany przez prof. UAM dr. hab. Juliusza Tyszkę. Pozostali członkowie zespołu to dr hab. Joanna Ostrowska, dr Magdalena Grenda, dr Ewa Jeleń-Kubalewska, mgr Wojciech Kowalczyk i mgr Klaudia Lewczuk. Pomysłodawcą badań jest Adam Ziajski, a pozostała część budżetu została zapewniona przez Scenę Roboczą.
Mistrzowie Drugiego Planu
Magdalena Grenda
Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
rok wydania: 2014
Poznań jest jednym z najważniejszych ośrodków teatru alternatywnego w Polsce, począwszy od lat 70. XX wieku. Po przełomie ustrojowym 1989 r. nastąpił tu rozkwit istotnych dokonań tego typu teatru. Dziś tradycja alternatywnych działań w dziedzinie sztuk widowiskowych jest w Poznaniu dobrze utrwalona i rozwijana przez trzecie już pokolenie twórców.
Magdalena Grenda nadała swej książce kształt zbioru dziewięciu wywiadów z osiemnastomakreatorkami i kreatorami tego kulturowego fenomenu. Uzyskujemy w ten sposób szeroką panoramę poglądów, jakie reprezentują poznańscy twórcy teatru alternatywnego trzech pokoleń.
Podtytuł książki – Mistrzowie drugiego planu – nie sugeruje drugoplanowej roli dorobku artystycznego i animacyjnego rozmówczyń i rozmówców Autorki, lecz ich zmarginalizowanie w sferze materialnego wsparcia ze strony władz oraz społecznego prestiżu.
Z wielkim zainteresowaniem wczytywałem się w osobiste, czasem wręcz intymne zwierzenia twórców, chociażby na temat początków ich artystycznej pracy czy okoliczności zawierania teatralnych znajomości. Warto było rozmawiać, warto te rozmowy teraz przeczytać”.
Projekt dedykowany lokalnym twórcom i animatorom kultury. Projekt ten wychodzi poza budynek dawnego kina Olimpia, a jego celem jest budowa nowych, sąsiedzkich relacji. Wydarzenie ma formę akademii złożonej z warsztatów i wykładów, które poszerzają kompetencje uczestników w zakresie projektowania działań społeczno-artystycznych. Podstawą akademii jest nabywanie wiedzy i kompetencji niezbędnych do świadomej pracy z wykorzytsaniem sztuki partycypacyjnej, a odbywa się to dzięki wykorzystaniu znanych praktyk twórczych w zajęciach z sąsiadami Sceny mieszkającymi na Łazarzu, Jeżycach i Grunwaldzie. Niezależna akademia ma na celu rozwijanie takich umiejętności jak praca w zespole czy rozwiązywanie konfliktów, oferuje również uczestnikom zestaw narzędzi do pracy artystycznej (warsztaty z reżyserii dźwięku, światła, visual designu oraz filmu artystycznego). Najważniejsze w cyklu zajęć jest poznanie przez biorące w nim udział osoby sposobów projektowania procesu twórczego, w którym każdy element jest tak samo ważny, jak wyprodukowany efekt. Kurtaorką jest Agnieszka Różyńska.
Sąsiedztwo – granice bliskości 2019
QUEEROWY DEMONTAŻ / INTERWENCJE ARTYSTYCZNE
Queerowy Demontaż to alternatywna wersja teraźniejszej Polski. Przestrzeń na queerową myśl krytyczną, w której głosy mniejszości nie walczą z zastaną opresją względem niebinarnych ciał i seksualności, a wypowiadają się wypełniając miasto Poznań narracjami: o osobach queerowych, lesbijkach, seniorkach i seniorach, sportowcach i uchodźcach, którzy są także społecznością LGBTQIA. To post artystyczna utopia w działaniu, gdzie pełna uważności i otwartości sztuka wkracza w życie społeczne i proponuje przepisanie funkcjonujących w nim zasad.
ARTYSTKI I ARTYŚCI:
Monika Popiel / Paweł Świerczek / Olga Dziubak / Laura Balcerek / Agnieszka Oleksiuk / Sara Jaworska / Daniel Weiss / Wika Krauz / Mikołaj Stanoch / Urszula Kot / Przemek Madej
Nasze różnorodne tożsamości, percepcje płci, doświadczenia życiowe, odmienne praktyki twórcze i artywistyczne, a także zróżnicowane pochodzenia (z miast, z wsi i przedmieść, z bloków i domów jednorodzinnych, z robotniczych hoteli, z uniwersytetów, bibliotek, podwórek i ulic), dodefiniowały rozumienie QUEER-u. W kilkumiesięcznym procesie poznawania feministycznych i queerowych teorii oraz praktyk, wspólnego życia, jedzenia i tworzenia, wypracowałyśmy_liśmy narzędzia demontażu rzeczywistości.
