Facebook Instagram Youtube

Autor: adminka

Kategorie
Projekty

sTWÓRZ | zROZUM

„sTWÓRZ | zROZUM” to 2-letni projekt realizowany we współpracy ze szkołami podstawowymi, skierowany do uczniów klas szóstych i siódmych, zorientowany na pogłębianie wrażliwości oraz poszerzanie aparatu krytycznego młodych ludzi. Celem projektu jest propagowanie aktywnego, świadomego oraz twórczego uczestnictwa w kulturze na poziomie: czynnego udziału, interpretacji oraz indywidualnej wypowiedzi artystycznej. Istotą „sTWÓRZ | zROZUM” są działania zaprogramowane w sześciu komplementarnych modułach warsztatowych: opowieść, dźwięk, przedmiot, wideo, gra komputerowa oraz teatr. Motywem spajającym poszczególne moduły jest tradycja antyczna przenikająca, a niejednokrotnie także inspirująca wybrane formy wyrazu artystycznego, opracowywane w ramach warsztatów. Należy podkreślić, iż antyk nie będzie rozpatrywany w swej formie pierwotnej. Dostęp do niej – jeśli w ogóle możliwy – zarezerwowany jest bowiem dla wąskiej grupy specjalistów. W szerokim obiegu kultury współczesnej (w tym kultury popularnej) antyk uobecnia się zaś przede wszystkim poddany uprzednio procesowi recepcji, aktualizacji oraz reinterpretacji jego znaczenia i funkcji. Stąd dla uświadomienia młodemu użytkownikowi kultury trwałości tradycji antycznej oraz jej fundamentalnej wagi należy wykorzystać technikę narracji transmedialnej.

Media się zmieniają, a wraz z nimi zmienia się sposób tworzenia i prezentowania narracji. Jedna platforma coraz częściej już nie wystarcza współczesnemu odbiorcy, a zwłaszcza młodzieży wychowanej w świecie zdominowanym przez media do niedawna zwane nowymi. Zgodnie z potrzebami młodych użytkowników kultury temat powinien zostać opowiedziany za pomocą różnych, wzajemnie się uzupełniających form przekazu, takich jak komiks, utwór literacki, muzyczny, instalacja wizualna, gra komputerowa. Dzięki takiemu rozwiązaniu odbiorcy wciąż odkrywają nowe znaczenia poprzez ciągłą aktualizację treści. I to właśnie w tej mnogości form składających się na transmedialną opowieść antyk istnieje w percepcji młodzieży, choć częściowo nieuświadomiony.

Chcemy zaprosić młodzież do zmiany perspektywy i otworzenia się na odmienny sposób patrzenia na kulturę, tak by mogli dostrzec niewidzialne nici łączące, a często spajające jej poszczególne artefakty. Jednym z tych spoiw niepodważalnie jest tradycja antyczna, doskonale młodzieży znana nie tylko z zajęć lekcyjnych, ale także z czytanych bądź przeglądanych komiksów, gier komputerowych, oglądanych filmów. Przy pomocy różnorodnych form warsztatowych, bazujących zarówno na tradycyjnych formach ekspresji artystycznej, jak i wykorzystujących nowe technologie i media zaangażujemy młodzież do stworzenia autorskiego i eksperymentalnego uniwersum transmedialnego, bazującego na ich własnym sposobie pojmowania antyku. Każdy moduł zakłada wytworzenie jednej części będącej zamkniętą całością. Dzięki takiemu rozwiązaniu każdy z uczestników pojedynczego modułu, zachowując świadomość konstruowania uniwersum, zyska poczucie uczestnictwa w skończonej i autonomicznej jednostce projektu. Zwieńczeniem rocznej pracy wszystkich uczestników będzie transmedialne i autorskie widowisko, bazujące na nabytych wcześniej umiejętnościach i wytworzone pod opieką profesjonalnych artystów i animatorów.

MODUŁY WARSZTATOWE: 

I OPOWIADAJ! 

Cloud Theater, Michał Stankiewicz, Maria Ratajczak

Moduł rozpoczynający rozważania na temat tradycji antycznej  w szeroko pojętej kulturze współczesnej. Młodzież podczas spotkań warsztatowych przejdzie cały proces tworzenia spójnej narracji. Pierwszą część modułu poprowadzi Maria Ratajczak, która zapozna młodzież z podstawowymi strategiami konstruowania opowieści i technikami teatry Kamishibai.  Kolejne spotkania warsztatowe poprowadzą artyści z wrocławskiego Cloud Theater, którzy wspólnie z młodzieżą przetransformują za pomocą współczesnych środków technologicznych utrwalone opowieści w instalacje wizualne. Ostatnie warsztaty w module przeprowadzi reżyser Michał Stankiewicz, który zapozna uczestników z różnymi modelami tworzenia narracji oraz wspólnie zastanowią się nad przekraczaniem granic w teatrze.

II SKOMPONUJ! 

Hubert Karmiński

“Skomponuj!” to drugi moduł tworzenia narracji transmedialnej, zakładający wykorzystanie stworzonych w pierwszym module opowieści jako inspiracji dla skomponowania własnych aranżacji dźwiękowych. Artysta Hubert Kamiński zaznajomi młodzież z technikami tworzenia utworu muzycznego od podstaw na syntezatorach. Celem modułu jest uruchomienie w uczestnikach abstrakcyjnego myślenia oraz pokazanie im możliwości opowiedzenia historii bez odwołowywania się do reprezentacji tekstualnych czy wizualnych.

III ZBUDUJ! 

Adam Karol Drozdowski

Moduł zakładający pracę z przedmiotem i jego relacjami z przestrzenią, użytkownikami i innymi przedmiotami. Wykorzystując materiały z poprzednich modułów młodzież zastanowi się wraz ze scenografem i konstruktorem lalek Adamem Karolem Drozdowskim jak dźwięk i różne sposoby narracji korespondują z otoczeniem materialnym. Podczas działania uczestnicy dowiedzą się również, jak ważna jest przestrzeń w tworzeniu widowiska, a także, jaką rolę odgrywa przedmiot w spektaklu teatralnym. Warsztaty mają również otwierać wrażliwość młodego widza na możliwości jakie daje metafora wizualna.

IV NAGRAJ! 

Krystian Koźbiał, Anna Paprzycka

W module “Nagraj!” uprzednio poznane technik narracji transmedialnej zostaną uruchomione w celu stworzenia utworu filmowego. W trakcie warsztatów zaprezentowane zostaną różne techniki animacji, a także poszczególne etapy powstawania filmu przez młodych artystów: Annę Paprzycką oraz Krystiana Koźbiała. Uczestnicy otrzymują możliwość bezpośredniego poznania warsztatu filmowego, a także praktyczną wiedzę o procesie tworzenia filmów. Będą mieli również możliwość uczestnictwa w laboratorium nowych mediów. We współczesnym świecie zdominowanym przez sztuki audiowizualne, film animowany stał się podstawowym (a zarazem szczególnie bliskim młodym ludziom) środkiem przekazu: kulturowego, społecznego, artystycznego i etycznego.

V ZAPROGRAMUJ!

Jakub Alejski

Programowanie jest jedną z kluczowych umiejętności we współczesnym świecie – wszak komputery towarzyszą nam na każdym kroku, a wciąż niedoceniana mimo, iż niezwykle dochodowa sztuka tworzenia gier jest jedną z najlepiej opłacanych branży na rynku. Programowanie to nie tylko cenna, praktyczna umiejętność, ale także nauka logicznego i analitycznego myślenia, ucząca również poszukiwania optymalnych rozwiązań, samodzielności i zaradności. Ponadto pozwala rozwijać coś niewątpliwie najważniejszego – kreatywność. Gry łączą wszystkie wcześniej zaprojektowane typy narracji, są podobnie jak film interdyscyplinarną ale przy tym interaktywną formą opowieści. Realizacja wątku antycznego jest tematem wiodącym we współczesnych grach. Chcemy bazować na tym, co jest już obecne wśród młodzieży, a mianowicie na fabule, którą doskonale znają, a jest fundamentem współczesnej kultury – na kulturze antycznej. Pozwoli to poszerzyć i uświadomić jak ważną rolę odgrywa mit w obecnej kulturze, jak współczesne medium bazuje na motywach stworzonych w odległej epoce oraz jak mogą go wykorzystać na potrzeby zrealizowania własnych gier.

VI ZAGRAJ! 

Grażyna Tabor

Jest to ostatni moduł realizacji zadania, w ramach którego odbędą się kompleksowe i różnorodne warsztaty teatralne z doświadczoną instruktorką teatralną Grażyną Tabor. Celem tych zajęć jest zapoznanie uczestników z różnorodnością technik i formalnych rozwiązań wykorzystywanych we współczesnym teatrze. Warsztaty w znacznej mierze oparte będą na ruchu oraz sztuce komunikacji niewerbalnej. Pozowali to na artykulacje opracowanej przez uczestników przewodniej opowieści projektu za pomocą centralnego medium jakim jest ludzkie ciało. Współczesny teatr łączy wszystkie typy wcześniej wypowiedzianych narracji.

FINAŁ:

Grażyna Tabor, Adam Karol Drozdowski, uczestnicy/czki projektu

Etapem podsumowującym roczne działania będzie stworzenie przez uczestników projektu finałowego transmedialnego widowiska, które może przyjąć dowolną formę wypowiedzi artystycznej. Jej kształt uformuje tylko i wyłącznie wyobraźnia młodych użytkowników kultury oraz ich recepcja kultury antycznej. Szansa na stworzenie autorskiego widowiska łączącego wszystkie poznane typy narracji daje przestrzeń młodym użytkownikom kultury do świadomego i krytycznego komentarza dotyczącego rzeczywistości. Będzie to również moment, w którym wszyscy uczestnicy projektu wymienią się nabytym doświadczaniem. Ostatnim etapem projektu, już jako część ewaluacyjna czy też dokumentacyjna będzie wydanie transmedialnej powieści w formie cyfrowej. Publikacja będzie złożona z cząstek składowych projektu, czyli z każdej pracy wieńczącej dany moduł oraz z materiałów zachowanych po finałowym widowisku. Jest to ciekawa i innowacyjna forma dokumentacji projektu, która pozostawia trwały stały ślad po działaniach.

HARMONOGRAM: 

2020

MODUŁ IV 

NAGRAJ

22-23 II / 11:00-15:00 / Ania Paprzycka, Krystian Koźbiał / UAM

29 II / 11:00-15:00 / Ania Paprzycka, Krystian Koźbiał / Pawilon

1 III/ 11:00-15:00 / Ania Paprzycka, Krystian Koźbiał / Scena Robocza

7-8 III  / 11:00-15:00 / Ania Paprzycka, Krystian Koźbiał / Scena Robocza

9 III / 10:00-12:00 / POKAZ ZAMYKAJĄCY I OTIWERAJĄCY / Scena Robocza 

MODUŁ V

ZAPROGRAMUJ

12-13 IX / 11:00-15:00 / Kuba Alejski / Scena Robocza

19-20 IX / 11:00-15:00 / Kuba Alejski / Scena Robocza

26-27 IX / 11:00-15:00 / Kuba Alejski / Scena Robocza

29 IX / 10:00-12:00 / POKAZ ZAMYKAJĄCY WARSZTATY / Scena Robocza

MODUŁ VI  ZAGRAJ / Grażyna Tabor / OTWART NABÓR,  kontakt: edukacja@scenarobocza.pl

29 IX / 19:00-20:30 / POKAZ OTWIERAJĄCY – SPEKTAKL BLASZANY BĘBENEK / Scena Robocza

10-11 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza

17-18 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza

24-25 X / 11:00-15:00 / Grażyna Tabor / Scena Robocza

LISTOPAD – praca nad finałowym widowiskiem

1 XII / FINAŁOWE WIDOWISKO / Scena Robocza

2019

MODUŁ I 

OPOWIADAJ 

4 IX / 10:00-12:00 / POKAZ OTWIERAJĄCY / Scena Robocza

14-15 IX / 11:00-15:00 / Maria Ratajczak / Scena Robocza

21-22 IX / 11:00-15:00 / Cloud Theater / Scena Robocza

28-29 IX / 11:00-15:00 / Cloud Theater / Scena Robocza

5-6 X /  11:00-15:00 / Michał Stankiewicz / Scena Robocza

12-13 X / 11:00-15:00 / Maria Ratajczak / Scena Robocza

MODUŁ II 

SKOMPONUJ

15 X / 10:00-12:00 / POKAZ OTWIERAJĄCY / Scena Robocza

26-27 X /  11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny

9-10 XI /  11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny

16-17 XI /  11:00-15:00 / Hubert Karminśki / Kołorking Muzyczny

MODUŁ III 

ZBUDUJ

21 XI / POKAZ OTWIERAJĄCY / Teatr Animacji 

23-24 XI / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza

30 XI -1 XII / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza

14-15 XII / 11:00-15:00 / Adam Karol Drozdowski / Scena Robocza

16 XII / 10:00-12:00 / POKAZ ZAMYKAJĄCY PIERWSZĄ CZĘŚĆ PROJEKTU / Scena Robocza

BIOGRAMY OSÓB WSPÓŁTWORZĄCYCH PROJEKT: 

Dominika Mądry – kuratorka projektu i jego producentka, absolwentka Wiedzy o Teatrze oraz Mediów Interaktywnych i Widowisk  na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, absolwentka studiów podyplomowych Audience Development w ramach międzynarodowego projektu Connect. Prezeska Stowarzyszenia Wspólne działającego na rzecz kultury, edukacji i nowych mediów.  Od 2018 koordynatorka festiwalu Nowa Siła Kuratorska, którego była jedną z kuratorek podczas IX edycji Festiwalu Nowa Siła Kuratorska. Od czerwca 2017 roku współtworzy zespół Stowarzyszenia Scena Robocza jako osoba ds. marketingu oraz edukacji. Kuratorka projektów z zakresu animacji i edukacji kulturalnej. Współzałożycielka kolektywu artystyczno-kuratorskiego l a t e r collective oraz JTB collective. 

