Dla nas nie zabraknie krzeseł

Agnieszka Dubilewicz & Kolekttacz

Najważniejszą formą przeciwdziałania wykluczeniu w sztuce jest zasada
partnerstwa i uczciwej pracy. Wychodząc z tego założenia, twórcy
sprzeciwiają się ustanowionej “normie” i starają się wypracować swoją
własną wersję “normy”. Wyzwalając nagromadzoną energię w ciałach,
ograniczoną przez sankcje jakie dotykają nienormatywne ciało, mówią
o swoich miłościach i nienawiściach. Mówią własnym głosem.
Mówią własnym ciałem.

“Dziś wytańczymy naszą pozorną uległość. I bliżej będzie temu do pogo, niż do baletu.”

Twórcy to artyści, wśród których znajdują się także osoby z niepełnosprawnościami.
Chcą zwrócić uwagę, że każdy wykluczony ma swój własny głos, a osoby z
niepełnosprawnościami to przede wszystkim osoby. Nie będzie to oczywiste,
dopóki ich obecność (także w teatrze) nie stanie się jasna i zupełnie normalna.
Artyści nie udają, że nie ma między nimi różnic. Mają odwagę zauważyć, że
różnimy się ciałami i to jest okej. Wózki nie są tutaj traktowane jako sztuczne nogi,
lecz podkreślana jest odmienność relacji jaka zachodzi pomiędzy performerem
a wózkiem. Twórcy proponują, żeby poprzez namysł nad tym co nas różni, spotkać się
w tym co nas łączy. Zmiana nastawienia do niepełnosprawności nie oznacza jedynie
zmiany ustawodawczej, w przestrzeni czy w rozwiązaniach architektonicznych.
To powinna być zmiana przede wszystkim w sieci kontaktów społecznych.

UWAGA! W spektaklu pojawiają się efekty wizualne, które mogą oddziaływać na osoby szczególnie wrażliwe.

DLA NAS NIE ZABRAKNIE KRZESEŁ
Agnieszka Dubilewicz & Kolekttacz

Koncepcja: Agnieszka Dubilewicz
Współpraca dramaturgiczna: Bartłomiej Kalinowski
Choreografia: kolektywna
Tancerze / Tancerki:
Weronika Bagińska
Agata Bródka
Paulina Giwer-Kowalewska
Aniela Kokosza
Patryk Krause
Tomasz Wojewoda
Paulina Wróblewska
Kostiumy: Dominik Więcek
Muzyka: Michał Fetler
Wizualizacje: Liquidacje
Produkcja: Scena Robocza
Premiera: 23 IV 2022

fot. Marek Zakrzewski