Pól do zdemontowania jest dziś wiele. Wybrałyśmy_liśmy kilka nam najbliższych. Wystarczy rozejrzeć się wokół, by dostrzec, że społeczne obrazy projektowane są głównie przez białych, zamożnych mężczyzn (rzadziej kobiety). Obrazy te wiszą w white cube’owych galeriach, klimatyzowanych biurach i przestrzeniach publicznych tak, by na nie patrzeć, by je oceniać, a w akcie największego zaangażowania: kupować i zwiększać swoje ekonomiczne i symboliczne kapitały.
Wypełniliśmy_łyśy więc Poznań mirażem nieobecności, odzyskując tym samym najważniejsze dla nas: przestrzeń publiczną i miejsca kultury, w których stworzyliśmy_łyśy zbiorowy performance queerowej autonomii.
Każda i każdy z widzów-uczestniczek mógł zaangażować się w twórczy proces demontażu:
☞ Stać się awatarem nauczyciela z małej miejscowości będącego gejem, uchodźczyni-lesbijki czy młodej osoby transseksualnej, która wolała wyjechać z Polski na zawsze, niż przyznać się swojej kochającej, katolickiej rodzinie, że zdecydowała się na tranzycję. Pójść z nami w Marszu Równości w imieniu tych, którzy przez panującą w kraju atmosferę nienawiści i strachu boją się, bądź zwyczajnie nie mogą sobie pozwolić na uczestnictwo w marszach równości.
☞ Zaprojektować przestrzeń Przegiętego Domu Seniorki i Seniora, a tym samym zatrzymać się nad potrzebami i ograniczeniami queerowych osób 60+.
☞ Wejść do otwartej pracowni Studium nad Fioletem (i metaforycznie zostać w niej na zawsze), gdzie budując Obiekty Ochronne i poddając refleksji obraz współczesnych ruchów aktywistycznych poznać zaangażowanie kobiet w konflikty od czasu kryminalizacji sufrażystek po współczesne strajki i protesty proaborcyjne.
☞ Zagrać w Loterię urodzeń – planszówkę z zasadami gry napisanymi przez kapitalizm – współczesny system ekonomicznych i kulturowych nierówności.
☞ Przeczytać, na wielkim, wieloosobowym łożu, herstorie coming outów i ich konsekwencji, zapisane komiksową kreską w opowiastce graficznej pt. Morda, bądź na bardziej intymnych łóżkach przyjrzeć się z bliska obrazom i tekstom zawartym w zinie Queer After Gay.
☞ Istotnym polem refleksji stał się dla nas także sport. Od klasycznego wychowania fizycznego w szkole, aż po rozgrywki w ekstraklasie nie ma w nim bezpiecznego miejsca dla kobiet i osób queerowych. Jest za to wiele zinternalizowanej i uznanej za “normalną” przemocy i homofobii. Nienormatywne zawody sportowe znalazły więc swoją reprezentację w postaci aż dwóch performatywnych działań w przestrzeni publicznej – turnieju Piłkarzynek i Wyścigu na obcasach prowadzonego przez poznańską Drag queen, Gelejzę.
☞ Aby przekroczyć ostatnią z narracji (i to tę historyczną, z pola dziedzictwa narodowego), wybrałyśmy się do Muzeum Narodowego w Poznaniu. Podczas queerowego oprowadzania po jego kolekcji przeszliśmy_łyśmy w kolorowym Pochodzie na Wiejską, by wraz z licznymi aktywistkami feministycznymi, queerowymi i dragowymi przepisać podręcznikową historię sztuki i uzupełnić ją o brakujące tożsamości. Uzupełnić ją nami.
Badając wybrane aspekty społecznych norm i tego, co w danej społeczności postrzegane jest jako słuszne i normalne, stworzyłyśmy projekty prowokujące, zaskakujące, pozwalające choć na chwilę przyjąć nową perspektywę wobec pozornie znanych zjawisk.