Aleksandra Białek – kuratorka projektu, absolwentka Wiedzy o Teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, studentka Mediów Interaktywnych i Widowisk na tym samym Uniwersytecie oraz absolwentka studiów podyplomowych Audience Development w ramach międzynarodowego projektu Connect. Wiceprezes Stowarzyszenia Wspólne działającego na rzecz kultury, edukacji i nowych mediów. Kuratorka i producentka projektu “Kierunek: BIAŁORUŚ” na Festiwalu Nowa Siła Kuratorska. Redaktorka poznańskiego mediów. Kuratorka projektu “Historie osobiste. Miasto opowieści”, w lokalnej społeczności Pniew, który to zakładał zaangażowanie młodzieży w utworzenie multimedialnej wystawy z wykorzystaniem nowych mediów i technologii. Uczestniczka Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań w Instytucie Grotowskiego oraz współzałożycielka Grupy Roboczej Teatru na Faktach w tymże Instytucie. Asystentka reżysera w spektaklu „Korporacje” w Instytucie Grotowskiego we Wrocławiu.

Adriana Molenda – producentka projektu, absolwentka filozofii i filologii hiszpańskiej na UAM w Poznaniu. Edukatorka i animatorka społeczna. Koordynowała międzynarodowe projekty na rzecz pokoju, praw człowieka i społeczności lokalnych oraz inicjatywy kulturalne i ekologiczne. Pracowała jako tłumaczka oraz trenerka edukacji globalnej i komunikacji międzykulturowej. Biegle włada językiem angielskim, hiszpańskim i ukraińskim. Jako artystka brała udział w wystawach sztuki współczesnej i festiwalach w Polsce i za granicą. Jako koordynatorka projektów, trenerka, ekspertka i tłumaczka współpracowała między innymi z: Galerią im. J. Tarasina w Kaliszu, Galerią Dzyga we Lwowie, Stowarzyszeniem „Jeden Świat” w Poznaniu, Państwowym Muzeum na Majdanku, Stowarzyszeniem Społeczno – Kulturalnym „Polska – Ukraina”, Urzędem ds. Cudzoziemców (ośrodki w Lininie i w Dębaku), Politechniką Lwowską, Instytutem Zachodnim w Poznaniu, Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, Service Civil International. Publikowała min. w Tygodniku Powszechnym. Od 2018 roku Managerka finansów w Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA.

Maria Ratajczak –  absolwentka Wiedzy o Teatrze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz studentka studiów magisterskich na tej samej uczelni na kierunku Pedagogika. Od 2016 roku współpracuje ze Stowarzyszeniem Zielona Grupa, w którym jest animatorką i koordynatorką projektów głównie skierowanych do dzieci i młodzieży. Chętnie angażuje się w działania na rzecz lokalnych społeczności. Jest również autorką tekstów bajek kamishibai.

Michał Stankiewicz – studiował dziennikarstwo, wiedzę o teatrze oraz dramatopisarstwo, reżyser teatralny. W teatrze interesuje się projektowaniem sytuacji, w której mogą zajść autonomiczne zdarzenia wobec spektaklu. . Zajmuje się teatrem dokumentalnym, przygląda się pojęciu tożsamości i skupia się na osobistych przeżyciach bohaterów, z którymi pracuje.

Cloud Theater – teatr w chmurze, to niezależny zespół artystów, technik, miejsc i rozwiązań technologicznych, założony w 2016 roku przez wrocławskiego twórcę Teo Dumskiego. Teatr zachwycił publiczność swoją pierwszą produkcją – Krótkim Zarysem Wszystkiego (premiera w Kinie Nowe Horyzonty). Przedstawienie o historii wszechświata – kompilacja teatru, filmu i sztuk wizualnych – było nagradzane i pokazywane na prestiżowych festiwalach (m.in. Boska Komedia w Krakowie, CaFE Festival w Budapeszcie, Studiobühne w Kolonii czy Belaya Vezha w Brześciu.

Hubert Karmiński –  muzyk grający na gitarze basowej i syntezatorach oraz producent muzyczny rodem z Kujaw, związany z poznańską sceną eksperymentalno – improwizatorską (członek Poznańskiej Orkiestry Improwizowanej). Uczeń wrocławskiej Szkoły Muzyki Nowoczesnej. Aktualnie producent w studiu nagrań Radia Afera, kurator Kołorkingu Muzycznego an_ARCHE, gdzie cyklicznie organizuje Salon Odsłuchowy oraz Koimpro!

Adam Karol Drozdowski – krytyk teatralny, scenograf, tekściarz, animator kultury. Ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Katedrze Scenografii. Regularnie prowadzi warsztaty krytyczne z młodzieżą i dorosłymi. Od 2014 roku współtworzy niezależną grupę Teatr Alatyr, w której projektuje  i buduje scenografie i lalki teatralne, oraz jako pracownik Fundacji Teatr Alatyr współdziała przy organizacji wydarzeń z zakresu edukacji kulturalnej młodzieży. Jako scenograf prowadzi też warsztaty ze świadomości formy teatralnej, których autorski program otwarty jest na modyfikacje w zależności od grup wiekowych uczestników, a z którymi pojawiał się w wielu miastach w Polsce
i w Niemczech.

Anna Paprzycka –  teatrolożka, medioznawczyni, doktorantka w Instytucie Teatru i Sztuki Mediów (UAM Poznań); interesuje się kreatywnym kodowaniem i game designem. Prowadzi warsztaty twórcze m.in. z języka Processing. Swoje doświadczenie pedagogiczne zdobyte w pracy ze studentami przekłada na edukacje młodzieży w zakresie nowych technologii i mediów interaktywnych.

Krystian Koźbiał – twórca wizualny, reżyser świateł oraz magister kierunku Media Interaktywne i Widowiska na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoje doświadczenie pedagogiczne zdobył przy prowadzeniu warsztatów filmowych i mediów interaktywnych dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

Jakub Alejski – doktorant związany z Instytutem Teatru i Sztuki Mediów na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek Centrum Badawczego HAT. Jego zainteresowania badawcze dotyczą ludonarracyjnych strategii konstruowania doświadczenia w grach wideo. Związany z games studies zarówno poprzez media cyfrowe, larpy, jak i gry fabularne (role playing games).

Grażyna Tabor – reżyserka teatru, teatru dzieci i młodzieży, aktorka teatralna, absolwentka wydziału reżyserii wrocławskiego PWST.  W 1992 roku założyła Teatr Tetraedr w Raciborzu. Prowadzi  i organizuje warsztaty teatralne dla różnych środowisk w całej Polsce, przygotowuje etiudy, performances i działania parateatralne. Współpracuje z wieloma teatrami offowymi między innymi  z Teatrem Kana czy Teatrem A3. Ze swoim teatrem zrealizowała ponad 30 spektakli, uczestniczyła w dziesiątkach festiwali, przeglądów, spotkań teatralnych w Polsce i za granicami kraju zdobywając liczne, prestiżowe nagrody.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz ze środków budżetowych Miasta Poznania.

Kategorie
Rezydencje

POPYTKA // W. Fiebich

Heda, Madina, Milana – Czeczenki, którym udało się pokonać tysiące kilometrów, wyzwań i przeszkód, by przedostać się z północnego Kaukazu do Polski. Trzy kobiety, dla których wojny wydane Czeczenom przez Rosjan były doświadczeniem osobistym, wymuszającym opuszczenie własnego kraju i wyruszenie w drogę – w stronę bezpiecznej Europy i życia, które trzeba układać od nowa. Marina – Rosjanka mieszkająca w Polsce, która organizowała szkołę dla czeczeńskich dzieci na dworcu w Brześciu i od lat pomaga uchodźcom czekającym w naszym kraju na uregulowanie swojej sytuacji prawnej.

Popytka to projekt społeczno-teatralny, którym zapytamy, kim są kobiety XXI wieku, poparzone przez los. Jakie historie zapamiętały, o których wolałyby zapomnieć? Co je wzmacnia, skąd czerpią siłę? Ku jakiemu światu chcą zmierzać? Jakimi kobietami są w tej nowej dla nich rzeczywistości? Z czego się śmieją? Za co tak bardzo kochają życie?

Popytka to procedura nieuregulowana prawnie. Uchodźcy przesłuchiwani są na granicy przez pograniczników. Zapada decyzja, kto może wjechać do Polski, kto nie. Niektórzy próbują kilkadziesiąt razy. Zawarta w słowie popytka – pytka w języku rosyjskim oznacza torturę.

„Musicie się dowiedzieć!
Ta wiedza uchroni was przed cynizmem. I przed rasizmem” – pisała Anna Politkowska do swoich czytelników we wstępie do „Drugiej wojny czeczeńskiej”. Czy robimy wiele, żeby wiedzieć? Czy możemy zrobić więcej?

Heda Debirova, Milana Goytamirova, Marina Hulia oraz Madina Mazalieva opowiedziały w spektaklu własne historie. Wykorzystano również obszerne fragmenty tekstów Mariny Hulii z książki „Recydywista” Mariny Hulii i Zbigniewa Wojnarowskiego.

W projekcji wykorzystano fragmenty książek „Druga Wojna Czeczeńska” Anny Politkowskiej oraz „Głód” Martína Caparrósa.

POPYTKA
W. Fiebich

Reżyseria: Weronika Fibich

Współpraca twórcza i merytoryczna: Marina Hulia

Dramaturgia: Paulina Skorupska

Muzyka: Artur Sosen Klimaszewski

Reżyseria światła: Tomasz Grygier

Prowadzenie światła: Paweł Stachowczyk

Głos i nagrania audio: Paweł Stachowczyk

Produkcja: Scena Robocza – Centrum Rezydencji Teatralnej

Premiera: 10 V 2019

fot. Piotr Bedliński

Twórcy_czynie

Weronika Fibich – pracuje na pograniczu sztuk performatywnych, reportażu i dokumentu. Reżyserka akcji teatralnych/performatywnych, artystka interdyscyplinarna, twórczyni filmów dokumentalnych i licznych projektów artystycznych. Związana z Ośrodkiem Teatralnym Kana od 1998 roku. Oprócz działalności kulturotwórczej, edukacyjnej i programowej w ramach projektów realizowanych przez Ośrodek, od lat realizuje własną, autorską drogę twórczą. W polu jej zainteresowań są działania realizowane w przestrzeni pozateatralnej; na granicy prywatnego i publicznego. Najczęściej podejmowanym przez nią tematem jest pojęcie pogranicza, wykluczenia, pamięci i tożsamości.  Stosowaną metodą pracy jest „rysunek z pamięci”. Wartość „rysunku” polega na powiązaniu prywatnego z publicznym, wyrozumowanego z intuicyjnym, przypomnianego z odczuwanym.

Kategorie
Rezydencje

KURS // S. Bustamante-Drozdek

„Kurs” to spektakl teatralny inspirowany dokumentacją filmową rejestrującą kurs tańca. Marzeniem uczestników jest osiągnięcie lepszego statusu mężczyzny. W trakcie zajęć uczą się tańczyć z kobietami i, poprzez taniec, rozumieć mechanizmy uwodzenia. 

Celem spektaklu jest przyjrzenie się metodom, jakie stosują trenerzy i trenerki próbując konstruować „prawdziwych mężczyzn” oraz temu, kto i w jakim celu potrzebuje tego rodzaju doświadczenia. Szukamy odpowiedzi na pytanie, jakie znaczenie ma pewność siebie oraz jak funkcjonują stereotypy w kontekście relacji damsko-męskich.

