Świat w siedmiu muzycznych obrazach: Preludium/Narodziny, Kobieta, Mężczyzna, Profanum, Wesele, Sacrum, Śmierć/Postludium
Pitagorejczycy twierdzili, że świat został stworzony z chaosu przez dźwięk i harmonię, zgodnie z zasadami muzycznych proporcji. Siedem planet znajdujących się w ciągłym ruchu wytwarza owe dźwięki o doskonałej harmonii, zaś odległości między nimi odpowiadają interwałom muzycznym. Pojęcie Harmonia Mundi nie odnosi się bezpośrednio do tego świata, który staje się, rozpada, by znów się odrodzić na naszych oczach; świata doraźnych niedoskonałości, skażonego złem, dotkniętego brakiem, z każdą chwilą przemijającego – ale do świata idei, do stałego miernika i wzorca wszelkiej rzeczywistości doraźnej. Ten kosmiczny porządek kosmiczny ma odbicie w duszy ludzkiej, co z kolei przekłada się na harmonię i porządek dzieł ludzkich, a zwłaszcza muzyki, która w jakimś stopniu odwzorowuje tę niesłyszalną harmonię kosmiczną.
Od lat zajmuję się praktykowaniem ludowej muzyki, śpiewu oraz tańca, i niezmiennie towarzyszy mi pytanie, co kryje się pod pojęciem Tradycji? Czy ten zbiór melodii, rytmów, zachowań, obrzędów, artefaktów, wyobrażeń na temat kultury ludowej, którym dziś dysponujemy wskazuje na to, iż była to kiedyś całościowa wizja świata, w pełni go opisująca i porządkująca? Czyż Tradycji nie można by wręcz uznać za spadkobierczynię owej antycznej idei Harmonii Mundi, ale w formie ludycznej, popularnej, swojskiej – Harmonia Vulgaris?
W naszej niefabularnej opowieści przeprowadzimy was przez kolejne kręgi ludowych wtajemniczeń, uruchomimy kosmiczny zegar, poruszymy siedem sfer ludzkiej egzystencji. Wielkopolska muzyka w niestylizowanej, organicznej formie oprawiona jak klejnot w „rzemieślniczą” scenografię Piotra Rogalińskiego stanie się wehikułem, który zabierze Was poza granice regionu, czasu, historii.
Hałasowi i jego artystom udało się stworzyć przedstawienie, które na wielu poziomach odczuć i emocji spotyka się z naszą świadomie może zarzuconą, ale podświadomie trwałą potrzebą Piękna – czyli duchowości głębszej niż sama estetyka. (…) Tak, jak Harmonia Mundi była ideą sensu świata, a nie rzeczywistością – tak myśl o Harmonii Vulgaris wydaje mi się tęsknotą do Świata, który lepiej zaspokaja poczucie sensu. Świata uosobionego przez wiejskie społeczności przechowujące „odwieczną” Tradycję.
– Andrzej Niziołek, czaskultury.pl (cała recenzja)
(…) spektakl warto zobaczyć zarówno z uwagi na sam pomysł, na jego walory plastyczne, jak i na udział muzyków ludowych, ze szczególnym uwzględnieniem kapeli Manugi. Ale warto też podkreślić, że ważne role (…) grają tu Julia, Jonasz i Jakub Hałasowie, a zatem dzieci Autora. Z perspektywy widza można odnieść wrażenie, że spektakl staje się również zbiorowym, rodzinnym doświadczeniem, w najlepszym znaczeniu tych słów. Że oto sztuka staje się wspólnym odkrywaniem świata w jego fundamentalnych aspektach. A językiem, w którym się o tym opowiada, jest język muzyki tradycyjnej.
– Tomasz Janas, polskieradio.pl (cała recenzja)
HARMONIA VULGARIS
Jacek Hałas
Reżyseria: Jacek Hałas
Występują: Jadwiga Tomczyk i Julia Grzelaczyk, Witek Roy Zalewski, Krzysztof i Maria Polowczyk, Manugi (Michał Mocek, Patryk Szulc, Zbigniew Kasperski, Wojciech Wojciechowski), Basia Wilińska i Joanna Szaflik, Jonasz i Jakub Hałas, Julia Hałas, Jacek Hałas i Piotr Rogaliński
Muzyka: Jacek Hałas, utwory ludowe
Scenografia: Piotr Rogaliński
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Partnerstwo: Dom Tańca Poznań
Premiera: 13 XII 2019
Szczególne podziękowania dla
Muzeum Stolarstwa i Biskupizny w Krobi
fot. Maciej Zakrzewski