AGNIESZKA RÓŻYŃSKA
Kuratora projektu
ORGANIZATOR: Scena Robocza
PRODUCENTA: Aleksandra Kołodziej
KOMUNIKACJA: Aleksandra Skowrońska, Ola Juchacz
PARTNERZY: Radio Afera, Czas Kultury, Galeria Tak, Pawilon, Stowarzyszenie Stonewall, House of Army
MATRONATY: Kampania Przeciw Homofobii, Codziennik Feministyczny, Lula Pink
Lista interwencji artystycznych powstałych w ramach projektu:
1Neighbour/Avatar – Monika Popiel: platforma podczas XVI Marszu Równości w Poznaniu
2Przegięty Dom Seniorki i Seniora – Paweł Świerczek: instalacja: flaga, makieta, teksty, plakaty, wywiad wideo: 21:37 min, wywiady audio: 7:04; 6:11, 20:09; 14,21 min
3Studium nad Fioletem – Olga Dziubak: pracownia otwarta, gablota z ilustracjami i książka “Notatki o fiolecie. Alternatywna historia rewolucji.”
4 OBIEKTY OCHRONNE – Olga Dziubak: działanie podczas parady, obiekty sześcienne, folia paroizolacyjna, 2x 160 x160 x160 cm
5Loteria Urodzeń – Laura Balcerek: obiekt interaktywny, gra planszowa inspirowana formatem Monopoly
6MORDA! – Agnieszka Oleksiuk: komiksowa opowiastka graficzna, druk czarno-biały na kolorowym papierze, format A5
7Queer After Gay – Sara Jaworska, Daniel Weiss: Open Call, wydawnictwo zinowe, druk kolorowy na papierze gazetowym, format A3
8Pikarzy(n)ki– Wika Krauz: obiekt, działanie ze społecznością, słuchowisko 2:32 min
9Wyścig na obcasach – Mikołaj Stanoch: partycypacyjne działanie sportowe
10Pochód na Wiejską – Urszula Kozach, Przemek Madej: performatywne oprowadzanie po wystawie stałej Muzeum Narodowego w Poznaniu
Projekt dofinansowany ze środków Miasta Poznań.
#poznanwspiera
SĄSIEDZTWO – GRANICE BLISKOŚCI 2017
Już po raz drugi spotkamy się w SCENIE ROBOCZEJ – Centrum Rezydencji Teatralnej, mieszczącej się na styku trzech dzielnic: Jeżyc, Łazarza i Grunwaldu, z których mieszkańcami postaramy się nawiązać kontakt i wejść w dialog. Rozejrzymy się po okolicy, zastanawiając nad pojęciem sąsiada także w kontekście zauważalnego w ostatnim czasie wzrostu zachowań ksenofobicznych, niechęci względem nowych mieszkańców Poznania – chociażby migrantów z Ukrainy i Białorusi, których liczba – nie tylko w Poznaniu – regularnie wzrasta.
Wielokulturowa integracja twórców i mieszkańców ma na celu doprowadzenie do działań w przestrzeni publicznej, min. z zakresu teatru, performance i nowych mediów. Zakwalifikowane 10 osób weźmie udział w zajęciach oraz warsztatach podczas Akademii Sąsiedztwa, w czasie której eksperci podzielą się swoją wiedzą. Nauka oparta na doświadczeniu, dyskusji i współpracy pozwoli twórcom dowiedzieć się: jak diagnozować potrzeby danej społeczności; z jakich narzędzi można korzystać podczas pracy w wielokulturowych społecznościach; w jaki sposób zaprojektować proces twórczy, by każdy jego element był tak samo ważny, jak wyprodukowany efekt. Artyści będą mieli także okazję poszerzyć swoje umiejętności w zakresie Visual Designu i filmu artystycznego, otrzymując tym samym kolejne narzędzie do pracy.
Powstałe realizacje twórców, być może pierwsze o charakterze społecznym, mają doprowadzić do swobodnego poruszania się na polu sztuki partycypacyjnej. Najważniejszym aspektem projektu będzie praca kolektywna osadzona w procesie, bez nacisku na wytworzenie dzieła czy obiektu. Wyjście poza obecne tendencje sztuki ma na celu zdobycie wspólnego kapitału symbolicznego i wypracowanie strategii działań w obszarze praktyk artystyczno – społecznych.
HARMONOGRAM:
21 – 22. 10
SZTUKA PROCESU / prowadzenie: dr Alicja Borkowska (Strefa WolnoSłowa)
04 – 05. 11
ART.TEAM.WORK – praca zespołowa w działaniu twórczym / prowadzenie: dr Krzysztof Łukomski, (UAP)
11 – 12. 11
VISUAL DESIGNE i film artystyczny w krótkiej formie / prowadzenie: Maria Porzyc
Instalacja finałowa przygotowana przez międzynarodową grupę twórców zaprasza do wejścia w relację z nieswoją tożsamością, zapośredniczenia pochodzenia i wykonania choreografii przygotowanej przez globalną politykę instrumentalizacji ‚innego’.