KURS
S. Bustamante-Drozdek

Koncepcja i reżyseria: Sara Bustamante-Drozdek

Występują: Magda Celmer, Mikołaj Chroboczek, Paweł Dobek, Konrad Eleryk, Diana Krupa, Maciej Miszczak, Aleksandra Przesław, Marianna Zydek

Dramaturgia: zespół aktorski i reżyserka

Współpraca literacka: Daria Kubisiak

Konsultacje choreograficzne i ruch sceniczny: Agnieszka Kryst

Muzyka: MIN T

Światło: Kacper Zięba

Producent: Dobromir Czerski

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 13 IX 2019

Laureatka konkursu rezydencyjnego NOWA GENERACJA

Twórcy_czynie

Sara Bustamante-Drozdek

Ukończyła Wydział Reżyserii Filmowej w PWSFTviT. W trakcie studiów byłam asystentką Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego przy ich kilku spektaklach: „K.”, „Ciemności”, „Królu”, „Roku z życia codziennego w Europie Środkowo- Wschodniej”. Dokument jej autorstwa „Za drzwiami” był wyświetlany w ramach 55KFF. „Me Voy” film fabularny krótkometrażowy (30’), którego scenariusz napisała i wyreżyserowała znalazł się w sekcji konkursowej 9 edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Transatlantyk 2019 w Łodzi i 44. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Daria Kubisiak

Absolwentka polonistyki i performatyki przedstawień. Studentka studiów doktoranckich z nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studentka reżyserii teatralnej na specjalności dramaturg teatru w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Jako dramatopisarka zadebiutowała tekstem „Reduplikacja” w reżyserii Aśki Grochulskiej w Łaźni Nowej w ramach Festiwalu Uczuć Urażonych. Współpracowała przy projekcie „Dynamika metamorfozy” realizowanym w Instytucie Grotowskiego.

Agnieszka Kryst

Absolwentka Szkoły Głównej Handlowej oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie na wydziale Choreografii i Teorii Tańca. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2013 (Stary Browar Nowy Taniec, Poznań). Współpracowała z Sjoerdem  Vreugdenhilem przy spektaklu Skutki niezamierzone, którego premiera odbyła się podczas festiwalu Stary Browar Nowy Taniec na Malcie 2014. Finalistka festiwalu/konkursu choreograficznego New Europe Festival 2013 w Pradze, w czasie którego zaprezentowała (jako choreografka i tancerka) solo Pressure oraz duet Liquid state of mind.

Kategorie
Projekty

KRAINA OLIMPIA – SKWER SĄSIEDZKI

Sąsiedztwo bliskości - Scena Robocza

„Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki” to projekt dla okolicznych mieszkańców, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci, którego celem jest ożywienie placu przed dawnym Kinem Olimpia. Wspólnie z dzieciakami i sąsiadami od 4 lat wymyślamy, tworzymy i bawimy się, a dotąd zaniedbana przestrzeń staję się coraz piękniejsza. Wypracowałyśmy sprawdzoną formułę, której punktem wyjścia jest wiara w niezwykłą kreatywność dzieci i to one stają się głównymi kreatorami tego, co powstaje i zostawia swój stały ślad na sąsiedzkim skwerze. Z roku na rok jednak Kraina Olimpia staje się coraz bardziej międzypokoleniowa – osoby w absolutnie każdym wieku znajdą w programie coś dla siebie.

KRAINA OLIMPIA – SKWER SĄSIEDZKI 2020

W tym roku w ramach Krainy chcemy eksplorować dźwiękową warstwę rzeczywistości i uwrażliwić na otaczające nas dźwięki w czasach zdominowanych przez kulturę wizualną. Muzyka tak ważna i doceniania w rozwoju każdego człowieka, towarzysząca nam od małego, obecna na każdym kroku, nie tylko kształtuje wyobraźnię, ale wpływa też na rozwój emocjonalny i odgrywa dużą rolę w procesie socjalizacji, wspomaga rozwój człowieka i wpływa na to, aby był on prawidłowy. Ma również działanie relaksujące i terapeutyczne więc obcowanie z nią powinno odbywać się jak najczęściej.

Będziemy wędrować po różnych gatunkach muzycznych, praktykach artystycznych i możliwościach twórczego wykorzystywaniu dźwięku. Stworzymy instrumenty z nieoczywistych materiałów i wielkoformatowe grające obiekty. Odwołamy się do tradycji ludowych, ale też skorzystamy z nowych technologi. Stworzymy autorskie miksy, będziemy podsłuchiwać miasto i budować kolaże dźwiękowe, otwierać swój głos i wydobywać ukrytą i tłumioną moc. Przede wszystkim zbudujemy przestrzeń do wspólnego spędzania czasu, dostrajając się do siebie wzajemnie oraz dzieląc efektami naszych poszukiwań.

W tym roku projekt skierowany jest nie tylko do najmłodszych dzieci, ale także do dorosłych, seniorów i seniorek.

HARMONOGRAM: 

☀️ CZERWIEC ☀️

30 czerwca (wtorek) / 14:00 – 19:00

WARSZTATY: SAMORÓBKA

Tworzymy własne instrumenty muzyczne

Prowadzenie: Paweł Romańczuk (Małe Instrumenty)

wiek: 5+, wstęp wolny można dołączać w każdej chwili

☀️ LIPIEC ☀️

13 lipca (poniedziałek) / 14:00 – 18:00

PIKNIK SĄSIEDZKI

13 – 23 lipca / 10:00–14:00 i 15:00–19:00

WARSZTATY: BUDUJEMY WIELKIE OBIEKTY GRAJĄCE

Wspólnie rozbudowujemy architekturę placu o wielkoformatowe instrumenty

Prowadzenie: Małe Instrumenty

wiek: 10+, zapisy: biuro@scenarobocza.pl

23 lipca (czwartek) / 19:00

KONCERT FINAŁOWY Z ZESPOŁEM MAŁE INSTRUMENTY

Finał rezydencji i koncert na nowopowstałych rzeźbach

☀️ SIERPIEŃ ☀️

10 – 14 sierpnia / 10:00 – 14:00

WARSZTATY: MIASTOSŁUCHANIE

Podziałamy z field recordingiem przestrzeni sąsiedzkiej

Prowadzenie: Rafał Kołacki i Krzysztof Topolski

wiek: 13–∞, zapisy: biuro@scenarobocza.pl

14 sierpnia (piątek) / 16:00

PREMIERA INSTALACJI DŹWIĘKOWEJ POWSTAŁEJ W RAMACH WARSZTATÓW MIASTOSŁUCHANIE

25 – 28 sierpnia / 10:00 – 14:00

WARSZTATY: SOBĄ TAŃCZENIE

Nauka alternatywnej motoryki – ruchu z uważnością na potrzeby osób z niepełnosprawnościami

Prowadzenie: Agnieszka Dubilewicz, Aniela Kokosza

wiek: 7-12, zapisy: biuro@scenarobocza.pl

29 sierpnia (sobota) / 19:00

PIKNIK NA FINAŁ WARSZTATÓW SOBĄ TAŃCZENIE 

wstęp wolny

☀️ WRZESIEŃ ☀️

9 – 11 września / 16:00 – 19:00

12 września / 12:00 – 15:00

WARSZTATY: ŚPIEWOKRZYK

Uwolnimy nasze głosy i przepony podczas ćwiczeń wokalnych

Prowadzenie: Malwina Paszek

zapisy: biuro@scenarobocza.pl

wiek: dowolny!

13 września (niedziela) / 16:00

PIKNIK NA FINAŁ WARSZTATÓW ŚPIEWOKRZYKU

12 – 13 września (sobota-niedziela) / 12:00 – 16:00

WARSZTATY: TWORZENIE ZINÓW

Stworzymy własne magazyny korzystając z metod DIY (Do It Yourself – Zrób To Sam)

Prowadzenie: Nina Budzyńska, Małgorzata Mycek

wiek: 5+, wstęp wolny, można dołączać w każdej chwili

20 września (niedziela) / 15:00

PIKNIK FINAŁOWY PROJEKTU KRAINA OLIMPIA

Sety muzyczne, premiera ZINa oraz warsztat sitodruku

Wydarzenie jest częścią projektu KRAINA OLIMPIA 2020 współfinansowanego ze środków Miasto Poznań. #poznańwspiera

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

KRAINA OLIMPIA 2019

 

? W tym roku w Krainie Olimpia towarzyszyć będzie nam roślinność, ekologia i ogrodnictwo. ? Wspólnie będziemy zazieleniać dziedziniec przed starym kinem Olimpia, by stał się dla wszystkich mieszkańców ostoją w mieście. Zaczynamy już na wiosnę, by latem, podczas warsztatów, cieszyć się efektami naszej pracy! Zapraszamy dzieci, dorosłych, seniorów, wasze psy, koty i przyjaciół – DOTKNIJMY ZIELENI! ?

Wiosenny cykl ogrodniczych spotkań skierowany do wszystkich mieszkańców Poznania, bez względu na wiek. Wraz z architektką Adą i ogrodnikami wspólnie zastanowimy się czego brakuje nam w tej przestrzeni i nauczymy się jak wykorzystując naturalne materiały możemy, bez nieodwracalnych ingerencji w zastaną tkankę miejską, ożywić ją i zmienić na bardziej dostępną dla odwiedzających.

Druga część projektu, spójnie przeplatająca się z pierwszą, zakłada cykl warsztatów edukacyjnych, dla których tłem i otoczeniem będzie wcześniej wspólnie przygotowana przestrzeń. Zaproszony do współpracy pisarz stworzy legendę o Krainie Olimpii, która będzie zaczynem i inspiracją do wszystkich kolejnych działań i warsztatów. Na jej podstawie stworzymy multimedialny i interaktywny mapping na elewacji budynku oraz słuchowisko transmitowane na żywo w radio. Opowieść będzie też zaczynem do ozdabiania przestrzeni i bacznego obserwowania natury i otoczenia, poszukiwania zapachów oraz jadalnych roślin obecnych dookoła. Poznamy zarówno tradycje ludowe jak i współczesne technologie i kreatywne sposoby przetwarzania rzeczywistości. Nauczymy się wspólnie snuć opowieści i marzyć w pięknej
Krainie.

HARMONOGRAM:

31 marca 11-17

Wiosenne porządki!

spotkanie porządkowe i konstruowanie donic

7 kwietnia 11-17

Sadzimy wierzby w Krainie Olimpia!

wspólne sadzenie wierzb i rabatki

19 maj 13-17

Piknik w Krainie Olimpia!

przekąski, gry podwórkowe i ogrodnicze

9 czerwca 13-17

Niedziela z sukulentami!

warsztat tworzenia sukulentowych stołów

prowadzenie Łukasz Antonowicz

17-22 czerwca

BUDUJEMY MACHINĘ OGRODNICZĄ!

tydzień wspólnego konstruowania zielonej architektury

23 czerwca 11-16

Czytadło – abecadło 

warsztat tworzenia własnych książek i notatników

dla wszystkich grup wiekowych

prowadzenie Studio Sztuki Kobalt

30 czerwca 11-16

Botanika miejska 

nieoczywista gra terenowa dla młodzieży i dorosłych

prowadzenie Studio Sztuki Kobalt

21 lipca 11-16

Zieleń w ruch!

warsztaty z tworzenia wiszących ogrodów metodą kokomeda

dla dzieci i dorosłych

prowadzenie Agnieszka Różyńska

28 lipca 11-16

Wietrzenie Krainy Olimpii

warsztaty z rozpoznawania roślin i tworzenia kadzideł

od 16-go roku życia

Prowadzenia Anna Gruszka

Zabawki z trawki  

warsztaty z tworzenia zabawek z przyrodniczych znalezisk

dla dzieci od 5-go roku życia

Prowadzenia Anna Gruszka

11 sierpnia 11-16

Dzika Kuchnia

wspólne roślinne gotowanie

prowadzenie Ada Zawadzka

Plastik Wietrzny

warsztaty z kreatywnego recyklingu

dla dzieci od 5-go roku życia

prowadzenie Olga Beyga

19-30 sierpnia

Ogrody Olimpii

tworzenie międzypokoleniowego słuchowiska na podstawie bajki o Krainie Olimpia

prowadzenie Aleksandra Zielińska

WIĘCEJ INFORMACJI W LIPCU

OBOWIĄZUJĄ ZAPISY

31 sierpnia 17:00

finał słuchowiska Ogrody Olimpii

otwarta premiera słuchowiska

28 września 20:00

WIELKI FINAŁ KRAINY OLIMPIA 2019

Miejska dżungla – mapping dla małych i dużych!

prowadzenie Mikołaj Ludwik Szymkowiak

Osoby tworzące tegoroczną edycję Krainy Olimpia:

Aleksandra Kołodziej  – kuratorka i pomysłodawczyni projektu Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki, absolwentka Wiedzy o Teatrze (specjalizacja programowanie i produkcja interdyscyplinarnych projektów teatralnych) oraz Kulturoznawstwa na UAM. W latach
2012-2015 koordynatorka galerii The Rootz, współzałożycielka i członkini nieformalnej grupy KOKS. Od 2013 roku producentka oraz kuratorka projektu Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA. Współautorka projektu „Sąsiedztwo – granice bliskości” (kuratorka A. Różyńska). Poza Sceną Roboczą producentka wielu interdyscyplinarnych projektów m.in kongres Autonomia (Korporacja Teatralna) (2017), wystawy Anti-Static w Poznańskim Muzeum Narodowym (2018), Short Waves Festival (2019).

