“Będzie można mieć osobny pokój, możliwość wypłakania się” – to fragment wypowiedzi rzeczniczki Ministerstwa Sprawiedliwości o projekcie ustawy przygotowywanym przez Solidarną Polskę. Po kilku miesiącach protestów przeciwko wyrokowi Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji, takie słowa zrozumiałyśmy jako następujący komunikat: państwo zmusi kobiety do rodzenia, ale zaoferuje im specjalne pomieszczenie, w którym będą mogły się wypłakać.
Ktoś z Internautów natychmiast zapytał, czy nie jest tak, że cała Polska to jeden wielki pokój do płakania. Zaczęłyśmy więc zastanawiać się, jak wyobrażamy sobie takie pomieszczenie. Co powinno się w nim znajdować? Jak powinno zostać zaprojektowane? Potrafimy wyobrazić sobie dziesiątki różnych rozwiązań w oparciu o design i architekturę, ale możemy również potraktować tę przestrzeń jako coś bardziej symbolicznego, czego szukamy wewnątrz samych siebie. Wyrwana z pierwotnego kontekstu idea pokoju do płakania zafascynowała nas, będąc wyobrażeniem terenu wspólnego, który może stać się miejscem oczyszczenia, wsparcia, uwolnienia albo bycia razem przez krótką chwilę i bez żadnego przymusu.
HAVE A GOOD CRY
Magda Szpecht, Lena Schimscheiner, Weronika Pelczyńska
Muzyka: Krzysztof Kaliski
Zdjęcia wykorzystane w spektaklu: Monika Stolarska
Produkcja: Scena Robocza
Premiera: 16 IV 2021
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznańwspiera
Partnerzy: Teatr Ochota, Centrum w Ruchu
Twórcy_czynie
Magda Szpecht
Urodzona w 1990 roku w Jeleniej Górze artystka teatralna, autorka instalacji i spektakli. Absolwentka Wydziału Reżyserii na PWST w Krakowie a wcześniej Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim. Reżyserka spektaklu „dolphin_who_loved_me” – zdobywcy głównej nagrody na 100° Berlin Festival, prezentowanego na festiwalach m.in. w Marsylii, Hanowerze, Warszawie czy Bukareszcie. Zrealizowała spektakle takie jak „Możliwość wyspy” (TR Warszawa, 2015), „Ostatnie Zwierzęta” (Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, 2017), „Schubert. Romantyczna Kompozycja na 12 wykonawców i Kwartet Smyczkowy” (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, 2016) – przedstawienie nagrodzone w XXII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz na 10. Międzynarodowym Festiwalu Boska Komedia. Jej przestawienie „In Dreams Begin Responsibilities (Zobowiązania rozpoczynają się w snach)” z Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie zdobyło główną nagrodę na VIII Konfrontacjach Teatralnych Młodych M- Teatr. W Teatrze im. H. Ch. Andersena w Lublinie wyreżyserowała spektakl “HMLT/ Hamlet” (2018), opowiadający o eksperymentach łączących literaturę i sztuczną inteligencję. W Teatrze Fredry w Gnieźnie “Rzeczy, których nie wyrzuciliśmy”, inspirowane prozą Marcina Wichy oraz historiami mieszkańców Gniezna (przedstawienie zostało finalistą 25. Konkursu Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej). Wyreżyserowała także “Lipę w cukrze” w Nowym Teatrze w Warszawie. Współpracowała z Festival/ Tokyo w Japonii, gdzie w listopadzie 2019 roku miała miejsce premiera adaptacji powieści Ursuli K. Le Guin pt. “Wracać wciąż do domu” (Always Coming Home). Premiera polskiej wersji spektaklu odbyła się w TR Warszawa w lutym 2020 roku. Na festiwalu Opera Rara wyreżyserowała “Il ballo delle Ingrate” z muzyką Claudio Monteverdiego, Barbary Strozzi i Teoniki Rożynek w wykonaniu Capelli Cracoviensis. Oprócz tworzenia spektakli teatralnych, prowadzi warsztaty dla aktorów i reżyserów.
Lena Schimscheiner
Polska aktorka teatralna, filmowa i dubbingowa, 14 maja 2000 roku zadebiutowała na scenie krakowskiego Teatru Ludowego w spektaklu Wesele Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Adama Sroki jako Isia. Przed kamerą zadebiutowała w 2005 roku w filmie Zakochany anioł. W 2012 roku zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki za rolę Kasi w filmie Pończocha na festiwalu 48 Hour Film Project w Krakowie. Zdobywczyni wyróżnienia za rolę Cis-moll w spektaklu „Koło kwintowe” na 32. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2014). Absolwentka wydziału aktorskiego PWST w Krakowie (2015).
Weronika Pelczyńska
Absolwentka Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, Politechniki Warszawskiej (Wydział Inżynierii Produkcji oraz Wydział Zarządzania) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Kultury Polskiej). Stypendystka programów: DanceWEB 2013 (ImPulsTanz, Wiedeń), Carte Blanche 2013 (Modul-Dance, Słowenia) i Alternatywnej Akademii Tańca 2017 i 2019 (Art Stations Foudnation w Poznaniu). Jako tancerka i performerka współpracowała z choreografami w Polsce, Niemczech, Austrii, Francji oraz Chorwacji, m.in. z M. Kejžarem, D. Freemanem, M. Stokłosą, S. Thiersch, J.Fruckiem, L. Kapetaneą, J. Wielandem, R. Giovanolą, A. Nowicką i B. J.Riepe. Od 2010 roku przygotowuje choreografię dla teatrów dramatycznych, filmów oraz video klipów. Na stałe współpracuje z A. Glińską, A. Seniuk, M.Szpecht, R. Jaroszem oraz G. Laszukiem. Ponadto, współpracowała z B. Sass-Zdort, Z. Solakiewicz, B. Prokopowiczem, A. Grzeszykowską, A. Holland, M. Marczakiem i P. Passinim. Od 2011 roku prowadzi indywidualne oraz kolektywne projekty artystyczne (m.in. „yvonne yvonne”, „Europa. Śledztwo”, „polowanie”, „it will come later”). Współtworzy Centrum w Ruchu oraz kolektyw iCoDaCo. Prowadzi zajęcia w Akademii Teatralnej w Warszawie na kierunku Wiedza o Teatrze. W latach 2017-2019 współtworzyła i kuratorowała program Ruch w Instytucie – regularnych zajęć z ruchu i świadomości ciała dla aktorów, performerów i ludzi teatru. Od 2018 roku współpracuje z badaczką Aleksandrą Janus, eksplorując tematykę ciała, choreografii i pamięci w przestrzeni muzeum.