Punktem wyjścia do doświadczenia, które uczestnicy zbudowali w dniach 1 i 2 grudnia w Scenie Roboczej była gestaltowa akademia zaprojektowana przez Agnieszkę Różyńską, zapraszająca do przyjrzenia się sztuce procesu, oporu i kolektywnym narzędziom do budowania sytuacji twórczych. A reinterpretacja pojęcia sąsiedztwa, konotowanego z bliskością społeczną, w kontekście zauważalnego w ostatnim czasie wzrostu zachowań ksenofobicznych i niechęci względem migrantów i migrantek, którzy coraz częściej są naszymi współmieszkańcami – sąsiadami, stanie się punktem odniesienia finałowych instalacji, performanców i prac.
Artyści:
Agata Witkowska, Agnieszka Różyńska, Aleksandra Kołodziej, Bohdan Mucha, Christina Everts, Cristina Ferreira, Hubert Karmiński, Katsiaryna Sheliahovich, Kuba Borkowicz, Małgorzata Maciaszek, Olga Beyga, Paulina Piórkowska, Rafał Żarski, Robet Pyczek, Yulia Krivich
09. 12
Ewaluacja procesu twórczego
SĄSIEDZTWO – GRANICE BLISKOŚCI 2016
Projekt “Sąsiedztwo – granice bliskości” jest wynikiem dotychczasowych prac Sceny Roboczej. “Na styku trzech dzielnic – Łazarza, Jeżyc i Grunwaldu – próbujemy stworzyć nie tylko przestrzeń twórczą dla sceny offowej w Poznaniu, ale przede wszystkim staramy się zbudować sieć relacji pomiędzy nami, artystami, animatorami, kuratorami i mieszkańcami tych dzielnic.” – mówi Agnieszka Różyńska, kuratorka projektu.
Projekt wypłynął z refleksji nad kształtem i treścią tworzonych dziś projektów artystycznych i społecznych. Staraliśmy się pomyśleć o nich kompletnie. Potraktować je jak interwencje, które powodowane są konkretną potrzebą; które podczas realizacji zyskują przemyślaną formę oraz finalnie mają realne oddziaływanie. Większość projektów dziś wymaga pełnego pakietu kompetencji od twórców. Zaczynając od tworzenia zespołu, napisania wniosku, zarządzania działaniami, aż po pakiet umiejętności merytorycznych i artystycznych: tworzenie diagnozy czy znajomość języka performansu. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że większość projektów układanych jest zgodnie z wymogami grantodawcy, co skutkuje wysypem działań, które nie odpowiadają na realne potrzeby, a ich forma niemożliwa jest do zmierzenia kryteriami wartości artystycznej.
Wychodząc na przeciw (a może “przeciwko”?) erze “projektariatu” stworzyliśmy program rozwoju kompetencji twórczych i projektowych dla dwunastu animatorów i artystów, którzy chcą działać w przestrzeni publicznej. Ta niezależna akademia podzielona jest na kilka sekcji i ma na celu rozwinięcie umiejętności takich jak: praca w zespole czy rozwiązywanie konfliktów oraz proponować zestaw narzędzi do pracy artystycznej tj. warsztaty z reżyserii dźwięku czy światła. Warsztaty poprowadzą m.in. Bartek Lis (kurator Muzeum Współczesnego we Wrocławiu), Anna Karolina-Kłys (reporterka, dziennikarka, aktywistka), Arti Grabowski (performer), Paulina Góral (reżyserka światła).
Przez 4 weekendy wykładów, spotkań i warsztatów (październik-grudzień 2016 r.) 12 wybranych uczestników weszło w proces twórczy, którego celem było zaprojektowanie i wyprodukowanie akcji performatywnej, instalacji lub działania w przestrzeni publicznej. Uczestnicy otrzymali pełne wsparcie merytoryczne zaproszonych ekspertów a zespół Sceny Roboczej zapewnił im wsparcie produkcyjne i tutorskie, a także udostępnił zaplecze techniczne (sale warsztatowe, scena teatralna, zaplecze socjalne) niezbędne do pracy w procesie.