Ada Zawadzka – Architekt, graficzka, artystka, z zamiłowania kucharka kuchni roślinnej. Studiowała Historię Sztuki na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, Grafikę Projektowa na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, Multimedia na Uniwersytecie
Artystycznym w Szczecinie, Architekturę i Urbanistykę na Politechnice Poznańskiej oraz Architecture and Urban Planning- Universidade Tecnica de Lisboa Technical. Od czasu ukończenia studiów współpracuje z studiami architektonicznymi w Berlinie m.in. Kleihues + Kleihues Architecture Studio, Baumhauer Gesellschaft von Architekten, Stumpf Architekten w Berlinie, Heberle-Mayer Büro für Architektur und Städtebau w Berlinie. Współpracuje przy projektach artystycznych z artystami sztuk wizualnych t. j. Witek Orski, Maria Toboła. Projektant wystawy “Dziennik Awangarda w Chinach 1993-2003 Danwen Xing” dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie(2017). Jako grafik współpracuje z organizacjami t. j. New Visions, Festivāls Komēta w Rydze. Prowadzi warsztaty i działania związane z upowszechnianiem i propagowaniem kuchni roślinnej w Polsce i Niemczech.

Aleksandra Zielińska – urodzona w roku 1991 w Szczecinku, artystka, projektantka, producentka. Ukończyła studia Architektury Wnętrz na poziomie licencjackim w 2015 roku oraz studia Grafika: Mulitmedia na poziomie magisterskim w 2017 roku na Akademii Sztuki w Szczecinie. Od 2015 roku współtworzy przestrzeń działań artystycznych OS 17 pracując jako organizator, producent i kurator wydarzeń artystycznych. W 2018 roku ukończyła staż w Institut für Alles Mögliche w Berlinie, instytucie rezydencji artystycznych. Od roku pracuje w instytucji kultury Savvy Contemporary w Berlinie jako producent wydarzeń i projektant wystaw. Współpracuje również z Teatrem Współczesnym w Szczecinie jako projektant graficzny. Prowadzi warsztaty dźwiękowe dla dzieci i młodzieży, współpracowała również przy projekcie teatralno terapeutycznym dla dzieci i młodzieży Otwieracz w Teatrze Współczesnym w Szczecinie.

Łukasz Antonowicz – Architekt krajobrazu, grafik. Od czasu ukończenia studiów prowadzi autorską działalność projektową i wykonawczą w zakresie architektury krajobrazu. Realizował zajęcia z zakresu ogrodnictwa w Zespole Szkół Technicznych i Ogólnokształcących im. Gzowskiego w Opolu. Współorganizator „Warsztatów tworzywa naturalnego” podczas festiwalu Outer Spaces, „Wierzbowych Warsztatów” w przystani portowej Stowarzyszenia Kod Krowa w Cigacicach oraz „Akcji Wikliniarskiej” podczas trzeciej edycji Rzeki Żywej. Współautor i wykonawca Wierzbaz – wierzbowych konstrukcji stworzonych w 10 poznańskich przedszkolach w ramach projektu ConnectingNature. Członek Fundacji Zielona Barć Olesno oraz Stowarzyszenia Kolektyw Kąpielisko. Interesuje się naturalnym budownictwem, zagospodarowaniem wód deszczowych oraz ekologiczną uprawą roślin.

Kamil Tomasz Kadziszewski  – od najmłodszych lat blisko związany z naturą, ornitolog amator, członek OTOP, harcerz łączący idę survivalu i puszczaństwa. Przez ostatnie lata pracował nad komercyjnymi projektami z dziedziny architektury krajobrazu i ogrodnictwa oraz renowacji zabytkowych parków i rezerwatów przyrody a także inwetaryzacji dendrologicznych. W wolnym czasie współtwórca wydarzeń kulinarnych Restaurant Day. Wolontariusz przy projektach budownictwa naturalnego Budujemy Dom w Potoczku 2016 i Pszczewie 2017-18 Obecnie zajmuje się techniką dostępu linowego i Arborystyką.

Maria Dutkiewicz – absolwentka Edukacji Artystycznej (specjalność: krytyka i promocja sztuki) na Wydziale Edukacji Artystycznej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Publikowała teksty o tematyce kultury w magazynie Szum i Czasie Kultury.  Część dziewczyńskiej kolaboracji Życie na fali. W Krainie Olimpia odpowiedzialna za komunikację projektu.

KRAINA OLIMPIA 2018

W roku 2018 już po raz trzeci zaprosiliśmy dzieci i dorosłych, sąsiadów bliższych i dalszych do wspólnego spędzenia wakacji w Krainie Olimpia! Przez dwa wakacyjne miesiące odbywały się sąsiedzkie spotkania, warsztaty plastyczne dla dzieci, spektakle teatralne: poznawaliśmy się i spędzaliśmy ze sobą miły czas! Tym razem próbowaliśmy przemienić Krainę Olimpię w prawdziwy ? KOSMOS! ?

W ramach lipcowej mikro rezydencji Gosia Bartosik zrealizowała projekt „PLANETY”, który zakładał stworzenie instalacji z kul, które zostały zawieszone między drzewami a budynkiem dawnego kina Olimpia. Poszczególne planety zawierały mechanizmy rozświetlające je od środka, co w rezultacie sprawiło, że stanły się również lampionami i obok zeszłorocznych rzeźb Milosza Flisa i szałasów skonstruowanych przez dzieci będą całoroczną ozdobą dziedzińca. Planety i ciała niebieskie hand made swoją pracą angażowały uczestników i bywalców Krainy Olimpii, głównie dzieci i ich rodziców, dla których co roku realizowany jest wspomniany program. Warsztat rysunkowy, podczas którego zaprojektowały własną planetę, gwiazdę czy asteroidę stanowił bazę do realizacji zadania przestrzennego.

Na sierpień w Krainie Olimpia duży wpływ miał gwiazdozbiór teatru i muzyki. Własnoręcznie tworzyliśmy instrumenty recyklingowe i zastanawialiśmy się jak brzmi kosmos z Malwiną Paszek. Przybyli do nas przybysze z Planety Robotów, by pokazać nam swoich przedstawicieli. Przyjrzeliśmy się również człowiekowi na warsztatach rysunkowych z Marcinem/ Leśnikiem: czyż ludzie to nic innego jak kosmici dla kosmitów? Na cały weekend zagościło u nas Kamishibai, czyli tradycyjnie japońska sztuka opowieści, do której potrzeba tylko pudełka, papieru i słowa. Wysłuchaliśmy trzech bajek z dalekich stron, jak i sami stworzyliśmy naszą historię. Później zadarliśmy głowy w górę z astronomem Adrianem, który opowiedział nam o białych karłach i czerwonych olbrzymach. Pod koniec sierpnia przeprowadzone zostały warsztaty teatralne dla dzieci z Basią Prądzyńską i Kasią Jackowską-Enemuo przy tworzeniu spektaklu „Było, nie było”, premierę którego było można zobaczyć w ostatni dzień Krainy Olimpia 2018!

HARMONOGRAM: 

8 VII 

? PIKNIK SĄSIEDZKI NA DZIEDZIŃCU ?

Zabieramy koce i przychodzimy na sąsiedzką niedzielę na dziedzińcu! Będzie muzyka, popkorn, tańce, wspólne odnawianie zeszłorocznych rzeźb, mebli i ozdób: razem stwórzmy przyjazne miejsce, w którym chce się spędzać czas.

O potańcówkową atmosferę zadbają DJki z Życia na fali.

14-15 VII / 21-22 VII / 28-29 VII

?☀️☄️ SZAŁ NIEBIESKICH CIAŁ ?☀️☄️

PROJEKTOWANIE / KREOWANIE / ORBITOWANIE

Prowadzenie: malarka Gosia Bartosik

4 VIII 

? USŁYSZ KOSMOS ?

warsztaty z tworzenia instrumentów recyklingowych

prowadzenie: Malwina Paszek

? PLANETA ROBOTÓW ?

Robotyka to przyszłość! Najlepiej wiedzą to przybysze z Planety Robotów, którzy podzielą się z nami wiedzą o konstruowaniu, programowaniu i sterowaniu. Roboty z lego, wyścigi robotów, roboty przypominające zwierzęta: więcej słów zachęty chyba nie trzeba?

5 VIII

? WIDZĘ, PATRZĘ, RYSUJĘ ?

warsztaty rysunkowe

prowadzenie: Marcin Leśnik

11-12 VIII

? TEATR W PUDEŁKU ?

warsztaty teatralne „Kamishibai”

prowadzenie: Stowarzyszenie Zielona Grupa

18 VIII

?☀️☄️ MAGICZNA OPOWIEŚĆ O GWIAZDACH ?☀️☄️

spotkanie z astronomem Adrianem Kruszewskim

19 VIII

☄️ CO SŁYCHAĆ, KOSMOSIE? ☄️

warsztaty muzyczne, udźwiękowienie animacji

prowadzenie: Malwina Paszek

22-26 VIII

? BYŁO, NIE BYŁO ?

warsztaty teatralne dla dzieci w wieku 7-11

prowadzenie: Barbara Prądzyńska i Katarzyna Jackowska – Enemuo

26 VIII

??? PREMIERA spektaklu powarsztatowego „BYŁO NIE BYŁO”  ???

2 IX 

??? POŻEGNANIE KRAINY OLIMPIA – KOSMICZNY MAPPING ???

MAPPING:.WJU

KRAINA OLIMPIA 2017

Kraina Olimpia 2017 stała się magicznym, sąsiedzkim skwerem oraz galerią wielkoformatowych rzeźb, którą wypełniły figury wyjęte wprost z dziecięcej wyobraźni.

Czas na wakacyjną krainę pełną zwierzaków, kryjówek i baz, którą zaprojektować i stworzyć potrafią najlepiej… DZIECI! Dzięki pomysłom najmłodszych, Kraina Olimpia od 8 lipca stała się magicznym, sąsiedzkim skwerem oraz galerią wielkoformatowych rzeźb, którą wypełniły figury wyjęte wprost z dziecięcej wyobraźni. Tak jak w poprzedniej edycji punktem wyjścia była niezwykła, dziecięca kreatywność w wymyślaniu nowych, magicznych światów i ich naturalna skłonność do budowania baz w krzakach lub pod stołem, w celu ukrycia się przed kontrolującym okiem dorosłych, bawienia się w zabawy nie narzucone a stwarzane przez dzieci. Główną osią pierwszych tygodni trwania projektu było stworzenie wraz z zaproszonym artystą (Miłoszem Flisem) projektów a następnie wielkoformatowych rzeźb, które wykreowane przez dzieci i umieszczone na dziedzińcu pośród nieregularnych betonowych wysp, między lub na drzewach a może na dachu, przeobraziły Krainę Olimpię w magiczną przestrzeń, galerię wypełnioną zwierzętami i postaciami wyjętymi wprost z dziecięcej wyobraźni. Dodatkowo tak jak w zeszłym roku spotkania z uczestnikami zostały rozpoczęte od wspólnego planowania i aranżacji dziedzińca tak by cieszył wszystkich przez całe lato.

W drugiej części wakacyjnych spotkań na dziedzińcu cała uwaga została skoncentrowana na teatrze i jego wydaniu dla dzieci. Scena Robocza jako ośrodek rezydencyjny z założenia pragnie szerzyć wiedzę na temat teatru, a jedną z metod prowadzących do tego jest edukacja oraz stwarzanie demokratycznego dostępu do kultury.

HARMONOGRAM: 

8 – 9 VII

AKCJA KREACJA vol. 1 Zbuduj z nami Krainę Olimpię 2017

ZWIERZOKSZTAŁTY  park wielkoformatowych rzeźb

Prowadzenie: Miłosz Flis

15 VII

AKCJA KREACJA vol. 2 Oswajamy, ozdabiamy i przeprojektowujemy przestrzeń dziedzińca.

ZWIERZOBARWY Projektujemy polichromię wcześciej powstałych rzeźb! Malujemy wielki format i tworzymy wspólny obraz, w którym motywem przewodnim będą zwierzęta.