HARMONOGRAM:
15.10
“Diagnoza potrzeb w projektach społecznych” – Bartek Lis, Agnieszka Różyńska
16.10
“Research w projektach artystycznych” – Anna Karolina Kłys / I warsztat
22.10
“Performans, jako narzędzie zmiany” – Arti Grabowski / I warsztat
23.10
“Performans, jako narzędzie zmiany” – Arti Grabowski / II warsztat
05.11
“Poszukiwanie tematu i praca badawcza” – Anna Karolina Kłys / II warsztat
06.11
“Zarządzanie projektem w procesie twórczym” – Agnieszka Różyńska / I warsztat
19.11
“Zarządzanie konfliktem w procesie projektowania” – Agnieszka Różyńska / II warsztat
20.11
“Twórca w społeczności – wpływ vs wspólnota” – Agnieszka Różyńska / III warsztat
3.12
“Reżyseria dźwięku” – Łukasz Zygarlicki / I warsztat
4.12
“Reżyseria światła” – Paulina Góral / I warsztat
5-15.12
realizacja projektów artystyczno – społecznych / działanie w przestrzeni
grudzień (po finałowych akcjach) – “Ewaluacja projektów” – Agnieszka Różyńska / IV warsztat
3-letni projekt edukacyjny realizowany w latach 2014 – 2016, propagujący aktywny i świadomy udział młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych w kulturze na poziomie: debaty społecznej, interpretacji dzieła sztuki oraz artystycznej wypowiedzi. Projekt podejmował w kolejnych latach działania mające coraz bardziej uściśloną tematykę. Strategia oparta na metodzie analitycznej pozwalała na rzetelną edukację oraz systematyczne, a zarazem efektywne wdrożenie wśród młodzieży nawyku uczestnictwa w kulturze zarówno w roli: obywatela, widza, jak i twórcy.
Koordynatorką merytoryczną WIEM CO MÓWIĘ była Ewa Obrębowska – Piasecka. Program w 2014 rok obejmował warsztaty i konwersatoria wzorowane na debatach oksfordzkich, podczas których dyskutowana i badana była teza: “Kultura powinna być za darmo!”. W tej części udział wzięli zaproszeni goście: Tomasz Budzyński, Krzysztof Wawrzyniak, Andrzej Maszewski, Łukasz Minta (panel „Rynek muzyczny”), dr Agata Skórzyńska, Kamil Babacz, Artur Sosen Klimaszewski, Bernard Ejgierd, Grzegorz Ganowicz, Szymon Szynkowski vel Sęk (panel „Wartościowanie kultury”), Ewa Wójciak, dr Dorota Jewdokimow, Piotr Bernatowicz (panel „Kultura w służbie rewolucji / religii / płci”), Renata Stolarska, Ewa Wycichowska, Marek “Sancho” Piekarski (panel „Kultura: pasja, misja, praca, obsesja”).
Koordynatorką merytoryczną WIEM CO PISZĘ była również Ewa Obrębowska – Piasecka. W 2015 działania w ramach zadania skupiały się na odbiorze, analizie, interpretacji i krytycznej ocenie dzieł sztuki przy współudziale zaproszonych aktorów, reżyserów, dziennikarzy i recenzentów, zaproszonych w roli ekspertów, byli to m.in.: Adam Ziajski, Adam Wojda, Grzegorz Ciemnoczołowski, Alicja Piotrowska, Dominika Olszowy, Janusz Stolarski, Piotr i Katarzyna Kamińscy, Marta Kaźmierska, Sylwia Klimek, Michalina Dolińska, Przemysław Prasnowski oraz Andrzej Niziołek.
Koordynatorem merytorycznym WIEM CO ROBIĘ był Adam Ziajski. W 2016 odbiorcy w cyklu interdyscyplinarnych warsztatów zdobywali doświadczenie w pracy artystycznej zmierzającej do realizacji autorskiego spektaklu. W ramach spotkań, paneli i warsztatów udział wzięli: Tomasz Kowalski (historia teatru), Iwona Janicka (sztuka bycia liderem), Janusz Stolarski (warsztaty aktorskie), Ewa Sobiak (taniec i ruch sceniczny), Bohdan Cieślik (scenografia), Kuba Kapral (happening), Jacek Hałas (emisja głosu), Adam Ziajski (improwizacja), Lech Raczak (reżyseria), Grupa MIXER (kostiumy), Anna Rozmianiec (choreografia). W efekcie powstała Grupa WCR, która pod opieką Janusza Stolarskigo zrealizowała spektakl pt. „zatrzyMANIA” prezentowany w Scenie Roboczej oraz XVII Goleniowskich Spotkaniach Teatralnych BRAMAT.
Łącznie w całym projekcie udział wzięła 400 osobowa grupa młodzieży.
Projekt zrealizowany przy wsparciu finansowym Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Miasta Poznania.