Prowadzenie: Miłosz Flis / Aleksandra Kołodziej

16 VII

spektakl dla dzieci 'KAMIENIARZ’

Teatr Małeke

 23 VII

WARSZTAT ŻONGLERSKI

Prowadzenie: Kuba Borkowiczem

Spektakl dla dzieci 'NASZYJNIKI PRZYJAŹNI – PRZESŁANIE INDIAN MIGMAKÓW’

Tekst, scenografia, muzyka i reżyseria: Teatr Wierzbak Plus – Artur Szych.

Występują: Aleksandra Grabowska – Szych i Artur Szych.

30 VII

Spektakl dla dzieci „DZIWNE ZWIERZĘTA”

Sytuacja Teatr

6 VIII

spektakl „W POSZUKIWANIU DAWNEGO CZASU – ZABAWY I ZABAWKI LUDOWE W POLSCE”

Mozaika

13 VIII

warsztaty twórcze „MAGICZNA MASKARADA”

Prowadzenie: malarkaGosia Bartosik Świat

„BAJKA O PIĘKNYM ŁABĘDZIU”

Teatr Wierzbak Plus – Artur Szych

20 VIII

warsztaty plastyczne „TEATRZYK CIENI”

Prowadzenie: malarka Gosia Bartosik

spektakl dla widzów najmłodszych „CO TO?”

Studio Teatralne Blum

27 VIII

FINAŁ KRAINY OLIMPIA / zakończenie wakacji

Spektakl dla dzieci „MIMI CZARODZIEJE”

reż. Magdalena Płaneta

piknik / set DJ-ski / animacje dla dzieci

koncert finałowy

KRAINA OLIMPIA 2016

Pierwsza edycja Krainy Olimpia rozpoczęła przemianę dziedzińca przed dawnym kinem Olimpia w przestrzeń przyjazną mieszkańcom miasta,  wkórej ster przejeły dzieci i stworzyły własną osadę.

Cykl warsztatów BAZA BUM skierowany do najmłodszych członków społeczności naszego miasta był doskonałą alternatywą na spędzenie wakacyjnego czasu w Poznaniu. Dzięki wspólnemu projektowaniu, samodzielnemu budowaniu i ozdabianiu przestrzeni dzieci miały możliwość stworzenia miejsca do zabawy i rozwoju. Na warsztatach powstały między innymi lampiony, ozdoby i dekoracje dziedzińca, które w wyjątkowy sposób uświetniały drugi element cyklu, którym były
wieczorne potańcówki z muzykągraną na żywo. Ich koncepcja wywodziła się z przekonania, że muzyka w tradycji zawsze była pretekstem do spotkania, a taniec w swej istocie nie był solowym popisem, ale wspólnym działaniem. Działaniem wymagającym indywidualnego zaangażowania we wspólne budowanie sytuacji. Był językiem który – dziś zapomniany – pozwalał na pozawerbalną komunikację ponad pokoleniami i stanami społecznymi.


HARMONOGRAM: 

15-16 VII

ODKRYWANIE KONTYNENTÓW

Katarzyna Waligórska

POTAŃCÓWKA

Hałas Trio

22 VII

ZWIERZĘTA W MIEŚCIE

Dawid Kaźmierczak

POTAŃCÓWKA

Dżezbandyta

29 VII

POTAŃCÓWKA

Katarzyna Hełpa-Liszka z zespołem

30 VII

TEATR OSADNIKÓW

Magdalena Starska

5 VIII

POTAŃCÓWKA

Tomek Grdeń i Malwina Paszek

6 VIII

TWORZENIE OSADOWEJ GAZETKI

Olga Kutzner

13 VIII

TWORZENIE INSTRUMENTÓW MUZYCZNYCH

Kuba Ziołek i Rafał Kołacki

19 VIII

POTAŃCÓWKA

Przodki

20 VIII

GRA PLANSZOWA/KOSTIUMOWA/PRZESTRZENNA

Magdalena Starska

28 VIII

WIELKI FINAŁ / całodzienny piknik sąsiedzki i wieczorna potańcówka

Kategorie
Rezydencje

Dziewczyny opisują świat // A.Jakubczak

Wiosenna rezydencja Aleksandry Jakubczak odbywała się w kilku etapach, a każdy z nich dotyczył rozważań na temat tworzenia się kobiecego, pamięci i dorastania.

Pierwszym etapem było zaproszenie dziewczyn do podzielenia się swoimi pamiętnikami z okresu dojrzewania: dopuszczenie do intymnych przeżyć jest darem, który traktowany jest jak metoda twórcza. Ta szokująca jak niektórych prośba zaowocowała zebraniem kilkudziesięciu dzienników, notatek, rysunków, które później stały się punktem wyjścia do dalszej pracy. Następni w  marcu przeprowadzona została seria spotkań i dyskusji z dziewczynami i młodymi kobietami. Ważnym było, że na początku tej pracy nie postawiono żadnej tezy – to pamiętniki i rozmowy napisały scenariusz.

I tak o to bezpośrednio zapisane doświadczenia dorastania stały się podstawą dla teatralnej opowieści o świecie widzianym z perspektywy kształtującego się kobiecego podmiotu. Surowość, witalność, niezgrabność, szczerość, nadmiar emocji, ale też humor – dziewczyńska energia przeniesiona z kart pamiętników w przestrzeń teatru.

„Pamiętniki oferują konfesyjną, intymną narrację, dla autorek są często pierwszą przestrzenią własną, otwieraną, odzyskiwaną, poszerzaną. Zapisany bezpośrednio proces samopoznania, poszukiwanie lub fiasko odnalezienia języka odzwierciedla szersze mechanizmy wytwarzania i reprodukowania modeli kobiecości i kobiecych ról. Interesuje mnie ten formacyjny proces i postawienie go w świetle feministycznego empowerment, odzyskiwania pozycji, sięgania po symboliczną władzę.

Pamiętniki mówią do nas bez pośrednika, nie potrzebują autorytetu, hierarchii, przyzwolenia i usankcjonowania. Pisanie pamiętników jest poza hierarchiami i autorytetami, zyskując tym samym subwersywną wartość wobec mainstreamowych narracji i patriarchalnego porządku…

Częścią materiału będą też moje własne pamiętniki, które chcę oddać na równych zasadach z pozostałymi, podarowanymi notesami. Chcąc otwierać przestrzeń czyjejś prywatności, jej prezentacji i reprezentacji, nie mogę pominąć siebie”.

„A jednak pewne stany mają wymiar uniwersalny: niepewność co do własnego ciała, lęk przed dorosłością i przed odsłanianiem emocji, złość na rodziców, poczucie niezrozumienia. Ogromna szczerość w pokazywaniu tej całej plątaniny emocji, tego piekła bycia pomiędzy, nieustannego formowania się osobowości powoduje, że na widowni wytwarza się coś w rodzaju wspólnoty. Wszyscy przez to przeszliśmy, teraz możemy się razem pośmiać lub spłonąć rumieńcem na jakieś wstydliwe wspomnienie. Albo jedno i drugie, jak w scenie gdy wspaniała Lena Schimscheiner, po przeżyciu miłosnego uniesienia zaczyna tańczyć w rytm „Total eclipse of the heart”. Tańczy dramatycznie i w sposób zupełnie nieskoordynowany, wszystkie malownicze piruety są pokraczne, ekspresyjne odrzuty w tył głowy – niezgrabne, ale całość tętni prawdziwym tragizmem gwiazdy estrady. Mówiąc krótko – performerka tańczy dokładnie tak, jak tańczymy my wszyscy, gdy nas nikt nie widzi, a emocji mamy w sobie zbyt dużo i wyładowujemy ją w tańcu i marzeniach”. – Stanisaław Godlewski, Gazeta Wyborcza

„Dziewczyny opisują świat odczytywać można na wielu poziomach, w zależności od własnych doświadczeń, wspomnień czy stopnia zaangażowania emocjonalnego. Siostrzeństwo, łobuzerstwo, romantyczność, niepewność przeplatają się ze sobą, tworząc obraz pięknej dziewczyńskości, pełnej siły do walki ze społecznymi normami” – Zosia Rogowska, teatralia.com.pl

DZIEWCZYNY OPISUJĄ ŚWIAT
A. Jakubczak

Koncepcja i reżyseria: Aleksandra Jakubczak
Kreacja i performance: Paula Głowacka, Cristina Ferreira, Lena Schimscheiner
Kreacja i przestrzeń: Jana Łączyńska
Konsultacje: Zofia Krawiec, Katarzyna Sikora
Dźwięk: Grażyna Biedroń
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 27 IV 2018

Twórczynie

Aleksandra Jakubczak – reżyserka, autorka instalacji. Ukończyła wiedzę o teatrze na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu oraz reżyserię w Akademii Teatralnej w Warszawie. W październiku 2013 zrealizowała w duecie reżyserskim spektakl dokumentalny Zachem. Interwencja (reż. Jakubczak/Wdowik). Jako laureatka konkursu Off: Premiery / Prezentacje w poznańskim Teatrze Ósmego Dnia wyreżyserowała przedstawienie Serdeczny wg tekstu Krzysztofa Szekalskiego (2013, prezentowany w Teatrze Ósmego Dnia w Poznaniu oraz Teatrze Studio w Warszawie). Podczas Ruhrtriennale 2014 asystowała przy produkcjach Romea Castellucciego Le Sacre du Printemps oraz Neither. Odbyła także warsztat mistrzowski u Jana Lauwersa podczas Biennale Teatru w Wenecji 2013. W kwietniu 2015 w ramach projektu Praga. Między utopią a rozczarowaniem w Teatrze Powszechnym w Warszawie zrealizowała spektakl dokumentalny WIETNAM/WARSZAWA, który wszedł do repertuaru Teatru Powszechnego. We wrześniu 2015 w ramach projektu Warszawa.doc kuratorowanego przez Romana Pawłowskiego, Fundację BOTO oraz Festiwal Konfrontacje Teatralne w Lublinie premierę miał jej spektakl Po co psuć i tak już złą atmosferę wg tekstu Krzysztofa Szekalskiego (prezentacje m.in. w Teatrze Wybrzeże w Sopocie, TR Warszawa, Międzynarodowy Festiwal Konfrontacje w Lublinie, na stałe w repertuarze Teatru Nowego w Poznaniu). Od października 2015 do kwietnia 2016 współpracowała z kolektywem Gob Squad w Berlinie jako asystentka przy produkcji Wojny i Pokoju w Volksbuhne w Berlinie. W ramach Stypendium Artystycznego Marszałka Woj. wielkopolskiego realizowała projekt artystyczno-badawczy o życiu młodych kobiet w małych miasteczkach wielkopolski. W sezonie 2016/2017 wraz z Magdą Szpecht reżyserowała instalację performatywną Czemu do ciebie nie piszę w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie oraz w Teatrze Polskim w Poznaniu spektakl Great Poland. Zrealizowała także performans Epic Fail. An Excercise dla Festiwalu Friday Island w Luksemburgu oraz instalację performatywną Przestrzeń prywatna w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Obecnie pracuje nad autorskim projektem 4 tygodnie w TR Warszawa w ramach programu Obcy w domu. Wokół Marca’68.

 

Kategorie
Rezydencje

BROMANCE // M. Przybyła, D. Więcek

Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie. Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce. Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych. Zakazuje całowania przy powitaniu. Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach. Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej. Podobno to nie przystoi. To niemęskie.

Wyobrażenie o spektaklu „Bromance” pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.

Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.

W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wypreparowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskością obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach i poddaliśmy go osobliwości. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań.

Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy? 

Bromance to o spektakl, który nie osądza i nie stawia widza przed wyborem; nie tworzy kategorii, lecz otwiera te już istniejące. W sposób rzadko przy podobnych tematach spotykany, stwarza odbiorcom niezobowiązującą przestrzeń dla interpretacji. Poprzez swoją bezpretensjonalną i ujmującą szczerością narrację pozwala przyjrzeć się historiom dwojga ludzi i – być może – w ich indywidualnych doświadczeniach odnaleźć swoje własne. 
– Regina Lissowska, taniec POLSKA

Najpiękniejszym fragmentem Bromance’u jest scena tanga, które w wirze skomplikowanych figur, hiper-profesjonalnie odtańcowują obaj performerzy, złączeni ze sobą „ciało w ciało”. Tyle że co rusz w ten wypełniony nieodzowną namiętnością i wzajemną fascynacją nastrój wkrada się jakimś dziwnym, złośliwym trafem „gra w łapki”, wykonywana całkiem serio – obaj walą się po rękach tak, żeby zabolało. A potem znów, jak gdyby nigdy nic wracają do wypełnionej namiętną bliskością tanecznej partytury. Wyjątkowość tej sceny podkreślona jest wkroczeniem na teren gry akordeonisty, a zarazem autora muzyki do Bromance’u, Przemka Degórskiego, który swą grą reguluje rytm i nastrój działań obu tancerzy
– Juliusz Tyszka, teatralny.pl

 

BROMANCE
Michał Przybyła, Dominik Więcek

Laureaci konkursu rezydencyjnego NOWA GENERACJA

Koncepcja, reżyseria, choreografia, wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek

Muzyka: Przemek Degórski

Opieka dramaturgiczna: Anna Królica

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 5 X 2018

Dominik Więcek – tancerz, urodził się w 1992 roku. Ukończył Wydział Teatru Tańca w Bytomiu – Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Był stypendystą Folkwang Universität der Künste w Essen. Występował m.in. w spektaklach Jerzego Stuhra, Radosława Rychcika, oraz tańczył w choreografiach Jensa van Daele, Giorgii Maddammy, Idana Cohena, Eryka Makohona, Sylwii Hefczyńskiej-Lewandowksiej i Jacka Łumińskiego. Jego autorskie solo Złota rybka nagrodzono podczas SoloDuo International Dance Festival w Budapeszcie oraz w Konkursie Choreograficznym 3…2…1… TANIEC! 2016. Solo Dominique w choreografii Macieja Kuźmińskiego zostało wielokrotnie wyróżnione na krajowych oraz międzynarodowych festiwalach. m.in. w Gdańsku, Tarnowie, Warszawie, Hanowerze, czy Stuttgarcie. Od września 2016 roku jest etatowym tancerzem Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie pełni funkcję tancerza – artysty

Michał Przybyła – tancerz, absolwent studiów licencjackich w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi, kierunku taniec, specjalności tancerz-choreograf. Dwukrotny stypendysta Ministra Edukacji i Szkolnictwa Wyższego. Ukończył 5-miesięczny program MASA „Dance Journey” organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz 5-miesięczny staż w KCDC. Współpracował z Teatrem Dramatycznym im. Adama Mickiewicza w Częstochowie oraz z Ośrodkiem Promocji Kultury „Gaude Mater” w Częstochowie. Był choreografem i reżyserem spektaklu „Move do mnie” w Łodzi, który stworzył wraz z grupą Urban Movement. W 2018 roku stworzył projekt „Inicjatywa żywa” skierowany do tancerzy oraz osób niepełnosprawnych fizycznie, w ramach otwartego naboru w Pawilonie w Poznaniu, a także był choreografem spektaklu „Ausgang” w Teatrze Dramatycznym im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, w reżyserii Mirka Kaczmarka. Aktualnie jest artystą-tancerzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu.

Przemek Degórski – student studiów licencjackich na kierunku dyrygentura symfoniczna w klasie prof. Jerzego Salwarowskiego w Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu, doktorant na kierunku Media Interaktywne i Widowiska na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Występował jako dyrygent m. in. podczas 45 Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna” (2016). Został laureatem konkursu „Współdziałanie w kulturze” organizowanego przez Narodowe Centrum Kultury i Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Jego zainteresowania skupiają się również wokół sound designu, muzyki multimedialnej, interaktywnej i elektronicznej. Wraz z Anną Kamińską, Aleksandrą Słyż i Patrykiem Durskim odbył rezydencję w Krakowskim Centrum Choreograficznym, i w ramach BalletOFFFestival wystawił autorski spektakl interaktywny „What’s that noise I hear when I shut my eyes really thightly?” (listopad 2017). Jest współautorem ścieżki dźwiękowej do spektaklu grupy LineACT „Szczególnie Ciekawe Przypadki”, którego premiera odbyła się w Łodzi w ramach festiwalu Łódź Czterech Kultur

Anna Królica – kuratorka, krytyczka oraz historyczka tańca. Autorka książek: Sztuka do odkrycia. Szkice o polskim tańcu (Tarnów 2011), Pokolenie solo (Kraków, 2013). Redaktorka i kuratorka albumu „Nienasycone spojrzenie. Fotografia tańca (Tarnów / Warszawa 2017). Książki wyróżnionej w kategorii „Najpiękniejsza książka roku 2017”. Obecnie pracuje w Polskim Teatrze Tańca. Do jej najważniejszych projektów kuratorskich należą: Scena Tańca Studio – Róbmy miłość, a nie wojnę (Warszawa, Teatr Studio, 2017), „Maszyna choreograficzna” (2013-2016, Cricoteka) „Z perspektywy żaby (2015, CK Zamek) oraz „Archiwum ciała” (2013, CK Zamek),. Pracowała w jury Polskiej Platformy Tańca w 2008, 2012, 2017 oraz była przewodniczącą Rady Programowej ds. Tańca Instytutu Muzyki i Tańca (2011-2013). Prowadziła autorskie zajęcia w Instytucie Kultury Współczesnej i w Katedrze Performatyki UJ. Obecnie prowadzi zajęcia w Instytucie Teatru i Sztuki Mediów UAM w Poznaniu. Współpracowała z „Dwutygodnikiem” „Teatrem” i „Didaskaliami”.

 

 

 

 

 

Kategorie
Rezydencje

LUDZIE // A. Borkowska

Spektakl jest drugą częścią teatralnego tryptyku o prawach wszystkich istot Strefy WolnoSłowej Zwierzęta-Ludzie-Bogowie.

Już dawno wyparliśmy to, kim naprawdę jesteśmy. Powołaliśmy do istnienia zupełnie fałszywą opozycję między człowiekiem a zwierzęciem. To jakby pszczoła nie chciała być więcej owadem, a drzewo zabraniało innym nazywania go rośliną. Stawiamy się nie tylko obok innych zwierząt, ale też, a może przede wszystkim, ponad nimi. Tworzymy fabryki mięsa, nie dostrzegając w zwierzętach istot. Dajemy sobie prawo do zabijania ich dla czystej przyjemności. Mało tego, również w ramach własnego gatunku dokonujemy podziałów na tych, których traktujemy „po ludzku”, oraz na tych, którzy są „zezwierzęceni”.

 

W spektaklu przyjrzymy się opisom, obrazom i językowi, jakiego człowiek używa odnosząc się do kontroli i zabijania ludzi i zwierząt. Skonfrontujemy ze sobą słownik myśliwych, aktywistów praw ludzi i zwierząt oraz język świata komercji i polityki. Wywiady i autorskie materiały dokumentalne z polowań, rzeźni i transportów zwierząt staną się inspiracją dla działania scenicznego.

 

Spektakl jest realizowany w ramach współpracy Sceny Roboczej, Strefy WolnoSłowej i Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hubnera w Warszawie.

Od strony estetycznej Ludzie przypominają dość typowy pokaz tego, co nazywane jest performance art – słowa wypowiadane przez aktora biegną samodzielnie, jego ciało porusza się swoim rytmem w całkowitym oderwaniu od słów, a projekcje stanowią dla nich czasem bliższy, czasem dalszy kontekst. Słowa, które mówi Sahraoui, są ważne, ale nawet jeśli się ich nie rozumie (a są tacy wśród premierowych gości), można poprzestać na obserwacji tej gestycznej choreografii. – Joanna Ostrowska, teatralny.pl

Reżyseria: Alicja Borkowska
Tekst: Przemysław Pilarski
Występują: Cristina Ferreira, Hacen Sahraoui
Choreografia: Łukasz Wójcicki
Wizualizacje: Adrien Cognac
Muzyka: Ray Dickaty
Scenografia: Piotr Szczygielski
Grafika: Katarzyna Muranty-Sawicka
Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA
Premiera: 16 czerwca 2018

________________________________________________________________________________________________

ZWIERZĘTA
Pierwsza część tryptyku

Na plaży leży ciało. Niby ludzkie, ale nieludzkie. Niby zwierzęce, ale niezwierzęce. Porusza się, wydaje odgłosy. Próbujemy się z nim porozumieć. Za pomocą języka, gestów, dźwięków, opowieści. Próbujemy je oswoić, uczłowieczyć. Właśnie, ale co to znaczy być człowiekiem? Sięgamy do początków – kiedyś na Ziemi żyło kilka gatunków człowieka. Jak to się stało, że do naszych czasów przetrwał tylko homo sapiens? W jaki sposób i dlaczego unicestwił on siostrzane gatunki i podporządkował sobie świat innych istot żywych?

BOGOWIE
Trzecia część tryptyku

Człowiek żyje w porządku wyobrażonym. Większość aspektów życia społecznego zasadza się na tym, że wierzymy w coś, czego de facto nie ma; podejmujemy decyzje wierząc, że będzie jakaś przyszłość, bardzo często zależna od nieistniejących w realnym świecie czynników (np. bierzemy kredyt wierząc, że za 20 lat nadal będziemy w stanie go spłacać). To wiara w wyobrażone odróżnia najbardziej ludzi od innych zwierząt, pomaga tworzyć narracje, które m.in. sprawiły, że człowiek mianował się „bogiem” względem innych istot czy ludzi. W wielokulturowej grupie performerów – amatorów i osób związanych ze sztuką, skonfrontujemy się z tematem wiary, jako czynnika porządkującego nasze życie. Zastanowimy się, jak fakt, że wierzymy w wolny rynek, powszechną sprawiedliwość, świat bez granic, zrównoważony rozwój czy to, że Polska jest Chrystusem Narodów wpływa na nasze codzienne wybory i funkcjonowanie w świecie. Odwołamy się do bezpośrednich doświadczeń członków grupy – ich percepcji stosunków postkolonialnych czy wyznawanych religii. Zderzymy nasze wierzenia z przesądami, stereotypami, słabymi punktami tej wiary. Innymi słowy, spróbujemy prześwietlić to, co najbardziej odróżnia gatunek ludzki od innych zwierząt.

LUDZIE
A. Borkowska

Reżyseria: Alicja Borkowska
Tekst: Przemysław Pilkarski
Muzyka: Ray Dickaty
Obsada: Mamadou Go Ba, Veranica Los, Justyna Laskowska-Otwinowska, Stephane Rutten, Łukasz Wójcicki
Premiera: 14 kwietnia 2018, Teatr Powszechny w Warszawie. Scena Mała

STREFA WOLNOSŁOWA powstała z inicjatywy osób zajmujących się teatrem, literaturą, fotografią, organizacją działań animacyjnych, inicjatyw kulturalnych i artystycznych, pisaniem o teatrze, filmie, podróżach.

Mamy na celu organizację działań artystycznych, kulturalnych i edukacyjnych nastawionych na dialog międzykulturowy i międzypokoleniowy. Interesują nas inicjatywy na granicy sztuki i interwencji społecznej, poruszające aktualne problemy w Polsce, Europie i na świecie, działania artystyczne angażujące osoby z różnych grup społecznych, umożliwiające spotkanie poprzez sztukę, promujące czynną postawę wobec rzeczywistości społecznej.

Poprzez artystyczne projekty międzynarodowe, działania interdyscyplinarne oraz inicjatywy angażujące uchodźców i imigrantów mieszkających na terytorium Polski działamy na rzecz dialogu międzykulturowego, integracji europejskiej i praw człowieka.

Kategorie
Rezydencje

WŁADCA MUCH // M. Atman, A. Groszyńska, A. Jakimiak

PIERWSZA w Scenie Roboczej rezydencja teatralna tworzona z myślą o MŁODZIEŻY.

„Władca much” na motywach powieści Williama Goldinga to pierwsza w Scenie Roboczej rezydencja teatralna stworzona z myślą o młodzieży. Projekt jest tryptykiem przygotowanym przez trio: Mateusza Atmana, Anetę Groszyńską i Agnieszkę Jakimiak. To twórczy eksperyment, w którym istotny jest proces pracy, który jest zorientowany na jego uczestników. Kwestionuje on obowiązujące w teatrze hierarchie. W naszym „Władcy much” nie ma jednego autora, ani jednego reżysera – nasze funkcje zależą od procesu pracy, który będzie wynika z dynamiki grupy.

Poprzez wykorzystanie różnych form warsztatowych projekt doprowadzi do stworzenia spektaklu z udziałem chłopców w wieku od 10 do 14 roku życia, inspirowanego ”Władcą much”. Projekt bazuje na motywach alegorycznej powieści ukazującej mechanizmy władzy i hierarchii społecznej, ale też na możliwościach, przemyśleniach i doświadczeniach biorących udział w próbach chłopaków. To oni są bohaterami spektaklu. Nastolatkowie – już nie dzieci, ale jeszcze nie mężczyźni – wkroczą w świat, który sami będą współtworzyć. Jaki świat zbudują?

Opowiadanie Władca much zostało napisana na początku zimnej wojny, niecałą dekadę po końcu II Wojny Światowej. Paraboliczna powieść angielskiego pisarza, Williama Goldinga mówi o upadku kultury stworzonej przez człowieka, w alegoryczny sposób obrazuje pogrążanie się społeczności w barbarzyństwie. Książka opisuje grupę chłopców, ocalałych z katastrofy samolotu na rajskiej, bezludnej wyspie. Chłopcy próbują zorganizować własne rządy, co ostatecznie ma dla grupy katastrofalne konsekwencje. Dzieci, które mają szansę zbudować społeczność i zasady jego funkcjonowania od podstaw w praktyce kreują dystopijny świat oparty na regułach hierarchii i rywalizacji, władzy podporządkowującej sobie słabszych. Władca much, powieść wydana w 1954 roku, weszła na stałe do kanonu najważniejszych powieści XX wieku.

„Powieść Goldinga czytano jako parabolę, swoisty model sytuacji społecznej, od którego nie da się uciec, sugerujący, że w grupie osobników płci męskiej zawsze dojdzie do walki o władzę i zawsze w tej walce pojawi się przemoc. Ale książkę tę, jak zauważyła przed premierą Agnieszka Jakimiak, można także czytać jako reportaż. Bardzo możliwe, że dzieci spuszczone ze smyczy rodzicielskich i społecznych norm zachowałyby się dokładnie jak w bohaterowie powieści Goldinga. A co by się stało, gdyby takich chłopaków wpuścić do teatru?” – Stanisław Godlewski, Czas Kultury

Pracując nad projektem, twórcy podkreślali nastawienie na współpracę z chłopcami. Brak ścisłego ograniczenia scenariuszem oraz luźne potraktowanie tekstu bazowego, jakim jest powieść Goldinga, nadały przedstawieniu szczerej, dziecięcej energii. Chłopcy nie wcielali się w role bohaterów książkowych, a fabuła i postaci powieści stawały się tu pretekstem do mówienia o sobie. Przedstawiały się własnymi imionami, mówiły o swoich zainteresowaniach, ukazywały podwaliny rodzących się światopoglądów. – Julia Niedziejko, kulturapoznan.pl

WŁADCA MUCH
M. Atman, A. Groszyńska, A. Jakimiak

Koncept: Mateusz Atman

Reżyseria: Mateusz Atman, Aneta Groszyńska, Agnieszka Jakimiak

Tekst: Kosma Tymek Kamiński, Julian Baranowski, Piotr Araszkiewicz, Jakub Grabowski, Jaś Bartosiak, Franek Gajtkowski, Bartek Werla, Nikodem Korzyniewski, Franek Brojeki Mateusz Atman, Aneta Groszyńska, Agnieszka Jakimiak,

Performens: Kosma Tymek Kamiński, Julian Baranowski, Piotr Araszkiewicz, Jakub Grabowski, Jaś Bartosiak, Franek Gajtkowski, Bartek Werla, Nikodem Korzyniewski, Franek Brojek

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 14 i 15 XII 2018

Twórcy_czynie

Mateusz Atman – pracuje jako reżyser, scenograf, autor video, a także dramaturg, autor tekstów i scenariuszy do spektakli teatralnych, choreograficznych, koncertów i sztuk z pogranicza instalacji i performensu. Pracował z takimi reżyserami jak: Wiktor Rubin, Oliver Frljić, Agnieszka Jakimiak. Jego prace pokazywane były na międzynarodowych festiwalach w Polsce, Chorwacji, Bułgarii i Niemczech.

Agnieszka Jakimiak – jest autorką scenariusza do spektaklu zespołu Dzieci Jarocina Dzieci Jarocina śpiewają Retrojutro, realizowanego w ramach programu “Wielkopolska: Rewolucje”.

Agnieszka Jakimiak jest reżyserką, dramatopisarką, dramaturżką i eseistką, absolwentką Międzywydziałowych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła dramaturgię na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie; recenzentka teatralna i filmowa, laureatka I miejsca w Konkursie o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka. Publikowała m.in. w „Res Publice”, „Dwutygodniku”, „Didaskaliach”, „Kinie”. Reżyserka spektaklu “Strach zżerać duszę” na podstawie scenariusza Rainera Wernera Fassbindera w Teatrze Powszechnym (2017).

Autorka opracowania dramaturgicznego i tekstów do spektakli w reżyserii Weroniki Szczawińskiej, m.in. Geniusz w golfie, Jak być kochaną, RE//MIX Zamkow: 2 albo 3 rzeczy, które o niej wiem. Była dramaturżką w spektaklu Krew na kocim gardle Rainera Wernera Fassbindera w reżyserii Anji Susy w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Współautorka interdyscyplinarnego projektu „Usland. Śladami Leonarda Z.”, prezentowanego w trakcie Kultursymposium w Weimarze i na Konfrontacjach Teatralnych w Lublinie i spektaklu Róża, realizowanego w poznańskiej Scenie Roboczej. Uczestniczka Forum Dramatopisarskiego przy Festiwalu Neue Stucke aus Europa w Wiesbaden. W sezonie 2014/2015 pracowała jako dramaturżka w Teatrze Polskim w Bydgoszczy.

Aneta Groszyńska – absolwentka Wydziału Reżyserii oraz Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie jak również Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach. Stypendystka Ministra Kultury w 2011 r.

Współpracowała z Iwanem Wyrypajewem jako asystentka reżysera (Taniec Delhi w Teatrze Narodowym w Warszawie). Uczestniczyła w wielu warsztatach i stażach, m.in. w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richard w Pontederze oraz w Centrum Vasilieva w Moskwie.

Wyreżyserowała sztuki: Tape S. Belbera w Teatrze Nowym w Łodzi, Sex, drugs and rock and roll E. Bogosiana w Teatrze Powszechnym w Warszawie, Pamiętniki wałbrzyszan: Chodźcie, Zbudujemy Sobie Eine Stadt w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Współpracuje z warszawskim Klubem Komediowym, gdzie zrealizowała dwa odcinki kabaretu literackiego Fabularny przewodnik po rzeczywistości wolnorynkowej. Inscenizowała również dzieła muzyczne: Pierrot Lunaire A. Shönberga na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie oraz La serva padrona G.B. Pergolessiego w Warszawskiej Operze Kameralnej. Zajmuje się pracą pedagogiczną prowadząc warsztaty pracy z ciałem i głosem.

Kategorie
Projekty

PUBLIKACJE

Oro, Aro i Ptak

Mateusz Marczewski

Ilustracje i skład: Nina Budzyńska

korekta: Jakub Bączek

Wydawca: Stowarzyszenie Scena Robocza

Rok wydania: 2019

ISBN: 978-83-938140-1-5

15,00 zł

Zamówienia można składać na adres mailowy: biuro@scenarobocza.pl

Niniejsza bajka, autorstwa Mateusza Marczewskiego powstała w ramach projektu Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki 2019, i służyła jako inspiracja do działań warsztatowych oraz scenariusz międzypokoleniowego słuchowiska. Bajka „Oro, Aro i Ptak” jest abstrakcyjną opowieścią o przygodach Oro i Aro, historią o miłości, przyjaźni i zachowaniu harmonii, uważności na naturę i otaczający nas świat.

Kraina Olimpia – skwer sąsiedzki, ma na celu ożywienie zapomnianego na lata dziedzińca i oddanie go ponownie w ręce mieszkańców, przy jednoczesnym pobudzeniu współodpowiedzialności za przestrzeń wspólną, publiczną. Wraz z dzieciakami i sąsiadami od 2016 roku wymyślamy, tworzymy i bawimy się, a zaniedbana przestrzeń staję się z każdym rokiem coraz piękniejsza. Punktem wyjścia naszych działań jest wiara w niezwykłą kreatywność dzieci i to one nadają ostateczny kształt temu, co powstaje na sąsiedzkim skwerze.

Dowiedz się więcej o projekcie:

Kraina Olimpia

Bezkarnie. Etyka w teatrze

pod redakcją: Wlademara Rapiora

Scena Robocza i Czas Kultury

Rok wydania: 2019

ISBN: 978-83-9518186-3-2

15,00 zł

Zamówienia można składać na adres mailowy: biuro@scenarobocza.pl

Autorzy, autorki i bohaterowie, bohaterki książki:

Mateusz Atman, Romeo Castellucci, Dobromir Dymecki, Krystyna Duniec, Aneta Groszyńska, Urszula Hajdukiewicz, Agnieszka Jakimiak, Jolanta Janiczak, Jan Karow, Dariusz Kosiński, Zofia Małkowicz-Daszkowska, Ewelina Marciniak, Paweł Mościcki, Sean Palmer, Joanna Pańczak, Wojtek Pustoła, Waldemar Rapior, Wiktor Rubin, Dorota Semenowicz, Agata Siwiak, Zofia Smolarska, Małgorzata Wdowik, Wojtek Ziemilski

Czy mury teatru usprawiedliwiają zachowanie, które realnie obraża widza? Czy obrażone uczucia nie są etyczną granicą sztuki? Ale czy sztuka nie jest tym terytorium, na którym można bezkarnie wypróbowywać ludzką skłonność do czynienia zła? Czy artysta w imię wolności sztuki jako eksplorator sytuacji granicznych może dopuszczać się czynów etycznie wątpliwych?

Czy radykalne pytanie etyczne wymaga naruszenia paradygmatu etycznego w sztuce? Może tylko przez podważenie granicy można w ogóle ją zobaczyć i uświadomić sobie jej zasadność?

Jaka, z perspektywy etycznej, jest różnica między muszką a słoniem czy wielorybem? Jaka jest różnica między profesjonalnym aktorem, dzieckiem i zwierzęciem na scenie?

Czy Leonardo da Vinci mógł wykradać zwłoki z prosektorium, by studiować anatomię, Caravaggio, malując Zaśnięcie Marii, wykorzystać zwłoki wyłowione z Tybru, Andres Serrano zanurzyć plastikowy krucyfiks we własnym moczu w Piss Christ, Artur Żmijewski zmusić Józefa Tarnawę do odnowienia na własnej skórze numeru obozowego z Auschwitz w 80064?

Czy możemy zachwycać się dobrym spektaklem, jeśli wiemy, że podczas pracy nad nim ludzie zostali nadużyci, źle potraktowani czy zrobieni w bambuko?

W książce tej na te i wiele innych pytań próbują odpowiedzieć współcześni reżyserzy, aktorzy, kuratorzy, badacze teatru, naukowcy. Celem tej książki nie jest dawanie łatwych odpowiedzi na pytania o etykę w teatrze. Celem tym jest ułatwienie czytelnikowi włączenia się w niektóre z aktualnie toczących się debat na temat teatru i etyki w teatrze.

SPIS TREŚCI

Wstęp. I na czym tu oprzeć moralność? Na fikcji

Waldemar Rapior

1.Czy etyka w sztuce to abstrakcja?

Z Jolantą Janiczak i Wiktorem Rubinem rozmawia Krystyna Duniec

2. Lustra moralności 

Dariusz Kosiński

3. Etyka i poczucie smaku?

Krystyna Duniec

4. Od teatru przemiany do teatru przemocy i z powrotem
Zofia Smolarska

5. Tworzyć teatr inaczej
Rozmawiają Małgorzata Wdowik i Dobromir Dymecki

6. Na wyspie byśmy nie przetrwali
Rozmawiają Aneta Groszyńska, Agnieszka Jakimiak i Mateusz Atman

7. Niewinni nauczyciele
Paweł Mościcki

8. Bardziej bym się martwiła, czy od środka nie zgnijemy
Z Eweliną Marciniak rozmawia Jan Karow

9. Zwierzę na scenie
Z Romeem Castelluccim rozmawia Dorota Semenowicz

10. Kiedy teatr nie tylko gra i/ale bada
Z Wojtkiem Pustołą, Waldemarem Rapiorem, Wojtkiem Ziemilskim,Seanem Palmerem oraz Urszulą Hajdukiewicz rozmawiaZofia Małkowicz-Daszkowska

11. Pożytki z deprowincjalizacji
Waldemar Rapior

12. Kuratorowanie doświadczenia
Z Agatą Siwiak rozmawia Joanna Pańczak

Wolność, równość, teatr. Pięć lat Sceny Roboczej
Piotr Dobrowolski
Czas Kultury
Rok wydania: 2017
ISBN: 978-83-935637-5-3
Liczba stron: 160
15,00 zł

Zamówienia można składać na adres mailowy: biuro@scenarobocza.pl

„Wolność, równość, teatr. Pięć lat Sceny Roboczej” nie jest książką, która cokolwiek podsumowuje czy zamyka. To zapis chwilowej świadomości na temat zjawiska – inicjatywy, idei, miejsca – które ciągle zmienia się i rozwija. Poznańskie Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza jest żywym organizmem tworzonym przez pracujących tu ludzi, widzów i artystów. Wszyscy oni kształtują jej codzienność, traktując to miejsce nie tylko jako „scenę teatralną”, ale też „przestrzeń wolności”, „miejsce spotkań” czy „instytucję alternatywną”.

Doceniając możliwości, które daje Scena, stawiają też pytania o sposoby jej organizacji, perspektywy rozwoju i oczekiwania wobec przyszłości. Ich głosy są najcenniejszym materiałem tej książki.

Piotr Dobrowolski

SPIS TREŚCI
I. Przestrzeń wspólnych działań
Poza teatralnym gettem _ rozmowa z Ludomirem Franczakiem
II. W świadomości ludzi
Efekt śnieżnej kuli _ rozmowa z sześcioletnią Lili
i jej tatą, Dawidem Gadzałą
III. Miejsce spotkań
Instytucja kultury codziennej _ rozmowa z Krzysztofem Cicheńskim
IV. Przestrzeń wolności
Drożdże demokracji _ rozmowa z Pawłem Szkotakiem
V. Scena teatralna
Teatr ze znakiem zapytania _ rozmowa z Ewą Obrębowską-Piasecką
VI. Off repertuarowy
Warto pytać o wolność _ rozmowa z Lechem Raczakiem
VII. Wytwarzanie więzi
Teatr kształtuje świadomość _ rozmowa z Antoniną Gonet
VIII. Instytucja alternatywna
Zapalnik _ rozmowa z Elżbietą Niewiadomską
IX. Szanse, możliwości, zagrożenia
Scena pracy, scena prezentacji _ rozmowa z Ewą Kaczmarek
X. Projektowość i konkurencyjność
Trzeba szukać publiczności _ rozmowa z Dariuszem Skibińskim

Pytania
Rezydenci Sceny Roboczej
Autorzy cytatów umieszczonych w tekście
Projekty realizowane przez Scenę Roboczą
Podziękowania

„Poznański spacerOFFnik teatralny”
Joanna Ostrowska
Scena Robocza i Wydawnictwo Kontekst
Rok wydania: 2016

Ryga ma szlak secesji, Praga – trasę Franza Kafki, Berlin – szlak muru berlińskiego, Poznań od niedawna szlak miejskich murali (podobnie jak Łódź czy Kraków). Twórcy Poznańskiego spacerOFFnika teatralnego proponują z jeszcze innej strony „ugryźć” miasto – z perspektywy działających tu teatrów pozainstytucjonalnych. Układają turystom (i zdecydowanie także mieszkańcom) wycieczkę po Poznaniu śladem teatrów offowych – zjawiska, które nie ma sobie równych w żadnym innym polskim mieście. Zachęcają, by dotrzeć do miejsc na pierwszy rzut oka nieteatralnych, a przez ostatnie ćwierćwiecze właśnie przez teatr ożywianych i zmienianych. Jest ich w Poznaniu naprawdę wiele.

Spacerownik/nie-spacerownik

Wszystko zaczęło się w Scenie Roboczej – Centrum Rezydencji Teatralnych przy Grunwaldzkiej 22, której szefem jest Adam Ziajski, a która skupia i wspiera poznańskie środowisko nurtu off. „Otóż pewnego dnia, przemierzając nasze piękne miasto, Adam natknął się na wycieczkę odbywającą spacer po „teatralnym Poznaniu” w ramach ogólnopolskiej akcji Spacerownik teatralny” – opowiada we wstępie do książki Joanna Ostrowska, poznańska badaczka poznańskiego życia teatralnego, recenzentka teatralna. I wkurzył się solidnie, gdy odkrył, że trasa tej wycieczki całkiem pomija miejsca związane z teatrem niezależnym.

„A czy można sobie wyobrazić teatralny Poznań np. bez Teatru Ósmego Dnia czy Biura Podróży (…)? Bez ulicznych akcji Strefy Ciszy i animacyjnej działalności Sceny Roboczej? Bez teatrów dla dzieci: Wierzbaka, Atofri, Teatrzyku w Kropki czy Studia Teatralnego Blum? Bez żartobliwej i przenikliwej zarazem krytyki współczesnej kultury Porywaczy Ciał? Bez ostrej i nierzadko brutalnej satyry Kuby Kaprala i Circus Ferus? Bez postaci takich jak Lech Raczak, Janusz Stolarski, Ewa Kaczmarek, Piotr Tetlak czy Ewa Rufo (…)” – pyta w przewodniku Joanna Ostrowska. No właśnie – nie można.

Z Zemsty do kościoła

Autorzy wyznaczyli trzy trasy, które w sumie obejmują cały Poznań. Pierwsza z nich Kurs na miasto prowadzi przez ścisłe centrum, przez miejsca, które zdecydowanie nie kojarzą się teatrem. A jednak: i plac Mickiewicza, i kawiarnio-księgarnia Zemsta, i ulica Młyńska, i poznańska synagoga wielokrotnie zamieniały się w scenę. Podobnie jak lodowisko Bogdanka, Cytadela czy Stara Rzeźnia, którymi m.in. prowadzi Trasa nr 2 – Performanse historyczne i industrialne. Trzecia część – Łazariada, Grunwaliada i ta trzecia z kolei zabiera zwiedzających do dzielnic oddalonych od centrum – na Łazarz, Grunwald i Jeżyce. Od klubu studenckiego Akumulatory, przez przejście pod rondem Kaponiera, gdzie pod koniec lat 80. Teatr Biuro Podróży stworzył Mieszkanie dla żaka po Kościół Matki Boskiej Bolesnej przy ul. Głogowskiej, gdzie w stanie wojennym grał Teatr Ósmego Dnia.

Ostatni rozdział w przewodniku to minisłownik ludzi i zespołów związanych z teatrem offowym w Poznaniu. Alfabetycznie otwiera go „Adam Ziajski”, a zamyka „Wierzbak”.

SpacerOFFnik… z jednej strony przypomina tradycyjny przewodnik – wyposażony został w mapę z zaznaczonymi trasami i zdjęcia spektakli. Miejscami przyjmuje jednak ton rozprawy naukowej, zwłaszcza rozdział zawierający informacje historyczne o poznańskim offie, czym może zniechęcić „użytkownika”. Nie przekonuje też jego strona graficzna – zwłaszcza słabej jakości zdjęcia. Książka sprawia wrażenie przygotowanej w pośpiechu. Potencjał jednak tkwi w niej ogromny – warto z niego skorzystać.

Sylwia Klimek

Raport o działalności poznańskich teatrów niezależnych
Zakładu Performatyki w Instytucie Kulturoznawstwa UAM
Scena Robocza i Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
rok wydania: 2015

Jesienią 2015 zrealizowane zostały badania nad dorobkiem dwudziestu poznańskich teatrów niezależnych – offowych i alternatywnych, a także związanych z nimi czterech „domów kultury” – miejsc, które zapewniają możliwość pracy i prezentacji swoich przedstawień innym teatrom. Głównym celem tych badań było dokładne ilościowe określenie dorobku artystycznego, animacyjnego i organizacyjnego tychże teatrów w sezonie 2014/15. Kolejny cel: w miarę dokładne określenie całości ich wcześniejszego dorobku.

Dane dotyczące ubiegłego sezonu znajdują się w niniejszym Raporcie, będą również zamieszczone na stronie internetowej Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, który zapewnił znaczną część budżetu tego przedsięwzięcia. Kolejne rezultaty – te dotyczące dalszej przeszłości – opublikowane będą w późniejszym terminie, z uwagi na ogromną ilość uzyskanego materiału.

Opisane tu badania realizuje zespół naukowców i absolwentów związany z Zakładem Performatyki Instytutu Kulturoznawstwa, kierowany przez prof. UAM dr. hab. Juliusza Tyszkę. Pozostali członkowie zespołu to dr hab. Joanna Ostrowska, dr Magdalena Grenda, dr Ewa Jeleń-Kubalewska, mgr Wojciech Kowalczyk i mgr Klaudia Lewczuk. Pomysłodawcą badań jest Adam Ziajski, a pozostała część budżetu została zapewniona przez Scenę Roboczą.

Mistrzowie Drugiego Planu
Magdalena Grenda
Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
rok wydania: 2014

Poznań jest jednym z najważniejszych ośrodków teatru alternatywnego w Polsce, począwszy od lat 70. XX wieku. Po przełomie ustrojowym 1989 r. nastąpił tu rozkwit istotnych dokonań tego typu teatru. Dziś tradycja alternatywnych działań w dziedzinie sztuk widowiskowych jest w Poznaniu dobrze utrwalona i rozwijana przez trzecie już pokolenie twórców.

Magdalena Grenda nadała swej książce kształt zbioru dziewięciu wywiadów z osiemnastomakreatorkami i kreatorami tego kulturowego fenomenu. Uzyskujemy w ten sposób szeroką panoramę poglądów, jakie reprezentują poznańscy twórcy teatru alternatywnego trzech pokoleń.

Podtytuł książki – Mistrzowie drugiego planu – nie sugeruje drugoplanowej roli dorobku artystycznego i animacyjnego rozmówczyń i rozmówców Autorki, lecz ich zmarginalizowanie w sferze materialnego wsparcia ze strony władz oraz społecznego prestiżu.

Z wielkim zainteresowaniem wczytywałem się w osobiste, czasem wręcz intymne zwierzenia twórców, chociażby na temat początków ich artystycznej pracy czy okoliczności zawierania teatralnych znajomości. Warto było rozmawiać, warto te rozmowy teraz przeczytać”.

Prof. dr hab. Juliusz Tyszka

Kategorie
Rezydencje

RODZINA // Circus Ferus

Mimo głębokich przemian, jakim podlega rodzina w ostatnich dekadach, instytucja ta nadal pozostaje podstawową komórką społeczną, w dużej mierze decydującą o tym, kim jesteśmy jako ludzie i jako społeczeństwo.
Chcemy przyjrzeć się strukturze i relacjom rodzinnym, jednocześnie zgłębiając perspektywę wielopokoleniową.
Chcemy obcować z rodzinnym tabu.
Chcemy odkryć rodzinne tajemnice.
Chcemy doświadczyć toksycznej rodziny.
Chcemy oddać należny rodzinie hołd.
Chcemy poczuć wsparcie rodzinne.
Chcemy zacieśniać więzy rodzinne.
Chcemy wyjść z rodziną dobrze na zdjęciu.

Ponieważ jest najważniejsza (mimo wszystko)?
Ponieważ z niej pochodzimy?
Ponieważ nie można się od niej uwolnić?
Ponieważ w rodzinie nic nie ginie?

„Są tańce i bójki, wspólne posiłki i rozstania, miłość i awantury. Nic nadzwyczajnego, a jednak bawi – publiczność co chwilę wybucha gromkim śmiechem, rozpoznając sceny ze swojej codzienności. Obraz rodziny wg Circus Ferus jest bowiem czuły, ale i złośliwy. Pokazują przede wszystkim rodzinę uwięzioną w schemacie, pozującą do wspólnego zdjęcia, lecz takiego sprzed kilkudziesięciu lat – starannie skomponowanego przez fotografa, który zadbał o nieskazitelny efekt, a jednak już mocno przykurzonego.” – Anna Tomczyk, kultura.poznan.pl

„Circus Ferus rezygnuje ze słowa mówionego. Narracja zostaje opowiedziana ciałem i ruchem, często mechanicznym i powtarzającym się, co przywodzi na myśl zachowania automatyczne, które nabywamy w procesie socjalizacji wraz z przypisaną nam rolą społeczną. (…) Circus Ferus stawia przed nami wiele pytań bez odpowiedzi, zmuszając tym samym do autorefleksji. Konfrontujemy się z własnym pojmowaniem instytucji, jaką jest rodzina. Twórcy i twórczynie otwierają przed nami pole do zastanowienia się nad jej kondycją i wartością.”– Zosia Rogowska, teatralia.com.pl

RODZINA
Circus Ferus

Scenariusz, reżyseria, scenografia, kostiumy, opracowanie dźwiękowe: Circus Ferus

Aktorzy: Grzegorz Ciemnoczołowski, Agata Elsner, Kuba Kapral, Justyna Paluszyńska, Karolina Pawełska, Barbara Prądzyńska, Artur Śledzianowski

Współpraca choreograficzna: Katarzyna Pastuszak

Dźwięki/muzyka: Hubert Wińczyk

Obsługa techniczna: Andrzej Majos

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 17 listopada 2017

Scena Robocza logo
Facebook Instagram Youtube

Adres biura:

ul. Wroniecka 6
61-763 Poznań

+48 795 577 022

Prosimy dzwonić od poniedziałku do piątku w godzinach 11.00 – 15.00 lub w weekendy na dwie godziny przed wydarzeniem.

Kontakt e-mail

biuro@scenarobocza.pl 
bilety@scenarobocza.pl 

Bilety kupisz na bilety24.pl

Społeczne Miejsce Kultury SCENA ROBOCZA

Dofinansowano ze środków budżetowych miasta Poznania:

Poznań logo

#poznanwspiera

Copyright by: Scena Robocza 2023

Wykonanie: css-create.pl

Skip to content